Ρεάλ Μαδρίτης και Λίβερπουλ ετοιμάζονται για τον αποψινό τελικό του UEFA Champions League ο οποίος θα γίνει στο Παρίσι.
Ενας τελικός ανάμεσα στην πιο επιτυχημένη ομάδα και μια από τις πιο επιτυχημένες ομάδες της διοργάνωσης, ένας τελικός που γίνεται ανάμεσα σε δύο ομάδες που έχουν μαζί 19 τρόπαια.
Αυτό που όμως προκαλεί εντύπωση είναι ότι πρόκειται για δύο ομάδες που… δύσκολα χάνουν σε τελικό. Η Ρεάλ έχει χάσει μόλις τρεις (!) από τους δεκαέξι τελικούς Champions League που έχει αγωνιστεί (τελευταίος χαμένος τελικός το μακρινό 1981), ενώ η Λίβερπουλ έχει χάσει τρεις από τους έξι τελικούς.
Ομως για κάθε Ρεάλ Μαδρίτης υπάρχει και μια… Ατλέτικο Μαδρίτης
Χιλιάδες γραμμές έχουν γραφτεί για τους παικταράδες της Ρεάλ και της Λίβερπουλ, πολλά έχουν ειπωθεί για τον χορό εκατομμυρίων δισεκατομμυρίων που θα δούμε απόψε στο Παρίσι και πολλά θα γραφτούν αργά τη νύχτα για τους πανηγυρισμούς που θα κάνουν είτε οι οπαδοί της Ρεάλ στην πλατεία Cibeles, είτε οι οπαδοί των «red» στο Λίβερπουλ.
Ωστόσο κανείς δεν ασχολείται με αυτόν που έχασε, με αυτόν που έκλαψε, με αυτόν που έφτασε κοντά, αλλά δεν ήπιε νερό. Οπως λένε και οι Αμερικανοί ο «πρώτος τα παίρνει όλα και ο δεύτερος τίποτα». Θα τους διορθώσουμε, ο δεύτερος παίρνει την πίκρα του να γνωρίζει ότι έφτασε κοντά, αλλά δεν τα κατάφερε και όταν μάλιστα αυτό δεν έχει γίνει και μια φορά… κάποιες φορές παίρνει και τον χαρακτηρισμό ο «καταραμένος».
Οι «El Pupas» του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου
Εμείς θα μιλήσουμε λοιπόν για τους «El Pupas» (τους καταραμένους) του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Αυτούς που έχουν πάει σε τελικούς, αλλά δεν γεύτηκαν ποτέ την χαρά της κατάκτησης του τροπαίου με τα μεγάλα αυτιά.
Και φυσικά δεν θα μπορούσαμε να μην ξεκινήσουμε με την ομάδα που κουβαλά το προσωνύμιο «El Pupas», την ομάδα που έχει καταφέρει να χάσει τρεις τελικούς και τους τρεις… με απίθανο τρόπο, την Ατλέτικο Μαδρίτης. Το γκολ του Σβάρτσενμπεκ στο τελευταίο λεπτό της παράστασης στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών με την Μπάγερν Μονάχου το 1974, το οποίο έστειλε το ματς σε ρεβάνς είχε στοιχειώσει για πολλά χρόνια τους οπαδούς των «ροχιμπλάνκος». Η Ατλέτικο να σημειώσουμε ότι είχε σκοράρει τότε στο 108′ με τον Αραγονιές, ενώ εκείνη την εποχή δεν υπήρχε η διαδικασία των πέναλτι, η ρεβάνς έγινε δύο μέρες αργότερα με τους Γερμανούς να κερδίζουν με 4-0.
Το 2014 οι οπαδοί της Ατλέτικο Μαδρίτης ήταν στο ίδιο έργο θεατές, μόνο που αυτή τη φορά άλλαξε ο αντίπαλος. Στη θέση της Μπάγερν Μονάχου ήταν η μισητή αντίπαλος, Ρεάλ και στη θέση του Σβάρτσενμπεκ ήταν ο Σέρχιο Ράμος. Οι «κολτσονέρος» κρατούσαν στα χέρια τους το τρόπαιο μέχρι τις καθυστερήσεις, όμως η κεφαλιά του Ράμος έστειλε το ματς στην παράταση, εκεί που η ομάδα του Σιμεόνε κατέρρευσε και τελικά έχασε με 4-1.
