Ήταν 6 Αυγούστου του 1992, όταν η Βούλα Πατουλίδου έγραφε ιστορία, τόσο με τις αθλητικές της επιδόσεις, όσο και με τις δηλώσεις που έκανε μετά την ασύλληπτη επιτυχία της.
Σήμερα συμπληρώνονται τριάντα χρόνια από το χρυσό μετάλλιο στη Βαρκελώνη, το πρώτο χρυσό μετάλλιο για Ελληνίδα στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων και ένα μετάλλιο που ήρθε στον «άρχοντα» της διοργάνωσης, τον στίβο!
Η Βούλα Πατουλίδου ανέβηκε στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου στα 100 μ. με εμπόδια σε μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις της διοργάνωσης, δείχνοντας με τον καλύτερο τρόπο ότι ο Έλληνας έχει ψυχή και δεν πρέπει ποτέ να τον υποτιμάς… άλλωστε, μην ξεχνάτε πως η Εθνική Ελλάδος στο ποδόσφαιρο έγινε πριν δώδεκα χρόνια η ομάδα που πραγματοποίησε μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία του «βασιλιά των σπορ».
Πώς ήρθε το χρυσό -Η μεγάλη έκπληξη της Πατουλίδου
Κανείς δεν περίμενε ότι η Βούλα Πατουλίδου θα κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης. Για την ακρίβεια κανείς δεν περίμενε ότι θα ανεβεί ακόμη και στο βάθρο, ενώ και η πρόκρισή της στον τελικό ήταν ένα τεράστιο επίτευγμα, καθώς είχε επιτευχθεί με πανελλήνιο ρεκόρ, 12.88 δευτερόλεπτα.
Τα μεγάλα φαβορί για το χρυσό ήταν εκείνη την εποχή, η Αμερικανίδα, Γκέιλ Ντίβερς και η παγκόσμια ρεκορντγούμαν, η Βουλγάρα, Γιορντάνκα Ντόνκοβα. Η Αμερικανίδα έδειχνε από την αρχή ότι θα είναι αυτή που θα πάρει τη νίκη, καθώς βρέθηκε άνετα να προπορεύεται στον αγώνα, ωστόσο στο τελευταίο -το δέκατο- εμπόδιο, σκόνταψε και έπεσε στο ταρτάν, κάτι που έδωσε θάρρος στις υπόλοιπες κοπέλες, οι οποίες όρμισαν προς το νήμα.
Οι στιγμές που εκτυλίχθηκαν στη συνέχεια… ακατάλληλες για καρδιακούς. Οι τρεις κοπέλες κοιτούσαν τον φωτεινό πίνακα για τα αποτελέσματα και όταν αυτά εμφανίστηκαν η Ελληνίδα αθλήτρια ξέσπασε σε έξαλλους πανηγυρισμούς.
Τα τρία μετάλλια «στριμώχτηκαν» μέσα σε έξι εκατοστά του δευτερολέπτου, με την Πατουλίδου να έχει κόψει πρώτη το νήμα. Ο χρόνος των 12.64 που πέτυχε σε εκείνη την κούρσα παραμένει έως και σήμερα το παλαιότερο πανελλήνιο ρεκόρ στον ελληνικό στίβο γυναικών…
Αυτό ήταν το πρώτο χρυσό μετάλλιο της Ελλάδος στον στίβο από το 1912, όταν ο Τσικλητήρας πήρε την πρώτη θέση στη Στοκχόλμη στο μήκος άνευ φοράς.
Ο τελικός:
- Πατουλίδου (Ελλάς) 12.64
- Μάρτιν (ΗΠΑ) 12.69
- Ντόνκοβα (Βουλγαρία) 12.70
- Τόλμπερτ (ΗΠΑ) 12.75
- Ντίβερς (ΗΠΑ) 12.75
- Λόπες (Κούβα) 12.87
- Κολοβάνοβα (Ενωμένη ομάδα) 13.01
- Ανταμς (Κούβα) 13.57
Για την Ελλάδα ρε γαμώτο
Φυσικά, στη μνήμη όλων έμειναν οι δηλώσεις που έκανε αμέσως μετά το τέλος της κούρσας της και ειδικότερα η φράση για την «Ελλάδα ρε γαμώτο».
