Σαν κομήτης εμφανίστηκε στην πολιτική ζωή της χώρας ο μέχρι πρόσφατα άγνωστος στο ευρύ κοινό Στέφανος Κασσελάκης, ο οποίος, μετά τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των εσωκομματικών εκλογών του ΣΥΡΙΖΑ, αναδεικνύεται σε απόλυτο φαβορί για την ηγεσία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Πιθανότατα δεν έχει προηγούμενο, όχι μόνο στα ελληνικά, αλλά και στα διεθνή πολιτικά χρονικά, να καταλαμβάνει την αρχηγία του δεύτερου τη τάξει πολιτικού φορέα μιας χώρας ένας άνθρωπος που δεν έχει συμπληρώσει παρά μόνο λίγους μήνες (!) παρουσίας στο κόμμα του οποίου τις τύχες καλείται να αναλάβει: ο Στέφανος Κασσελάκης συμμετείχε για πρώτη φορά ως υποψήφιος στις εκλογές του περασμένου Μαΐου, ως 9ος κατά σειρά στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ!
Και είναι, αν μη τί άλλο, οξύμωρο το να προΐσταται ενός κόμματος που δηλώνει- τουλάχιστον- ότι ανήκει στο χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς ένας εξ Αμερικής ορμώμενος εφοπλιστής, του οποίου το βιογραφικό περιλαμβάνει θητεία στο επιτελείο του νυν προέδρου των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν και στον καπιταλιστικό κολοσσό της Goldman Sachs.
Πέρα όμως από τις ανωτέρω παραδοξότητες, ο προαλειφόμενος ως νέος αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ υπέπεσε σε ένα ολίσθημα που δεν συνάδει με τη θεσμική ιδιότητα που θέλει να υπηρετήσει. Στην εναρκτήρια κιόλας δήλωσή του ως υποψήφιος, αναφέρθηκε σε «παραδικαστικό κύκλωμα» εξαιτίας του οποίου χάθηκε, υποτίθεται, όλη η πατρική του περιουσία. Ουσιαστικές εξηγήσεις δεν έδωσε ποτέ για αυτό το λεκτικό πυροτέχνημα, το οποίο εκτοξεύτηκε, προφανώς, για τη δημιουργία εντυπώσεων.
Δεν αρκέστηκε όμως σε αυτή την πομφόλυγα: σε νεότερη δημόσια τοποθέτησή του «υποσχέθηκε» (sic) ότι θα «ξεδοντιάσει» το δικαστικό «σύστημα».
Αναμένουμε, μάλλον επί ματαίω, διευκρίνιση και επί της δηλώσεως αυτής. Πώς δηλαδή, σκέφτεται να «ξεδοντιάσει» τους Έλληνες δικαστές και τί ακριβώς εννοεί με την απειλητική αυτή δήλωση.
Ίσως δεν το γνωρίζει ο, μέχρι χθες μόνιμος κάτοικος ΗΠΑ, κύριος Κασσελάκης, όμως στην ελληνική έννομη τάξη η Δικαιοσύνη απολαμβάνει λειτουργικής ανεξαρτησίας, την οποία ουδείς εκπρόσωπος της εκτελεστικής ή νομοθετικής εξουσίας δύναται να αμφισβητήσει. Ασφαλώς η απονομή της δικαιοσύνης στην Ελλάδα δεν είναι ανέφελη, πλην όμως αυτό ουδόλως επιτρέπει σε έναν, εν αναμονή, αρχηγό μεγάλου κόμματος να μετατρέπεται σε αγκιτάτορα-διώκτη της δικαιοσύνης και των δικαστών.
Κατανοητή, ως ένα βαθμό, η προσπάθεια του νεοπαγούς πολιτικού αστέρα να τραβήξει την προσοχή και να εξασφαλίσει δημοφιλία ώστε να εδραιωθεί στον προεδρικό θώκο του ΣΥΡΙΖΑ και κατ’επέκταση στην πολιτική ζωή της Ελλάδας. Όταν όμως αυτή γίνεται αμετροεπής και στρέφεται κατά θεσμών που είναι πυλώνες του δημοκρατικού πολιτεύματος, τότε γίνεται τραγέλαφος.
Πηγή: Law and Order
