Εν αναμονή των προσπαθειών των εξωτερικών δυνάμεων να αποκλιμακωθεί η κατάσταση στη Μ. Ανατολή, η Τουρκία καραδοκεί και ετοιμάζει την επόμενη κίνηση.
Εως τώρα η πάγια τακτική της Τουρκίας, ήταν η ουδετερότητα και στόχος της, να παίζει το ρόλο του μεσολαβητή στις κρίσεις που ξεσπούσαν, προσπαθώντας έτσι να κερδίσει τα δέοντα. Στις τελευταίες εξελίξεις λαμβάνει ενεργό ρόλο, παίρνοντας πλέον ξεκάθαρα το μέρος του Ιράν ( και κατ’ επέκταση της Χαμάς) κάτι το οποίο δεν είναι καθόλου τυχαίο…
Οι σχέσεις Τουρκίας και Ισραήλ ήταν ανέκαθεν τεταμένες, αλλά από τη δεκαετία του ’90, μετά τη σύναψη μιας σειράς αμυντικών και οικονομικών συμφωνιών, η κατάσταση έγινε πιο ανεκτή. Η Τουρκία, εξακολουθούσε όπως και εξακολουθεί να είναι φιλικά προσκείμενη στην Παλαιστίνη και να στηρίζει τη Χαμάς, με όποιον τρόπο μπορεί…
Την ίδια ώρα που οι ΗΠΑ και άλλοι σύμμαχοι προσπαθούν να μεσολαβήσουν και να οδηγήσουν σε κατάπαυση πυρός, με τον Αμερικανό Υπ. Εξωτερικών Αντονι Μπλίγκεν να απαιτεί από τις δύο χώρες να αποφύγουν οποιαδήποτε ενέργεια, που θα οδηγήσει σε κλιμάκωση της κατάστασης και γενικευμένο πόλεμο στην Μ. Ανατολή, ο τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν, προβαίνει σε διαδηλώσεις υπέρ της Παλαιστίνης, ενθαρρύνοντας έτσι το Ιράν να μην κάνει πίσω…
Ολα αυτά δυστυχώς, μαζί με τις συνεδριάσεις νέων χωρών (πχ. Η συνεδρίαση της συνόδου Ισλαμικής Συνεργασίας 7-8-2024) οδηγούν σε αν μη τι άλλο κλιμάκωση της κατάστασης και φόβους για ένα γενικευμένο περιφερειακό πόλεμο.
Κορυφώνεται η ένταση της Τουρκίας με το Ισραήλ
Παράλληλα, η ένταση ανάμεσα σε Τουρκία και Ισραήλ κορυφώνεται, με τον Τούρκο Πρόεδρο να προβαίνει σε ξεκάθαρες δηλώσεις υπέρ του Ιράν, ξεχνώντας ότι είναι κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ και αψηφώντας τις παλαιότερες δηλώσεις του, για φιλικές και αρμονικές σχέσεις με το κράτος του Ισραήλ, δείχνοντάς μας για ακόμα μία φορά την αναξιοπιστία του. Φαίνεται πως τελικά θέλει να πάρει κάποια άλλη θέση και όχι αυτή του ειρηνικού μεσολαβητή…
Με αυτές τις ενέργειες και τον Νετανίαχου να ζητάει την απομάκρυνση της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ, καταφέρνει για ακόμη μία φορά να τραβήξει τα βλέμματα.
Κάπου εδώ θα πρέπει να επιστήσουμε την προσοχή μας. Η Τουρκία έχει ήδη διαμορφώσει το έδαφος, έτσι ώστε σε περίπτωση γενικευμένου περιφερειακού πολέμου, όταν της ζητηθεί να πάρει ενεργό ρόλο, να είναι έτοιμη να ζητήσει ανταλλάγματα.
Η στρατηγική που επρόκειτο να ακολουθήσει δεν άλλη από το να βοηθήσει «υπογείως» το Ιράν και να πάρει το μέρος της Δύσης, ζητώντας μια Κύπρο με δύο κράτη που τόσο καιρό παλεύει να ιδρύσει, να πάρει την Κάσο…και να συνάψει ένα τουρκολιβικό σύμφωνο, ισχυροποιώντας έτσι το ρόλο της στη Μεσόγειο.
Φυσικά, για να μας αποπροσανατολίσει και να έχει επιτυχία, είναι πολύ πιθανό να χρησιμοποιήσει τις κοινωνικές της ομάδες, που βρίσκονται εντός της χώρας μας (όπως για παράδειγμα τους Αδελφούς Μουσουλμάνους κ.α.) δημιουργώντας αναταραχές στο εσωτερικό της χώρας μας και κλονίζοντας την ασφάλεια μας, κάνοντας μας έτσι, να φανούμε ανάξιοι και βρίσκοντας ευκαιρία πάνω στον πανικό να ζητήσει τα ανταλλάγματα που θέλει…
Οι κρατικοί μηχανισμοί της χώρας μας, θα πρέπει να είναι σε συνεχή επαγρύπνηση και ετοιμότητα, αφού πέρα από το φόβο ενός γενικευμένου περιφερειακού πολέμου στην Μ. Ανατολή που θα μας επηρεάσει άμεσα, θα πρέπει να επαγρυπνούμε και για τις προθέσεις της γειτονικής μας χώρας, που μόνο φιλικές δεν φαίνονται να είναι.
Ας μην έχουμε αυταπάτες. Βρισκόμαστε σε έναν σκληρό διπλωματικό πόλεμο, σε έναν νέο ψυχρό πόλεμο.
