«Η τηλεόραση είναι ένα μέσο απίστευτα δημιουργικό, τα πρόσωπα στην τηλεόραση… είναι ένα θέμα». Με αυτό τον τρόπο ξεκίνησε τη χθεσινή του συνέντευξή στον Γρηγόρη Αρναούτογλου ο Μιχάλης Μυτακίδης, γνωστός και ο B.D. Foxmoor, έτσι θα ξεκινήσω και εγώ το άρθρο μου για το παραμύθι που είπαν σε όλους μας όταν ήμασταν παιδιά, αλλά πλέον αποκαλύψαμε ότι (στην καλύτερη περίπτωση) έχει δράκο.
Την ώρα που Light και Snik, μαζί με τους μπράβους τους αντάλλαζαν μπουνιές στα βραβεία MAD ο Μιχάλης Μυτακίδης έδινε συνέντευξη, ένας άνθρωπος που δεν μιλάει συχνά αλλά έχει πολλά να πει στεκόταν απέναντι στον Γρηγόρη Αρναούτογλου και προσπαθούσε με τον τρόπο του να μας μιλήσει για το παραμύθι που πούλησαν σε όλους όταν ήμασταν μικροί, ότι αυτό που λέγεται φιλία υπάρχει και ζει σε αυτόν τον πλανήτη.
Σε έναν κόσμο που οι ιδεολογίες πέθαναν, που το μόνο που μετρά είναι πόσους followers έχεις στο Instagram, τι αμάξι οδηγείς και πόσα λεφτά έχεις στην τράπεζα -γιατί αλλιώς δεν μπορείς να επιβιώσεις- λέξεις όπως οικογένεια, πατρίδα, θρησκεία θεωρούνται μπανάλ (στην καλύτερη) και μπορεί εύκολα κάποιος που θα μιλήσει γι’ αυτά τα «ιδανικά» να θεωρηθεί ακόμη και ρατσιστής.
Μια κοινωνία που κατέστρεψε κάθε αξία, μια κοινωνία… βουτηγμένη στα σκατά και εσύ μου λες πώς τελικά κολύμπησες σε αυτόν τον βάλτο
Δεν πέφτουμε από τα σύννεφα λοιπόν που βλέπουμε καλλιτέχνες να ανταλλάζουν γροθιές σε μια διοργάνωση που την βλέπουν μικρά παιδιά, ούτε που ξαφνικά διάφοροι πανελίστες δηλώνουν σοκαρισμένοι και μας ζητούν να προστατέψουμε τα παιδιά μας και τον εαυτό μας από αυτά τα «σκουπίδια», όπως επί της ουσίας τα αποκαλούν.
Ναι, πρόκειται για τους ίδιους που μας σερβίρουν σκουπίδια, χωρίς εισαγωγικά, εδώ και αρκετά χρόνια, πρόκειται για τους ίδιους που έχουν βοηθήσει στην καταστροφή των αξιών της κοινωνίας μας.
Όταν ήμουν μικρός μου είχαν πει ένα παραμύθι ότι αυτό που λέγεται φιλία υπάρχει και ζει σε αυτόν τον πλανήτη και όμως την ώρα που έπεφταν μπουνιές στα MAD ο κόσμος έβλεπε το Survivor (σσ. βλέπω και εγώ Survivor και δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα με το συγκεκριμένο ριάλιτι), πισώπλατα μαχαιρώματα, ανθρώπους να πουλούν τα πάντα για λίγα χρήματα και τελικά βλέπω πλέον ότι το παραμύθι έχει αλλάξει, αφού οι ίδιοι οι φίλοι μου με έχουν κάψει.
Όταν ήμουν μικρός μου είχαν πει να αγαπώ την πατρίδα μου και τη θρησκεία μου, όμως η ίδια μου η πατρίδα με πολεμά. Μια γενιά καταδικασμένη να ζει χωρίς όνειρα, μια γενιά που μεγάλωσε μέσα στην κρίση των Μνημονίων, χωρίς να μπορεί να ανοίξει τα φτερά της, μια γενιά που τρώει διαρκώς σφαλιάρες, που δίχασαν επιβάλλοντας της τον υγειονομικό διαχωρισμό (έναν διαχωρισμό στον οποίο ήταν μπροστάρηδες οι «έντεχνοι καλλιτέχνες», όπως είπε χαρακτηριστικά και ο B.D. Foxmoor), την κλείδωσαν για να την «προστατεύσουν» από έναν ιό, όμως τώρα της ζητάνε να πληρώσει τα σπασμένα, καθώς οι οικονομίες έχουν καταστραφεί.
