Η δολοφονία του Άλκη Καμπανού στη Θεσσαλονίκη υπό κανονικές συνθήκες, σε μία κανονική χώρα θα ήταν αφορμή για σημαντικές αλλαγές προς την προοπτική να γίνουμε καλύτεροι και πιο ασφαλείς σε επίπεδο συνθηκών και στα γήπεδα και στην κοινωνία μας. Και οι σύνδεσμοι οπαδών θα είχαν το δικό τους μερίδιο ευθύνης σε όλο αυτό.
Αντ’ αυτού είδαμε αυτό που φοβόμασταν τελικά. Ότι κανείς δεν θα πήγαινε να αντιμετωπίσει το πραγματικό πρόβλημα. Μία από τα ίδια πάνω-κάτω.
Η πρώτη αντίδραση της Πολιτείας θυμίζει παλιές εποχές. Κλειστά μυαλά και μηδενική προοπτική να βελτιωθεί η κατάσταση. Κλειστοί σύνδεσμοι λοιπόν…
Στην θεώρηση των ανθρώπων που πήραν την απόφαση να κλείσουν τους συνδέσμους οργανωμένων φιλάθλων, τα εγκληματικά στοιχεία που υπάρχουν εντός κάποιων εξ’ αυτών των συνδέσμων θα εγκλωβιστούν και θα σταματήσουν τη δράση τους. Υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο εν ολίγοις…
Για να μιλάμε ρεαλιστικά τα εγκληματικά στοιχεία αποχωρούν από τους συνδέσμους που κλείνουν (μέχρι το καλοκαίρι) και μετακινούνται αλλού. Σε πλατείες, σε άλλους χώρους. Δεν θα σταματήσουν τη δράση τους, θα αλλάξουν πεδίο δράσης.
Στο γήπεδο θα ξαναπάνε όλοι αυτοί, εκτός αν πιστεύει η Πολιτεία ότι δεν θα πατήσουν ξανά το πόδι τους εκεί εφόσον μπήκε λουκέτο στους συνδέσμους. Έξω από αυτό πάλι θα υπάρχει πεδίο δράσης, αφού δεν θα παρθούν δραστικά μέτρα πρόληψης και όχι καταστολής.
Και μέσα σε όλο αυτό, χάνονται και οι σύνδεσμοι φιλάιλων πραγματικά στολίδια. Κυρίως στην επαρχία. Για αυτούς δεν υπήρχε πραγματική αξιολόγηση. Τους πήρε η μπάλα, γιατί δεν υπήρχε μυαλό τους ξεχωρίσει και να τους αξιολογήσει.
Υπό κανονικές συνθήκες
Υπό κανονικές συνθήκες, σε μία κανονική χώρα, θα άνοιγαν τηλέφωνα υπόπτων και φερόμενων δραστών, θα έμπαιναν οι αρμόδιοι μέσα στο πρόβλημα για να τιμωρηθούν οι πραγματικά υπαίτιοι. Όποιοι και αν είναι αυτοί, οπουδήποτε και αν βρίσκονται. Οσο ψηλά και αν είναι.
Ακόμη και μέσα στις ομάδες αν βρίσκονται, που συνήθως βρίσκονται να λέμε την αλήθεια. Από την εποχή της δολοφονίας του Φιλόπουλου το 2007 όλοι ξέρουμε πάνω-κάτω που βρίσκονται αυτοί που δρουν μέσα από συνδέσμους οπαδών.
Έγινε ποτέ τίποτε για να τους βρουν, να τιμωρηθούν οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί; Όχι.
Θα γίνει τίποτε από εδώ και πέρα; Όχι.
Θα σταματήσει η εγκληματική δράση σε κάθε πόλη και δη στη Θεσσαλονίκη που έχει ξεφύγει τα τελευταία χρόνια η κατάσταση; Oχι.
Θα μπουν φυλακή όσοι δίνουν εντολές για να δρουν οι ομάδες χούλιγκαν με αυτόν τον τρόπο σε γειτονιές; Oχι.
Ακόμη ψάχνουμε τους δολοφόνους του Φιλόπουλου, ποιοι ήταν στο ραντεβού θανάτου στην Λαυρίου, ποιοι μαχαιρωνόντουσαν σε δημόσια θέα στην πεζογέφυρα του Βόλου το 2017 στον τελικό του Κυπέλλου στο ποδόσφαιρο.
Και θα ψάχνουμε για χρόνια πως οπλίστηκαν τα χέρια των δολοφόνων του άτυχου Άλκη στη Θεσσαλονίκη.
Ήταν Αρειανός το θύμα. Από τύχη.
Ήταν ΠΑΟΚτζήδες ο δολοφόνος και οι δράστες. Από τύχη.
Οσοι ασχολούνται με όλα αυτά και ζουν, από τύχη ζουν και αυτοί.
