Αντιμέτωπη με τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση εδώ και αρκετών ετών, η Ρωσία, όπου ο κόσμος φοβάται την αύξηση τιμής της ζάχαρης και την αγοράζει με τα κιλά!
Στη ρωσική πόλη Πακρόφ, πολλά καταστήματα έχουν ήδη ξεπουλήσει τα αποθέματα ζάχαρης και οι κάτοικοι αναμένουν ότι κάποια αγαθά δεν είναι πλέον προσιτά από οικονομικής άποψης, καθώς οι αρχίζει να γίνεται αισθητός ο αντίκτυπος από τη στρατιωτική εισβολή της Μόσχας στην Ουκρανίας.
Αντιμέτωπη με τη χειρότερη οικονομική κρίση των τελευταίων 20 και πλέον ετών, η Μόσχα λέει στους πολίτες ότι δεν υπάρχει έλλειψη τροφίμων και να τους καλεί να μην αγοράζουν μαζικά μεγάλες ποσότητες καταναλωτικών προϊόντων όπως η ζάχαρη.
Το μήνυμα φαίνεται να μη βρίσκει ανταπόκριση, ωστόσο, στο Πακρόφ, μια πόλη 17.000 ανθρώπων σε απόσταση 100 χιλιομέτρων ανατολικά της Μόσχας, όπου βρίσκεται η φυλακή στην οποία κρατείται ο Αλεξέι Ναβάλνι, ο σφοδρότερος επικριτής του προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν.
Για αυτό αγοράζουν όλοι ζάχαρη…
Μία κάτοικος, η Σβετλάνα, αγόρασε 10 κιλά ζάχαρη στην πόλη Βλαντίμιρ, σε απόσταση μίας ώρας, για να διασφαλίσει ότι μπορεί να συντηρήσει τα μούρα που θέλει να συλλέξει το καλοκαίρι. «Ίσως η τιμή της ζάχαρης να μην αυξηθεί, αλλά ο κόσμος φοβάται», δήλωσε η 57χρονη. «Γι’ αυτό τον λόγο ίσως όλοι αγοράζουν ζάχαρη».
Πίσω της βρίσκεται ένα κλειστό ταχυφαγείο McDonald’s, ένα από μια τα πολλά δυτικά καταστήματα που έχουν κλείσει ως απάντηση στην εισβολή.
Τέσσερα καταστήματα τροφίμων που ανήκουν σε δύο μεγάλες αλυσίδες στο Πακρόφ δεν είχαν ζάχαρη προς πώληση, τα ράφια ήταν είτε άδεια είτε γεμάτα με άλλα αγαθά. Πινακίδες ενημέρωσαν τους καταναλωτές ότι δεν μπορούν να αγοράσουν πάνω από 5 κιλά ζάχαρης.
«Ίσως να μην μπορώ να αγοράσω φρούτα»
Η Αντονίνα, μια συνταξιούχος 71 ετών, ζει μόνη της στο Πακρόφ. Είπε ότι η κρατική της σύνταξη είναι αρκετή για να καλύψει τις βασικές της ανάγκες, αλλά πως αναμένει ότι θα αναγκαστεί να αλλάξει τις διατροφικές της συνήθειες. «Πιθανόν να μην μπορώ να αγοράσω φρούτα για ένα διάστημα».
Μια άλλη κάτοικος, η Λαρίσα δήλωσε ότι στη ζωή της έχει βιώσει αρκετές ταραχές και δεν πτοείται από το γεγονός ότι πρέπει να σφίξει το ζωνάρι.
«Γεννήθηκα στη σοβιετική εποχή», δήλωσε. «Τότε ήταν η περεστρόικα, μετά η δεκαετία του 1990, τα δελτία τροφίμων. Τα βγάλαμε πέρα».
Μια άλλη γυναίκα, που περπατούσε στηριζόμενη σε μπαστούνι και φορώντας χαλαρά μια μάσκα, απάντησε επίσης με φιλοσοφική διάθεση. «Δεν πειράζει να μην τρως μέχρι να χορτάσεις», είπε «αρκεί να υπάρχει ειρήνη».
