Δεν σας κρύβω πως όταν έμαθα μέσα στην εβδομάδα ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα καταθέσει πρόταση δυσπιστίας στη Βουλή κάτι λιγότερο από 3 μήνες μέχρι τις εκλογές, απόρησα. Και δεν απόρησα σχετικά με το για ποιο λόγο θα την κάνει, αλλά με το γιατί την κάνει.
Αμέσως πήρα το τηλέφωνο ανά χείρας και ξεκίνησα να καλώ μία μία τις επαφές μου διερωτώμενος τι είναι αυτό που θα προσπαθήσει να κερδίσει ο Τσίπρας. Γιατί είναι προφανές πως και ο ίδιος ήξερε ότι η κυβέρνηση δεν θα πέσει τώρα και δεν θα υπάρξει ο βουλευτής που θα αποφασίσει 3 μήνες πριν τις εκλογές να μην ψηφίσει την κυβέρνηση και να μην είναι υποψήφιος σε 3 μήνες από τώρα.
Μου είπαν λοιπόν ότι ο Αλέξης έχει σκοπό αφενός να προκαλέσει τριγμούς μέσα στη Νέα Δημοκρατία με τη στάση των Σαμαρά – Καραμανλή, όχι ότι οι δύο πρώην πρωθυπουργοί θα καταψήφιζαν την κυβέρνηση, απλώς ήλπιζαν στον ΣΥΡΙΖΑ να υπάρξουν κάποιες διαρροές ή τοποθετήσεις που θα έκαναν τη διαφορά και θα έφερναν εσωκομματικά στη ΝΔ και αφετέρου, να ωθήσει τον Ανδρουλάκη του ΠΑΣΟΚ να καταψηφίσει την κυβέρνηση ώστε να εγκλωβιστεί τάχα στην επιλογή του κι έτσι μετά τις εκλογές να μην μπορεί να συγκυβερνήσει με τον Μητσοτάκη.
Και το σόου της Βουλής προσθέτω εγώ, μιας και για άλλη μια φορά ο Αλέξης πήγε στο Κοινοβούλιο και δεν κατέθεσε τίποτα το άξιον αναφοράς ενώ αντίθετα, έβαλε και τον Ράμμο σε μπελάδες (μπήκε κι από μόνος του βέβαια να μην ξεχνιόμαστε) γιατί το απόρρητο, είναι απόρρητο.
Εξηγούμαι:
Ο κύριος Ράμμος ως επικεφαλής της ΑΔΑΕ (Αρχή Διασφάλισης Απορρήτου Επικοινωνιών), έχει ως νόμιμο ρόλο την ενημέρωση όχι για το αν παρακολουθείται κάποιος, αλλά για το αν μια παρακολούθηση είναι νόμιμη ή όχι. Μέχρι εκεί φτάνουν οι αρμοδιότητες του κυρίου Ράμμου κανονικά βάσει του νόμου. Ο ίδιος τώρα ο κύριος Ράμμος προχώρησε σε μια παραπάνω κίνηση που είναι στα όρια της νομιμότητας. Στη σύνθεση έκθεσης μέσω της οποίας φωτογραφίζονται πρόσωπα που παρακολουθούντο και στην ενημέρωση του Αλέξη Τσίπρα πρώτα και προνομιακά. Φυσικά στην επιστολή δεν αναφέρονται τα ονόματα που ανέφερε ο Αλέξης στη Βουλή, γιατί είναι απόρρητα.
Η ουσία όμως και πάλι είναι εκεί που όλοι αγαπητοί μου φίλοι δεν τολμούν να μπουν. Πού δηλαδή; Μα φυσικά στο αν οι παρακολουθήσεις ήταν νόμιμες ή παράνομες. Φυσικά και οι παρακολουθήσεις είναι νόμιμες, οπότε σε μια νορμάλ χώρα, εκεί ακριβώς, σταματά κάθε συζήτηση. Δεν αφορά κανέναν ο λόγος για τον οποίο παρακολούθησε η ΕΥΠ τον Ανδρουλάκη ή τον Φλώρο. Γιατί; Γιατί η ΕΥΠ όχι απλά έχει το δικαίωμα να παρακολουθεί όποιον κρίνει ότι πρέπει να παρακολουθήσει, ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να το κάνει.
Πρόκειται για την εθνική ασφάλεια, εδώ δεν παίζουμε. Και εκείνοι που παίρνουν την απόφαση στην ΕΥΠ να κάνουν αυτήν την κίνηση, έχουν ήδη λάβει πάρα πολύ σοβαρά υπόψη και τον ρόλο τους και τη δουλειά τους, ακόμα και την ίδια τους τη ζωή, καθώς εργάζονται στις Μυστικές Υπηρεσίες του τόπου μας. Κι εμείς αντί να τους λέμε το ευχαριστώ που τους αρμόζει και να τους ευγνωμονούμε για την καθημερινή τους προσφορά στην πατρίδα, τους έχουμε κάνει κουρελόχαρτα για να το παίζουμε έξυπνοι.
Κάτω λοιπόν τα χέρια από την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών. Κάτω τα χέρια από τις Μυστικές Υπηρεσίες της πατρίδας μας. Οι Ένοπλες Δυνάμεις μας και η ΕΥΠ θα προστατεύσουν αυτή τη χώρα όπου και όποτε χρειαστεί, ακριβώς όπως το κάνουν εδώ και πολλά πολλά χρόνια.
*Οι απόψεις του αρθρογράφου είναι προσωπικές και δεν απηχούν κατ’ ανάγκη τις απόψεις του The Standard
