Τη διαφορετική στάση που έχει Ελλάδα απέναντι στην Ρωσία που εισέβαλε στην Ουκρανία σε σχέση με τη στάση που είχε στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας, σχολιάζει άρθρο της γερμανικής FAZ.
Ο ανταποκριτής της Frankfurter Allgemeine Zeitung Μίχαελ Μάρτενς επιχειρεί μια σύγκριση με την εποχή των βομβαρδισμών στη Σερβία από το ΝΑΤΟ.
«Όταν μαινόταν ένας πόλεμος στην Ευρώπη, στην Κροατία, τη Βοσνία και το Κοσσυφοπέδιο, τη δεκαετία του 1990, υπήρχε μεγάλη συμπάθεια στην Ελλάδα για τους επιτιθέμενους», σημειώνει ο αρθρογράφος.
Το καθεστώς Μιλόσεβιτς υποστηρίχθηκε ανοιχτά σε πολλά ΜΜΕ και στους δρόμους
«Το καθεστώς του Σέρβου ηγέτη Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς υποστηρίχθηκε ανοιχτά σε πολλά ΜΜΕ και στους δρόμους. Αυτό ήταν ιδιαίτερα εμφανές το 1999 όταν το ΝΑΤΟ επενέβη στο πλευρό του Κοσσυφοπεδίου», αναφέρει ο Μάρτενς.
«Ο τότε Πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, ένας Σοσιαλιστής, έπρεπε να παλέψει για να κρατήσει την Ελλάδα, μέλος του ΝΑΤΟ, στην πορεία της συμμαχίας. Σχεδόν ένα τέταρτο του αιώνα μετά, η εικόνα είναι διαφορετική.
Μπορεί η πολιτική του Ρώσου πολέμαρχου Βλαντιμίρ Πούτιν να χαίρει υποστήριξης από ένα μικρότερο τμήμα του ελληνικού πληθυσμού, μια σαφής πλειονότητα όμως αντιτίθεται στην επιθετικότητα της Μόσχας απέναντι στην Ουκρανία», υπογραμμίζει στο άρθρο του που αναδημοσιεύει η Deutsche Welle.
Η αλλαγή στάσης σχετίζεται με την Μαριούπολη
Αυτό σχετίζεται με μια ουκρανική πόλη, της οποίας το όνομα ήταν πολύ γνωστό στην Ελλάδα πολύ πριν από τη ρωσική εισβολή: τη Μαριούπολη. Η πόλη στη νοτιοανατολική Ουκρανία και τα περίχωρά είναι η πατρίδα για το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής μειονότητας της Ουκρανίας».
Το άρθρο αναφέρεται στην επίσκεψη στη Μαριούπολη του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια τον περασμένο Φεβρουάριο και στην Οδησσό τον Απρίλιο και στις δηλώσεις στήριξης της ελληνικής μειονότητας.
«Δύο ορθόδοξα κράτη βρίσκονται σε πόλεμο στην Ουκρανία»
Όσον αφορά και πάλι τη σύγκριση με τους βομβαρδισμούς στη Σερβία και το ενδιαφέρον της Ελλάδας γράφει: «Δύο ορθόδοξα κράτη βρίσκονται σε πόλεμο στην Ουκρανία, ενώ τα θύματα το 1999 ήταν ως επί το πλείστον Καθολικοί Κροάτες,
Μουσουλμάνοι Αλβανοί και Βόσνιοι, για τους οποίους μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας λόγω μιας φανταστικής εγγύτητας με τον σερβοορθόδοξο ‘αδελφό λαό’ αισθανόταν ελάχιστη συμπάθεια. Σε κάθε περίπτωση, η ξεκάθαρη στάση της ελληνικής κυβέρνησης εναντίον της ρωσικής επιθετικότητας μπορεί να στηριχθεί στην άποψη της πλειονότητας».