«Έχω τρελαθεί. Δεν μπορώ να το συνειδητοποιήσω. Απλά μπήκα στον τελικό και το που σκέφτηκα ήταν ότι “Για την Ελλάδα ρε γαμώτο θα τρέξω και για κανέναν άλλο”. Όλα για την Ελλάδα, αξίζει να κάνει κάποιος τα πάντα για αυτήν. Πέτυχα αυτό που κανείς δεν πίστευε, πλην δύο – τριών ανθρώπων» έλεγε σχεδόν σε παραλήρημα η Βούλα Πατουλίδου.
Απλά μπήκα στον τελικό και το που σκέφτηκα ήταν ότι “Για την Ελλάδα ρε γαμώτο θα τρέξω και για κανέναν άλλο”. Όλα για την Ελλάδα, αξίζει να κάνει κάποιος τα πάντα για αυτήν
«Έλεγα στον εαυτό μου πριν τον τελικό ότι μπορώ να πάρω το χάλκινο μετάλλιο και τελικά πάλεψα και πήρα το χρυσό. Όταν ήρθα στη Βαρκελώνη, βρήκα τους Έλληνες αθλητές με πεσμένο ηθικό, ίσως από την ατυχία του Παπακώστα. Κανείς δεν μου έδωσε σημασία και αυτό με πείσμωσε τρομερά. Νομίζω ότι έκανα τη κούρσα της ζωής μου» συνέχιζε η Ελληνίδα αθλήτρια.
«Στις προπονήσεις έτρεχα συχνά κοντά στο 12.70 αλλά στους αγώνες δεν μου έβγαινε η επίδοση. Ήρθε την κατάλληλη στιγμή. Τώρα τι να πω, έχω τρελαθεί» ήταν τα λόγια της που έμειναν στην ιστορία.
«Για ποια Ελλάδα ρε γαμώτο»
Τριάντα χρόνια μετά από το χρυσό της και το «για την Ελλάδα ρε γαμώτο» έχει γίνει… «για την Ελλάδα του γαμώ το», με την Βούλα Πατουλίδου να δίνει πριν από λίγα χρόνια συνέντευξη στον «Ελεύθερο Τύπο» και να σχολιάζει:
«Όχι ακριβώς. Θα έλεγα ότι ταιριάζει απόλυτα στην τωρινή κατάσταση το τραγούδι που είχε κάνει η Αφροδίτη Μάνου. “Για ποια Ελλάδα ρε γαμώ το”, με λόγια που λες και γράφτηκαν ακριβώς για τα τωρινά χρόνια. Θαρρείς και γράφτηκαν και για αύριο και για μεθαύριο. Μπορεί να είναι και ένα μάθημα για εμάς όλο αυτό, από το μηδέν και πάλι να ξεκινήσουμε».
Μια χώρα που τότε ξεκίνησε να κάνει όνειρα για ένα καλύτερο αύριο, για μια δυνατή Ελλάδα, για μια Ελλάδα πρωταγωνίστρια, αντάξια με αυτή της ιστορίας της. Είχε προηγηθεί και η μεγάλη επιτυχία στο 1987 στο μπάσκετ.
Τριάντα χρόνια μετά και το όνειρο… έμεινε όνειρο, καθώς η Ελλάδα του 2022 δεν μοιάζει σε τίποτα με αυτή του 1992, πλέον κανείς δεν μπορεί εύκολα να ονειρευτεί, στο ενδιάμεσο, αρκετοί Έλληνες έδωσαν τέλος στη ζωή τους λόγω της οικονομικής κρίσης που αντιμετώπισε η χώρα, ενώ πάρα πολλοί νέοι δοκιμάζουν τη τύχη τους στο εξωτερικό.
