Η συνέχεια του άρθρου: Η κρουαζιέρα του τρόμου…
18 χρόνια πάνω στα κύματα… «Υπηρέτησα 18 χρόνια σε κρουαζιερόπλοια, ταξίδεψα σε σχεδόν κάθε γωνιά του κόσμου. Ήταν μια εμπειρία που με σημάδεψε για πάντα –μαγευτική, συναρπαστική, αλλά ας μην ξεχνάμε πως πάνω απ’ όλα ήταν δουλειά. Και μάλιστα δουλειά με τεράστια ευθύνη. Κάθε μέρα, εγώ και η ομάδα μου είχαμε υπό την εποπτεία μας περίπου 4.000 επιβάτες – κι αν συνυπολογίσεις και το πλήρωμα, φτάνουμε στους 5.500 ανθρώπους. Μιλάμε ουσιαστικά για μια πλωτή κωμόπολη».
Η αλήθεια για την Carnival
«Ήταν γνωστό στις υπόλοιπες εταιρείες στο Μαϊάμι πως η Carnival είχε θεματάκια. Εμείς στον χώρο ξέραμε ότι κάποια στιγμή κάτι σοβαρό θα συμβεί – και δεν πέσαμε έξω. Υπήρχαν συνεχώς μικροπροβλήματα, ενώ είχαν σημειωθεί και ατυχήματα κατά τη διάρκεια των ταξιδιών τους. Ήταν, βλέπετε, μια εταιρεία χαμηλού κόστους. Έδινε στον επιβάτη μια πρώτη γεύση από την εμπειρία της κρουαζιέρας, με πολύ φθηνό εισιτήριο, αλλά το επίπεδο ήταν σαφώς κατώτερο από τις 4 κορυφαίες εταιρείες παγκοσμίως, οι οποίες προσφέρουν υπηρεσίες υψηλού επιπέδου σε όλους τους τομείς.
Η Carnival ήταν ένα “οικονομικό υποκατάστατο” μεν, όμως οι όροι ταξιδιού ήταν πραγματικά προβληματικοί. Ευτυχώς, από τότε τα πράγματα έχουν αλλάξει και πλέον ο κόσμος ταξιδεύει με πολύ μεγαλύτερη ασφάλεια. Προσωπικά, θα συνιστούσα στους μελλοντικούς επιβάτες να επιλέγουν πάντα μια σοβαρή και αξιόπιστη εταιρεία. Μπορεί να πληρώσουν κάτι παραπάνω, αλλά οι παροχές – και κυρίως η ασφάλεια – είναι κορυφαίες.
Και φυσικά, είναι απαραίτητο μόλις ανέβεις στο πλοίο να κάνεις ταξιδιωτική ασφάλεια. Με ένα μικρό ποσό, καλύπτεσαι για οτιδήποτε μπορεί να συμβεί»…
Η εμπειρία της κρουαζιέρας
«Ένα ταξίδι μίας εβδομάδας κοστίζει περίπου 800 ευρώ για εσωτερική καμπίνα (χωρίς παράθυρα και θέα στη θάλασσα). Όμως, αν μπορεί κανείς να διαθέσει τα χρήματα, η καμπίνα με μπαλκόνι είναι πραγματικά εμπειρία ζωής. Το να σε περιβάλλει η θάλασσα από παντού είναι κάτι που δεν ξεχνάς ποτέ.
Τα περισσότερα κρουαζιερόπλοια ακολουθούν παρόμοιο πρόγραμμα: φτάνουν στο λιμάνι το πρωί (συνήθως γύρω στις 7:00) και αναχωρούν στις 7:00 το απόγευμα. Οι επιβάτες έχουν έτσι 12 ώρες για να εξερευνήσουν την κάθε πόλη.
Οι εκδρομές είναι οργανωμένες και χρεώνονται έξτρα. Μπορείς να επισκεφτείς σημεία ιστορικού ή πολιτιστικού ενδιαφέροντος – αρχαίες πόλεις, μουσεία, αξιοθέατα – ανάλογα με τον προορισμό. Σε κάποιες περιπτώσεις, ειδικά σε χώρες της Λατινικής Αμερικής ή της Μέσης Ανατολής, υπάρχει αυξημένο επίπεδο ασφαλείας. Λόγω της υψηλής εγκληματικότητας ή πιθανών απειλών (απαγωγές, τρομοκρατία), τα πούλμαν συνοδεύονται από ένοπλο αστυνομικό και δύο τεθωρακισμένα οχήματα στην αρχή και το τέλος της πομπής. Έχουν σημειωθεί περιστατικά στο παρελθόν και γι’ αυτό η παρουσία της ασφάλειας θεωρείται επιβεβλημένη.
Εννοείται πως μπορείς να επιλέξεις να μην συμμετάσχεις στην εκδρομή, ειδικά αν προορισμός είναι περιοχές όπως η Κολομβία, η Νικαράγουα, το Περού ή μέρη του Μεξικού με αρχαιολογική σημασία αλλά και έντονη παρουσία συμμοριών. Πολλοί επιβάτες επιλέγουν να μείνουν στο πλοίο και να απολαύσουν τις υπηρεσίες του»…
Μια πλωτή πολιτεία – με όλα όσα μπορείς να φανταστείς
«Σε ένα κρουαζιερόπλοιο, κάθε μέρα είναι και μια νέα ιστορία. Το πλήρωμα είναι άψογα εκπαιδευμένο, όλα λειτουργούν με απόλυτη οργάνωση. Είναι μια εμπειρία μοναδική – γιατί τα έχει όλα. Εστιατόρια με γεύσεις απ’ όλο τον κόσμο, θέατρα με 1.500 θέσεις και παραστάσεις επιπέδου Broadway, καζίνο μεγαλύτερο από του Λουτρακίου, κορυφαία spa, θεματικές βραδιές, εκπαιδευτικά σεμινάρια (μερικά από τα οποία σου δίνουν και πιστοποίηση – π.χ. η τέχνη του Murano).