Και αντί να μας ζητήσει κάποιος συγγνώμη που μας κατέστρεψε τα όνειρα μας δείχνουν με το δάχτυλο, δεν βαριέσαι όμως, πώς αλλιώς θα σκληραγωγηθείς και θα γίνεις άντρας να γράψεις για πουτάνες και λεφτά;
Πώς αλλιώς θα πας να δουλέψεις 10 και 12 ώρες για να πάρεις 500 και 600 ευρώ τα οποία θα σου επιτρέψουν να πάρεις ένα ολοκαίνουργιο iPhone για να σερφάρεις στο TikTok και να χαζεύεις όλη μέρα άνδρες και γυναίκες που με ελαφρές ενδυμασίες ζητούν την αποδοχή και ίσως και τα χρήματα που τους έχουν υποσχεθεί εάν γίνουν influencer;
Τι θα πουλούν; Ότι και οι τράπερς που έπαιζαν μπουνιές στα βραβεία MAD: ποζεριλίκι!
Ίσως τελικά να μην είμαστε η γενιά που δεν βίωσε τον πόλεμο
Μια γενιά που βλέπει να οξύνονται οι εντάσεις με την Τουρκία και κάποιους να παίζουν το παιχνίδι των μεγάλων αυτού του κόσμου. Και ποτέ δεν ξέρεις ίσως τελικά να μην είμαστε η γενιά που δεν βίωσε τον πόλεμο και την δικτατορία, ίσως τελικά να είμαστε μια γενιά που θα χρειαστεί και να βάλει το χακί.
Όσον αφορά τη θρησκεία… Μεγάλη συζήτηση, η θρησκεία είναι κάτι καλό, σου δίνει δύναμη να αντέξεις από δυσκολίες, οι άνθρωποι που την εκπροσωπούν, όχι τόσο.
Κάποτε λοιπόν και εμείς πιστέψαμε σε κάτι, σε μια ιδεολογία, πιστέψαμε στο χιπ χοπ, μια μουσική που μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. FFC, TXC, Active Member, ακόμη και οι πιο νεαροί, 12ος πίθηκος κτλ. είχαν στίχους που δεν θα βρεις σε κανένα λαϊκό τραγούδι, καλλιτέχνες που ονειρεύονταν έναν κόσμο καλύτερο…
Όμως τα χτυπήματα πολλά…
Και κάπως έτσι το όνειρο χάθηκε! Εδώ και πολλά χρόνια με το χιπ χοπ κάνουν στριπτίζ μέσα στα πορνεία. Όπως τόνισε και ο Νίκος Βουρλιώτης σε ανάρτησή του λίγες ώρες μετά τα μπάχαλα στα βραβεία του MAD, «σηκώθηκα και έφυγα αηδιασμένος».
Κάπως έτσι αηδιασμένος έφυγε και ο Κώστας Κουρμένταλας εδώ και πολλά χρόνια από την μουσική σκηνή, κάπως έτσι αηδιασμένος είναι και ο Μιχάλης Μυτακίδης.
Αηδιασμένος είμαι και εγώ με αυτό το παραμύθι, στο οποίο δεν βρήκα πρίγκηπες και νεράιδες παρά μόνο δράκους που προσπαθούν με κάθε τρόπο να σε φάνε και δεν έχουν κανένα πρόβλημα να χορέψουν πάνω στο πτώμα σου, εάν αυτό τελικά τους αποφέρει χρήματα και λίγα λεπτά δημοσιότητας.
Ένας θεσμός σε κρίση
Ένα παραμύθι γεμάτο… Ρούλες, αλλά κυρίως γεμάτο άτομα που είναι έτοιμα να σε λιντσάρουν εάν αποφασίσεις να πας αντίθετα από το ρεύμα, να μιλήσεις για ρομαντισμό, για αγάπη, για φιλία, για οικογένεια, έναν κόσμο που σε θέλει να τρως τα σκατά που σε ταΐζουν καθημερινά.
Έναν κόσμο που γεμίζει το κενό του με σοκαριστικές δολοφονίες και πληροφορίες για το πώς δολοφονήθηκαν τρία παιδιά από την μητέρα τους (σύμφωνα με τα όσα ακούγονται στα ΜΜΕ).
