Οι εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ θα κριθούν θα δρομολογηθούν αμέσως μετά τις εκλογές της 25ης Ιουνίου.
Τα ποσοστά των κομμάτων δείχνουν ξεκάθαρα ποιος θα είναι ο νικητής των εκλογών αυτών δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση.
Αυτό όμως που συζητάμε από τις 21 Μαΐου είναι το ποιος θα καταφέρει εν τέλει να παίξει τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αν θα καταφέρει δηλαδή το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη να ξεπεράσει τον ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη.
Πάμε όμως τώρα να δούμε εν τέλει αν υπάρχει ουσιώδης λόγος να ασχολούμαστε με αυτήν την κόντρα μεταξύ των δύο κομμάτων της κεντροαριστεράς – αριστεράς.
Πρώτα από όλα να πούμε ξεκάθαρα ότι ριζοσπαστική αριστερά και προοδευτική συμμαχία, σαν όροι, δεν μπορούν να συνυπάρχουν. Υπάρχει λοιπόν εξ αρχής το ζητούμενο, ποια είναι η ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ. Προσπαθεί πράγματι ο ΣΥΡΙΖΑ να μετεξελιχθεί σε ένα κόμμα εξουσίας της κεντροαριστεράς, ή κρατά κρυφά την επιθυμία να παραμείνει κόμμα αντίδρασης; Θα συνεχίσει να πουλά ψεύτικη αντισυστημικότητα, ή θα αποδεχθεί καθ’ ολοκληρίαν την πραγματικότητα και θα προχωρήσει στην μετεξέλιξή του σε «Προοδευτική Συμμαχία»;
Είναι προφανές ότι ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ καβάλησε το αντιμνημονιακό κύμα και ένωσε όλες τις αντιμνημονιακές φωνές το 2012, στον αγώνα απέναντι στο μνημόνιο. Είναι ο ίδιος αγώνας που μετά εξελίχθηκε σε αγώνα για την κατάκτηση της εξουσίας και μόνο.
Όλο αυτό που προηγήθηκε στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, μηδένισε την αξιοπιστία του Αλέξη στον κόσμο, κι αυτό φάνηκε ξεκάθαρα στην κάλπη της 21ης Μαΐου, όπου και συγκρίθηκε με άλλον Πρωθυπουργό και έχασε με 20 μονάδες.
Αυτές λοιπόν οι εκλογές ξεκίνησαν και τις διαδικασίες αναμόρφωσης του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίες βέβαια πάγωσαν για χάρη του προεκλογικού αγώνα της 25ης Ιουνίου.
Κρατήστε όμως κάτι. Οι εσωκομματικές διαδικασίες για το οριστικό νέο προεδρείο του ΣΥΡΙΖΑ θα ξεκινήσουν μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Είναι προφανές ότι δεν μπορεί να γίνει συνέδριο τον Αύγουστο ή τον Σεπτέμβριο. Οι εκλογές είναι στις αρχές του Οκτωβρίου. Στις αυτοδιοικητικές εκλογές λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ θα οδεύσει έτσι, ή με μια μίνι μεταβατική επιτροπή ηγεσίας, που πιθανότατα θα αποτελείται από την Έφη Αχτσιόγλου και τον Αλέξη Χαρίτση.
Μετά τις αυτοδιοικητικές όμως συγκεντρώνεται όλο το ενδιαφέρον. Εκεί θα έχουμε ένα συνέδριο. Τώρα αυτό το συνέδριο θα έχει μόνο ΣΥΡΙΖΑ;
Προσέξτε.
Όπως δείχνουν τα πράγματα, ο ΣΥΡΙΖΑ θα κινηθεί από 18 ως 23% και το ΠΑΣΟΚ έχει ένα ταβάνι του 13%. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι τα δύο κόμματα που προσπαθούν να κερδίσουν από την ίδια δεξαμενή, θα έχουν μόνο μία επιλογή. Να προχωρήσουν σε ένα μεγάλο συνέδριο της Κεντροαριστεράς, χωρίς φυσικά τον Αλέξη Τσίπρα. Εφόσον γίνει αυτό, τότε οι υποψήφιοι για την ηγεσία αυτού του νέου μεγάλου κεντροαριστερού κόμματος, είναι λογικό να προέλθουν από το μεγαλύτερο εκ των δύο κομμάτων. Αν όχι όλοι, οι περισσότεροι. 2 ΣΥΡΙΖΑ και 1 ΠΑΣΟΚ πχ. Εκεί θα μπρούμε να θεωρούμε δεδομένη την υποψηφιότητα της Έφης Αχτσιόγλου για την ηγεσία και όποιων άλλων ενδιαφέρονται και έχουν τα ερίσματα για κάτι τέτοιο.
Η Έφη όμως, χαίρει μεγάλης εκτίμησης στον χώρο της κεντροαριστεράς, κυρίως επειδή και η ίδια είναι ό,τι πιο σοβαρό, μαζεμένο και συγκροτημένο έχει ο χώρος. Και βάσει δικού μου ρεπορτάζ θα σας πω, ότι στο ΠΑΣΟΚ την εκτιμούν πολύ. Πάρα πολύ.
Σκεφτείτε λοιπόν το κόνσεπτ. Γυναίκα υποψήφια, ενωμένη Κεντροαριστερά, μετά από 8 χρόνια δεξιάς κυβέρνησης. Δεν θα αντισταθεί κανείς από τον συγκεκριμένο χώρο.
Ο βασικός λόγος λοιπόν για τη μάχη των δύο στρατοπέδων ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, είναι για το ποιος θα έχει τον πρώτο λόγο στη μεγάλη ένωση…
Το κουίζ της Ημέρας
Ποιο μεγαλοστέλεχος του κυβερνώντος κόμματος φοβάται ότι στις εκλογές της 25ης Ιουνίου δεν θα επανεκλεγεί;