Δύο χρόνια αργότερα η Ατλέτικο είχε την ευκαιρία να πάρει την εκδίκηση της, καθώς αντιμετώπιζε τη Ρεάλ Μαδρίτης στο Μιλάνο. Το ματς άρχισε τότε με τον καλύτερο τρόπο για τους «μερέγχες» με τον Ράμος να κάνει το 1-0 μόλις στο 15′, όμως ο Καράσκο έστειλε το ματς στην παράταση στο 79′. Αυτή τη φορά οι «ροχιμπλάνκος» δεν κατέρρευσαν, παρόλα αυτά δεν κατάφεραν να στείλουν τη μπάλα στα δίχτυα και το ματς πήγε στα πέναλτι. Αφού λοιπόν η Ατλέτικο είχε καταφέρει να χάσει τελικούς με όλους τους άλλους τρόπους, κατάφερε να χάσει τελικό και στα πέναλτι. Ο Χουανφράν έστειλε τη μπάλα στο δοκάρι και τα υπόλοιπα… ανήκουν στην ιστορία.
Οι «νυχτερίδες» που τα έβαλαν με τα μεγαθήρια
Μεταφερόμαστε λίγα χιλιόμετρα πιο νότια από τη Μαδρίτη και βρίσκουμε την πόλη Βαλένθια και την ομώνυμη ομάδα που ενθουσίασε το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο στις αρχές της χιλιετίας, χωρίς ωστόσο να καταφέρει να σηκώσει ποτέ την κούπα με τα μεγάλα αυτιά.
Το 2000 η τότε πρωτάρα σε τελικούς Champions League αντιμετώπιζε την πολύπειρη Ρεάλ Μαδρίτης. Ενας τελικός με ξεκάθαρο φαβορί και αουτσάντερ, κάτι που φάνηκε και από την εξέλιξη του ματς. Οι Μαδριλένοι κέρδισαν σχετικά εύκολα με 3-0 τους συμπατριώτες τους.
Η Βαλένθια όμως δεν είχε πει τη τελευταία της κουβέντα και την επόμενη χρονιά πηγαίνει ξανά στον τελικό, αυτή τη φορά κόντρα στην Μπάγερν. Οι Ισπανοί μάλιστα κατάφεραν να ανοίξουν το σκορ με τον Μεντιέτα μόλις στο 3ο λεπτό, ενώ στο 8′ ο Κανιθάρες απόκρουσε πέναλτι.
Η Βαλένθια έδειχνε ότι αυτή τη φορά μπορεί να φύγει αυτή με το τρόπαιο, ωστόσο στο 50′ η Μπάγερν κέρδισε ένα ακόμη πέναλτι, αυτή τη φορά ο Εφενμπεργκ ήταν εύστοχος κάνοντας το 1-1, το οποίο έμελλε να είναι και το τελικό σκορ.
Τα όσα έγιναν στη διαδικασία των πέναλτι… ήταν επικά. Κανιθάρες και Καν έκαναν σπουδαίες αποκρούσεις, όμως αυτός ο τελικός θα μείνει στην ιστορία για τα όσα έκανε ο Γερμανός τερματοφύλακας της Μπάγερν Μονάχου, ο οποίος είπε τρεις φορές όχι στους παίκτες του Εκτορ Ραούλ Κούπερ.
Η Ρεάλ και η Ρενς
Μπορεί να μην το ξέρουν πολλοί, αλλά η γαλλική Ρενς έχει βρεθεί σε δύο τελικούς Κυπέλλου Πρωταθλητριών και στους δύο απέναντί της βρήκε την Ρεάλ Μαδρίτης του Ντι Στέφανο (τότε που κατακτούσε πέντε συνεχόμενα τρόπαια) και ηττήθηκε.
Η Ρεμς έχει αγωνιστεί ελάχιστες φορές στην ιστορία της στην Ευρώπη, ωστόσο της δεκαετία του 50′ είχε μια σπουδαία ομάδα, η οποία κατάφερε το 1956 να βάλει πολύ δύσκολα στην Ρεάλ, χάνοντας τελικά με 4-3, ενώ το 1959 τα πράγματα ήταν πιο εύκολα για τους «λευκούς», οι οποίοι κέρδισαν με 2-0.
