Παραμονές των εκλογών μια εικόνα από τη Χαλκιδική έρχεται να ρίξει γροθιά στο μαλακό υπογάστριο της συνείδησης μας. Ένας 81χρονος ανάπηρος να βρίσκεται όλο το βράδυ ανήμπορος στη βεράντα του τέως σπιτιού του με τα λιγοστά του υπάρχοντα, αφού πρώτα του είχαν κάνει έξωση και τα «κοράκια» του είχαν πάρει το σπίτι. Αυτή η ανημποριά, η απελπισία ενός ανθρώπου στη δύση της ζωής, απιθωμένος εκεί στη γωνιά της βεράντας, δείχνει για άλλη μια φορά το απάνθρωπο πρόσωπο του κράτους.
Σύμφωνα με πληροφορίες το σπίτι του 81χρονου βγήκε σε πλειστηριασμό τον περασμένο Δεκέμβριο για 150.000 ευρώ, ενώ η πραγματική του αξία είναι πολύ μεγαλύτερη. Ο 81χρονος είχε μπει εγγυητής σε δάνειο του γιου του, που έμεινε ωστόσο άνεργος και δεν μπορούσε να πληρώνει τις δόσεις.
Από τις 150.000 ευρώ, είχε απομείνει το ποσό των 50.000 ευρώ. Το δάνειο πέρασε στα χέρια των εταιρειών, που το πήραν από την τράπεζα και χωρίς διευκολύνσεις το σπίτι βγήκε γρήγορα σε πλειστηριασμό τον Δεκέμβριο του 2022. Τις προηγούμενες ημέρες είχαν γίνει προσπάθειες να πετάξουν έξω από το σπίτι τον ηλικιωμένο, αλλά τους είχαν εμποδίσει κάτοικοι που συγκεντρώθηκαν για να τον υπερασπιστούν. Την προηγούμενη Πέμπτη όμως δεν πρόλαβαν. Δικαστικός επιμελητής, παρουσία 20 αστυνομικών και με τη συνδρομή κλειδαρά, με την βία τον έβγαλαν έξω από το σπίτι.
Παραμένει βαθύ και αγωνιώδες το ερώτημα. Τι θα γίνει με τους πλειστηριασμούς επιτέλους; Ως πότε θα επικρατεί ένα απάνθρωπο θεσμικό σύστημα που ρίχνει στην πυρά τους αδύναμους και κάνει αβάντα στα κοράκια που με ψίχουλα τους αρπάζουν την περιουσία τους και πλουτίζουν σε βάρος τους; Και τώρα έρχονται κάποια δημοσιεύματα στον Τύπο που μπορεί να λειτουργούν ως λαγοί, για σκέψεις και σενάρια για τη λύση του στεγαστικού προβλήματος των νέων να αξιοποιούνται κατοικίες που βρίσκονται σε πλειστηριασμό. Να χτίσουν δηλαδή τα νέα ζευγάρια τη ζωή τους στις στα αποκαϊδια των ζωών των άλλων. Να τους μετατρέψει σε κοράκια… Μακάρι να πρόκειται για σενάριο ή νοσηρή πρόταση μεμονωμένων ανθρώπων. Αλλιώς η ανθρωπιά θα έχει χάσει κάθε ελπίδα σε αυτόν τον τόπο…
*Οι απόψεις του αρθρογράφου είναι προσωπικές και δεν απηχούν κατ’ ανάγκη τις απόψεις του The Standard
