Ένα ξεχωριστό μουσείο έχει ανοίξει τις υδάτινες πύλες του στο κοινό στο νησί της Αλοννήσου. Το υποβρύχιο μουσείο της Αλοννήσου είναι το μοναδικό του είδους στη χώρα και ίσως το σημαντικότερο υποθαλάσσιο μουσείο στον κόσμο.
Ένα κρεβάτι από αμέτρητους καλοφτιαγμένους αμφορείς αναμένει τον επισκέπτη, ντυμένο με στολή και μάσκα κατάδυσης για να το απολαύσει, λίγα μέτρα από τις ακτές της Περιστέρας, ενός μικρού νησιού ανοιχτά της Αλοννήσου. Στο εσωτερικό τους, οι διατηρημένοι αμφορείς, που έμαθαν να ζουν στον βυθό της θάλασσας περί τα 2,500 χρόνια, περιέχουν εκλεκτό κρασί από τη Χαλκιδική.
Ένα ιστορικό μουσείο κάτω από τη θάλασσα
Το Υποβρύχιο Μουσείο είναι το πρώτο του είδους του στην Ελλάδα που είναι ανοιχτό στο ευρύ κοινό. Ο δήμαρχος Αλοννήσου, Πέτρος Βαφίνης μίλησε για το μοναδικό αυτό υποθαλάσσιο μουσείο στην εκπομπή του Open, «Ποιος είναι πρωινιάτικα;». «Μιλάμε για ένα ναυάγιο, 425 π.Χ. και το εντυπωσιακότερο ακόμη είναι ότι οι αμφορείς είναι περίπου 3.5 με 4.000, είναι σχεδόν ανέγγιχτο όλο το φορτίο» είπε ο κ. Βαφίνης στην εκπομπή.
Εγκαινιάστηκε το 2020. «Δεν υπάρχει άλλο τέτοιο στην Ελλάδα και θα έλεγα δεν υπάρχει και άλλο στον κόσμο τέτοιας ιστορικής αξίας» υποστηρίζει ο δήμαρχος της Αλοννήσου. Διαβάζουμε στην επίσημη ιστοσελίδα του μουσείου πως το ναυάγιο είναι πλέον ανοιχτό σε δύτες αναψυχής, οι οποίοι θα έχουν τη δυνατότητα να το εξερευνήσουν, με την καθοδήγηση έμπειρων δυτών.
Μέχρι τον Οκτώβριο του 2020 λειτούργησε σε πιλοτική φάση και πλέον είναι ανοιχτό για όλους κατά τη θερινή περίοδο. Περισσότερες πληροφορίες για τα καταδυτικά κέντρα που οργανώνουν επισκέψεις στο ναυάγιο, θα βρείτε στη σελίδα μας. «Κατ’ αρχήν καταδύσεις μπορούν να κάνουν από 10-12 χρονών παιδιά μέχρι 100, δεν υπάρχει όριο» διαβεβαιώνει ο κ. Βαφίνης.
Πώς μπορεί κανείς να βουτήξει στο υποβρύχιο μουσείο Αλοννήσου
Ο ίδιος εξηγεί πως καθώς το ναυάγιο βρίσκεται σε βάθος 24 μέτρων περίπου, ένα πολίτης μπορεί να μάθει να καταδύεται εκεί σε μόλις τρεις με τέσσερις ημέρες. Η Αλόννησος με τα καταγάλανα νερά που αποτελούν προστατευμένο περιβάλλον για την προστασία της φώκιας που ζει στις ακτές της, διαθέτει αρκετές σχολές κατάδυσης.
Ο κ. Βαφίνης, εξήγησε στην εκπομπή του OPEN, πως κάποιος που επιθυμεί να δει το ναυάγιο πληρώνει το εισιτήριο που έχει ορίσει το υπουργείο πολιτισμού και στη συνέχεια τα έξοδα κατάδυσης χωριστά σε κάποια από τις σχολές του νησιού. «Ο εξοπλισμός δίδεται από τα κέντρα κατάδυσης, το καταδυτικό κέντρο αναλαμβάνει όλη τη διαδικασία να σε μεταφέρει στο σημείο, να σε συνοδεύσει γιατί δεν μπορεί ο καθένας να πάει να κάνει κατάδυση» εξηγεί.
Σε κάθε περίπτωση, στη χώρα της Αλοννήσου έχει διαμορφωθεί ένας χώρος, όπου μπορεί κανείς να καταδυθεί εικονικά στο ναυάγιο και να αντικρίσει αυτά που βλέπει ένας δύτης στο μαγευτικό ναυάγιο.
Το ναυάγιο της Κλασσικής Εποχής
Το Υποθαλάσσιο Μουσείο Αλοννήσου περιλαμβάνει ένα από τα μεγαλύτερα ναυάγια της Κλασικής Εποχής. Χρονολογείται μεταξύ των ετών 425 με 420 π.Χ και ανακαλύφτηκε το 1985 από το Δημήτρη Μαυρίκη σε βάθος 25 μέτρων, στα ανοιχτά της ακτής της νήσου Περιστέρας.
Το μοναδικό μέγεθος του πλοίου το κατατάσσει στα μεγαλύτερα εμπορικά πλοία της εποχής του. Είχε μήκος 30 μέτρα και πλάτος 10. Μετέφερε περίπου 3.000 αμφορείς, γεμάτους με τα ξακουστά κρασιά της Μένδης (αρχαία πόλη της Χαλκιδικής) και της Πεπάρηθου, η οποία είναι η σημερινή Σκόπελος.
Το τεράστιο εμπορικό πλοίο εικάζεται ότι ανήκε σε Αθηναίο έμπορο και φαίνεται να έπεσε σε καταιγίδα ενώ έπλεε κοντά στην ακτή, στο μέρος όπου βυθίστηκε. Άλλη μια πιθανή θεωρία είναι ότι ξέσπασε φωτιά στο κατάστρωμα, η οποία και προκάλεσε τη βύθισή του.
Οι αμφορείς που βρέθηκαν, είχαν χαραγμένα τα αρχικά ΛΥ, κάτι το οποίο πιθανώς ήταν τρόπος μαρκαρίσματος των αγαθών. Η πορεία του πλοίου δεν μπορεί σαφώς να καθοριστεί.
Μερικοί ισχυρίζονται ότι όταν ξέσπασε η πυρκαγιά, κατευθυνόταν προς την Αλόννησο για να ξεφορτώσει τα αγαθά, ενώ άλλοι ισχυρίζονται ότι είχε μόλις αποπλεύσει από την Αλόννησο, γι’ αυτό και βρέθηκε όχι πολύ μακριά από το λιμάνι.
Το ναυάγιο θεωρείται εξέχουσας σημασίας από αρχαιολογικής άποψης, εξαιτίας του μεγάλου αριθμού ανέπαφων αμφορέων που διασώθηκαν μέχρι σήμερα. Τόσο μεγάλη είναι η σημασία του, που ονομάστηκε “Ο Παρθενώνας των Ναυαγίων.”