Ο Παναθηναϊκός και άλλοι 16
Λίγες είναι οι ομάδες που έχουν χάσει παραπάνω από έναν τελικό Champions League (ή Κυπέλλου Πρωταθλητριών), πολλές είναι αυτές που έχουν χάσει έναν.
Ανάμεσα τους βεβαίως και ο Παναθηναϊκός, ο οποίος είναι η μοναδική ελληνική ομάδα που έχει καταφέρει να αγωνιστεί σε τελικό ευρωπαϊκής οργάνωσης.
Η ιστορία, λίγο πολύ για όλους γνωστή, η ελληνική ομάδα κατάφερε να κάνει την έκπληξη και να βρεθεί στον τελικό του Γουέμπλεϊ το 1971. Οι «πράσινοι» απέκλεισαν εύκολα Ζενές Ες του Λουξεμβούργου στον πρώτο γύρο και στη φάση των 16 την Σλόβαν Μπρατισλάβας με νίκες εντός και εκτός έδρας. Από εκεί και πέρα τα πράγματα δυσκόλεψαν λίγο, στα ημιτελικά ο Παναθηναϊκός έφερε 1-1 με την Έβερτον εκτός έδρας και 0-0 στον επαναληπτικό, ενώ η πιο δύσκολη πρόκριση έγινε στα ημιτελικά με τον Ερυθρό Αστέρα, όπου έχασε 4-1 εκτός έδρας και κέρδισε 3-0 στον επαναληπτικό της Αθήνας.
Ο τελικός όμως ήταν μια άλλη υπόθεση, καθώς απέναντι του βρήκε -πιθανότατα- τον καλύτερο Αγιαξ στην ιστορία και έχασε με 2-0 με τους Βαν Ντάικ στο 5′ και Χάαν στο 87′ να γράφουν το τελικό 2-0.
Αρκετές πρωτάρες τα τελευταία χρόνια
Τα τελευταία χρόνια είδαμε αρκετές πρωτάρες να φτάνουν στον τελικό του UEFA Champions League, όλες… έχασαν. Πέρσι η Μάντσεστερ Σίτι ηττήθηκε με 1-0 από την Τσέλσι, το 2020 η Παρί Σεν Ζερμέν έχασε με το ίδιο σκορ από την Μπάγερν Μονάχου και το 2019 η Τότεναμ με 2-0 από την Λίβερπουλ.
Το 2006 η Αρσεναλ είχε πάει στον τελικό απέναντι στην Μπαρτσελόνα του Ροναλντίνιο. Ο Κάμπελ έβαλε μπροστά τους «κανονιέρηδες», όμως ο Ετό στο 76′ και ο Μπελέτι στο 80′ γύριζαν το ματς και έδιναν το τρόπαιο στους «μπλαουγκράνα».
Δύο χρόνια νωρίτερα είχαμε ίσως τον τελικό… με την λιγότερη λάμψη, καθώς η Πόρτο του Μουρίνιο αντιμετώπιζε την Μονακό του Ζήκου. Οι Πορτογάλοι διέλυαν με 3-0 την Μονακό και κατακτούσαν το δεύτερο Champions League της ιστορίας τους.
Φυσικά δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε και στον τελικό του 2002, με την Μπάγερ Λεβερκούζεν να βρίσκει απέναντι της την Ρεάλ Μαδρίτης και τον Ζιντάν, ο οποίος σκόραρε ένα από τα πιο όμορφα γκολ στην ιστορία της διοργάνωσης δίνοντας τη νίκη στην ομάδα του με 2-1.
Κοντά στην κατάκτηση του τροπαίου είχε φτάσει το 1992 η Σαμπτόρια που εκείνα τα χρόνια είχε φτιάξει μια σπουδαία ομάδα (την προηγούμενη χρονιά είχε κατακτήσει το μοναδικό ιταλικό πρωτάθλημα στην ιστορία της, ενώ το 1989 είχε χάσει στον τελικό Κυπελλούχων με την Μπαρτσελόνα και το 1990 είχε κατακτήσει το τρόπαιο κόντρα στην Αντερλεχτ).
