Αλήθεια μας νοιάζει;
Predator σημαίνει θηρευτής… και φαίνεται πως κάμποσοι τέτοιοι βρίσκονται εκεί έξω παραμονεύοντας να μάθουν τα πιο καλά κρυμμένα μυστικά μας. Εμείς οι δημοσιογράφοι λοιπόν με τη βοήθεια των δημοσκόπων αναζητάμε να δούμε αν η υπόθεση των υποκλοπών έχει βλάψει την κυβέρνηση.
Η κυβέρνηση ψάχνει τρόπους να δείξει πως η υπόθεση «κακόβουλο λογισμικό» έχει ημερομηνία παρασκευής πολύ πριν την ανάληψη της εξουσίας από εκείνη. Κι η αντιπολίτευση ρίχνει παραγάδι στον θυμό των πολιτών μπας και καταφέρει κάποιο ισχυρό πλήγμα, εν όψει εκλογών, στην παρούσα πολιτική ηγεσία του τόπου.
Αλήθεια μας νοιάζει που αδυνατίζει ανησυχητικά η όποια εμπιστοσύνη μπορεί να είχε ένας άνθρωπος που ζει σε αυτή τη χώρα σε έναν προς έναν τους θεσμούς της;
Αλήθεια μας νοιάζει;
Εκατοντάδες άνδρες φαίνεται πως μπήκαν στο «βρόμικο» δίκτυο αναζητώντας παιδική πορνογραφία και (τουλάχιστον) δεκάδες πλήρωσαν για να βιάσουν ένα 12χρονο κορίτσι.
Η δικαιοσύνη για άλλη μια φορά έκανε τα στραβά μάτια – γιατί τυφλή, δυστυχώς δεν την λες – και τα ΜΜΕ έβγαλαν στα μανταλάκια την ψυχή μιας βιασμένης ξανά και ξανά ανήλικης.
Τα τρία μεγαλύτερα πολιτικά κόμματα «κέρδισαν» από έναν εμπλεκόμενο σε αυτή την υπόθεση που συστρέφει στομάχια και πλέον αποζητούν να δουν ποια ιδεολογία είναι εκείνη που αυξάνει τη ροπή προς την παιδεραστία.
Αλήθεια μας νοιάζει που το κοινωνικό δίχτυ της κοινωνίας ξεσκίστηκε και οι πιο αδύναμοι αυτού του τόπου είναι ανυπεράσπιστοι απέναντι στις ορέξεις του κάθε Ηλία Μίχου;
Αλήθεια μας νοιάζει;
Η Κιβωτός του κόσμου δε γλίτωσε από τη θεομηνία και ξαφνικά αναζητάμε ναυαγούς στην πλημμύρα των αποκαλύψεων που ήρθαν να τη βυθίσουν.
Τα πορτρέτα των θεάρεστων ιερέων θάμπωσαν και όσοι έσπευδαν να φωτογραφηθούν δίπλα τους τώρα ξεχειλίζουν από οργή και αηδία. Κι όλα αυτά την ώρα που η πρεσβυτέρα, μια γυναίκα του Θεού, κακίζει με τόση ευκολία μικρά παιδιά που «ήθελαν να εκδικηθούν τον ευεργέτη τους».
Αλήθεια μας νοιάζει που το κράτος πρόνοιας δόθηκε αντιπαροχή σε αυτόκλητους σωτήρες και οραματιστές (ανεξάρτητα με το αν είναι ή όχι συνένοχοι) και έτσι αφήσαμε στην τύχη το μέλλον των πιο ευάλωτων παιδιών αυτού του τόπου;
Αλήθεια μας νοιάζει;
Σπαταλήσαμε μήνες, αν όχι χρόνια και δεκαετίες, να συνειδητοποιήσουμε πως ένα έγκλημα στα ενδότερα μιας οικογένειας με θύμα μια γυναίκα είναι ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΑ! Κι από εκεί που με τόση ειρωνεία χλευάζαμε όσους την αποκαλούσαν με το όνομά της από την αρχή, μετά πήραμε το μέτρο και αρχίσαμε να τις μετράμε. Να δούμε πόσες μπορούμε να αντέξουμε!
Αλήθεια μας νοιάζει να μάθουμε στα παιδιά μας πως δεν υπάρχει ισχυρό και αδύναμο φύλο; Παλεύουμε να μεγαλώσουν χωρίς να πιστεύουν οι μεν πως είναι αδυναμία να κλαις, να ζητάς βοήθεια ή να στρώνεις το κρεβάτι σου και οι δε πως δεν είναι εγγεγραμμένο στο DNA τους (και άρα όχι απαραίτητο) να αποκτήσουν παιδιά και να ζήσουν μια ζωή για να τα υπηρετούν, αυτά και τους συντρόφους τους;
Φοβάμαι πως δεν μας νοιάζει! Απλά μας εξιτάρει, μας παρηγορεί, μας βολεύει, μας συμφέρει τα παραπάνω και τόσα άλλα ακόμη, να εξακολουθήσουν να συμβαίνουν για να μπορούμε να αντέξουμε, υπομείνουμε, διαχειριστούμε, δικαιολογήσουμε τα δικά μας μικρά ή μεγαλύτερα αδιέξοδα!