Σε αυτόν τον κόσμο κάποιοι βρίσκουν στήριγμα σε μια Λατινοπούλου, κάποιοι σε μια Χρυσή Αυγή, ένα φίδι που έχει βγει από το αυγό, ένας ιός που έχει μολύνει τους πάντες και επιβιώνουν μονάχα τα άκρα.
Ειδήσεις μιας ημέρας:
-Γυναίκα μαχαίρωσε τον άντρα της
-Γυναίκα κρατούσε φυλακισμένη επί 42 χρόνια την κόρη της
-Γυναίκα 44χρονη βίασε ανήλικο αγόρι
-Γυναίκα πάτησε με το αυτοκίνητο την πεθερά της
-Γυναίκα ύποπτη για τη δολοφονία των τριών τέκνων τηςΗ πατριαρχία σκοτώνει.
— Latinopoulou (@latinopoulou) June 21, 2022
Κανείς όμως δεν αναρωτήθηκε το γιατί; Γιατί ξαφνικά αυτές οι ιδέες βρίσκουν κοινό πρόθυμο να τις ακούσει; Η απάντηση είναι η ίδια στο ερώτημα γιατί «τραγούδια» που μιλούν για ναρκωτικά, πουτάνες, εύκολο σεξ και ξυλίκια είναι τα νέα hit του καλοκαιριού.
Ρίξε μια ματιά στις ειδήσεις: Βιασμοί, παιδεραστία, γυναικοκτονίες, ένας θεσμός σε κρίση… η οικογένεια.
Μια οικογένεια που φροντίσαμε να καταστρέψουμε!
Μια αγάπη που πέθανε
#Cancel_Trappers λοιπόν, αυτό είναι το χάσταγκ που τρεντάρει τις τελευταίες ώρες στο Twitter -και ορθώς- όμως είναι αυτό που θα αλλάξει τα πράγματα;
Αν δεν είναι η τραπ θα είναι ένα άλλο είδος μουσικής. Νέοι βυθισμένοι στα social media, νέοι που περιμένουν ένα χαρτζιλίκι για να τα πιούν σε ένα κλαμπ και να… γαμ@@ουν. Νέοι που δεν μπορούν, αλλά κυρίως δεν ξέρουν πώς να αγαπήσουν, γιατί κανείς δεν τους έμαθε.
Κάποτε έκανα τατουάζ ένα τριαντάφυλλο πάνω σε έναν σταυρό, έναν σταυρό που βρίσκουμε στα νεκροταφεία, εκεί ακριβώς που πλέον βρίσκουμε τα τριαντάφυλλα, καθώς ο ρομαντισμός πέθανε, ίσως βέβαια να μην υπήρξε και ποτέ στην αλήθεια και να ήταν ένα δημιούργημα των συγγραφέων…
Έτσι πέθανε και το παραμύθι το οποίο μου δίδαξαν όταν ήμουν μικρός, τουλάχιστον εγώ ήμουν τυχερός, υπήρξε κάποιος να μου διδάξει αυτό το παραμύθι, για τα παιδιά της νέας γενιάς, δεν είμαι τόσο σίγουρος.
Όμως, ας μην είμαι τόσο αρνητικός, ίσως υπάρχει κάπου φως, ο B.D. Foxmoor μας έδειξε τους προηγούμενους μήνες ότι υπάρχει αγάπη, απλώς πρέπει αρκετά να ψάξεις για να την βρεις. Τότε μαζί με τον Μπαλάφα έκαναν συναυλία υπέρ των υγειονομικών που έκαναν απεργία πείνας γιατί μια κυβέρνηση τους απαγορεύει να επιβιώσουν, γιατί δεν δέχθηκαν την επιβολή μιας ιατρικής πράξης. Μην ψάξεις δεν θα διαβάσεις κάτι γι’ αυτούς, δεν πουλάνε όπως ο Snik, ο Light και ο Trannos.
Το παραμύθι…
Υ.Γ. Το παραμύθι είναι τραγούδι των FFC, το οποίο κυκλοφόρησε το 2004, τότε που κάποιοι γλεντούσαν στην Ελλάδα γιατί κατακτήσαμε το Euro και γιατί κάναμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Αθήνα, τότε κάποιοι έβλεπαν ότι βάζαμε στο φέρετρό της την ευρωπαϊκή της επιγραφή.