Η ομάδα του ιταλικού νότου βρήκε απέναντι της την Μπαρτσελόνα του Κρόιφ η οποία με γκολ του Ολλανδού στην παράταση πήρε το πρώτo Champions League της ιστορίας της.
Aπό εκεί και πέρα το μακρινό 1984 μια ακόμη ιταλική ομάδα, η Ρόμα, έχανε τον μοναδικό τελικό στην ιστορία της με δραματικό τρόπο. Οι Ρωμαίοι ηττήθηκαν από την Λίβερπουλ στα πέναλτι.
Οι άλλες ομάδες που έφτασαν στον τελικό αλλά δεν κατάφεραν να πιούν νερό είναι:
- Η Φιορεντίνα το 1957 που ηττήθηκε με 2-0 από την Ρεάλ Μαδρίτης
- Η Άιντραχτ Φρανκφούρτης το 1960 που ηττήθηκε με 7–3 από την Ρεάλ Μαδρίτης
- Η Παρτιζάν το 1966 που ηττήθηκε με 2–1 από την Ρεάλ Μαδρίτης
- Η Λιντς το 1975 που ηττήθηκε με 2-0 από την Μπάγερν Μονάχου
- Η Σεντ Ετιέν το 1976 που ηττήθηκε με 1-0 από την Μπάγερν Μονάχου
- Η Γκλάντμπαχ το 1977 που ηττήθηκε με 3-1 από την Λίβερπουλ
- Η Μπριζ το 1978 που ηττήθηκε με 1-0 από την Λίβερπουλ
- Η σουηδική Μάλμε το 1979 που ηττήθηκε με 1-0 από την Νότιγχαμ Φόρεστ
Οι άλλες «κατάρες» του Champions League
Δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε επίσης και σε δύο ομάδες που έχουν μεν πάρει το τρόπαιο, έχουν χάσει ωστόσο αρκετούς τελικούς. Ο λόγος για την Γιουβέντους και την Μπενφίκα.
Η ιταλική ομάδα έχει δύο Champions League (1985 και το 1996) παρόλα αυτά έχει επτά χαμένους τελικούς, κάτι που δεν έχει καμία άλλη ευρωπαϊκή ομάδα.
Το 1973 ηττήθηκε με 1-0 από τον Αγιαξ, το 1983 με το ίδιο σκορ από το Αμβούργο. Η Γιουβέντους έχασε και το 1997 με 3-1 από την Ντόρτμουντ, ενώ την επόμενη χρονιά ήταν η σειρά της Ρεάλ Μαδρίτης να την κερδίσει.
Το 2003 έναν ιταλικό τελικό ηττήθηκε στη διαδικασία των πέναλτι από την Μίλαν, ενώ πιο πρόσφατα (το 2015) έχασε με 3-1 από την Μπαρτσελόνα και το 2017 από την Ρεάλ Μαδρίτης με 4-1.
Και πάμε στην Μπενφίκα και την γνωστή κατάρα του Γκούτμαν. «Τα επόμενα 100 χρόνια η Μπενφίκα δεν θα κατακτήσει Κύπελλο Πρωταθλητριών» είχε προβλέψει το 1962 και μετά την κατάκτηση του δεύτερου συνεχόμενου κυπέλλου πρωταθλητριών Ευρώπης ο τότε προπονητής της ομάδας Ούγγρος Μπέλα Γκούτμαν.
Το 1963 ηττήθηκε από τη Μίλαν με 1-2, το 1965 από την Ιντερ (0-1), το 1968 από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (1-4 στην παράταση), το 1988 από την Αϊντχόφεν (5-6 στη διαδικασία των πέναλτι και το 1990 από την Μίλαν (0-1). Το 1983 δεν τα κατάφερε ούτε στον τελικό του Κυπέλλου UEFA, όπου έχασε το τρόπαιο από την Αντερλεχτ σε διπλούς τελικούς (0-1 και 1-1), ενώ το 2013 έχασε από την Τσέλσι με 2-1 στον τελικό του Europa League.
Να τονίσουμε ότι η πορτογαλική ομάδα έχει κατακτήσει δύο Κύπελλα Πρωταθλητριών το 1961 και το 1962, όμως τότε ο προπονητής Γκούτμαν παραιτήθηκε γιατί οι αετοί της Λισαβόνας αρνήθηκαν να του κάνουν αύξηση.