Κάποια από αυτά χρεώνονται εξτρά, όπως το spa ή τα σεμινάρια, αλλά πολλές παροχές είναι ενταγμένες στο πακέτο: τα shows, ο μπουφές, το κρασί, οι παιδικές δραστηριότητες, το σινεμά, οι συναυλίες.
Το φαγητό είναι υψηλής ποιότητας, με δεκάδες μάγειρες που φτιάχνουν ό,τι επιθυμείς εκείνη τη στιγμή – φιλέτα, ψάρια, χορτοφαγικά, vegan, πρωτεϊνικές επιλογές. (Η κουζίνα καλύπτει γεύσεις απο ολα τα μέρη του κόσμου). Για τα παιδιά, υπάρχουν απίστευτες δραστηριότητες, ειδικά διαμορφωμένοι χώροι, babysitting, νταντάδες, κάμερες, και εξωτερική ασφάλεια. Ακόμα και κοινωνικός λειτουργός και παιδοψυχολόγος. Η προστασία είναι απόλυτη.
Για να καταλάβεις, σε ένα μεγάλο πλοίο υπάρχουν γύρω στις 5.000 κάμερες για την ασφάλεια επιβατών, πληρώματος και πλοίου».
Όταν η θάλασσα αγριεύει
«Τα ευτράπελα δεν λείπουν – συχνά υπάρχουν επιβάτες που προσποιούνται τραυματισμούς για να αποσπάσουν αποζημιώσεις. Άλλες φορές πετυχαίνουν απλώς… μια δωρεάν κρουαζιέρα.
Αυτό όμως που δεν μπορεί να προβλεφθεί είναι ο καιρός. Έχω ζήσει θαλασσοταραχές για μέρες, ήταν δεδομένο όποτε περνούσαμε από το Ακρωτήριο Χορν, στον Πορθμό του Μαγγελάνου – εκεί που συναντώνται τρεις ωκεανοί: Ατλαντικός, Ειρηνικός και ο Νότιος Παγωμένος. Κάτω από μας η Ανταρκτική. Μοναδική εμπειρία – και για αυτό τον λόγο, κάθε επιβάτης παίρνει και πιστοποιητικό πως πέρασε από εκεί.
Εικόνες απίστευτες: παγόβουνα, η απόκοσμη ησυχία, τίποτα γύρω σου, μόνο θάλασσα και ουρανός. Και μετά, τρεις μέρες αργότερα, καλοκαίρι στο Μπουένος Άιρες. Η ταλαιπωρία όμως είναι υπαρκτή – η πισίνα σχεδόν άδειαζε από το πόσο πολύ έγερνε το πλοίο,, επιβάτες κλεισμένοι στις καμπίνες από τη ναυτία, όλα αναγκαστικά υπολειτουργούσαν.
Παρά ταύτα, η ασφάλεια όλων ήταν πάντα δεδομένη. Αν και υπήρξαν στιγμές που φοβηθήκαμε τον καιρό, όμως δεν επιτρεπόταν να το δείξουμε σε καμία περίπτωση!. Εμείς καθησυχάζαμε του επιβάτες.
Οι ώρες εργασίας μας ήταν συγκεκριμένες, με επιπλέον προσωπικό διαθέσιμο για να αναλάβει σε περιπτώσεις εξάντλησης. Στις ώρες ανάπαυσης κυκλοφορούσαμε με στολή – ήταν κανονισμός – και είχαμε πρόσβαση στις παροχές του πλοίου, πάντα ως μέλη του πληρώματος»…
Από τον Πειραιά έως το Μαϊάμι – και ακόμα παραπέρα
«Μπορείς να πάρεις κρουαζιέρα από τον Πειραιά και να εξερευνήσεις τη Μεσόγειο, τη νότια Ιταλία, τη Γαλλία. Ή να ταξιδέψεις στη Βόρεια Ευρώπη – Σκανδιναβία, Ρωσία. Από το Μαϊάμι ξεκινούν κρουαζιέρες για την Καραϊβική, τις Μπαχάμες, την Κεντρική και Νότια Αμερική – Παναμά, Τζαμάικα, Πουέρτο Ρίκο, Νικαράγουα, Βενεζουέλα, Κολομβία…
Και φυσικά, δεν λείπουν και τα παράξενα περιστατικά. Έχουν υπάρξει περιπτώσεις όπου μέλη του πληρώματος ή επιβάτες επιχείρησαν να περάσουν ναρκωτικά – και τότε εμφανίζεται το FBI για συλλήψεις.
Θυμάμαι ένα εντυπωσιακό γεγονός: ήμασταν στη Βαλτική, κοντά στη Σουηδία, όταν ξαφνικά το πλοίο έκοψε ταχύτητα. Πιστέψαμε πως υπήρχε επείγον ιατρικό περιστατικό, όταν προσγειώθηκε ελικόπτερο στο ελικοδρόμιο του πλοίου – δεν μας είχαν ενημερώσει. Ξαφνικά είδαμε να κατεβαίνει ο Tiesto με την ομάδα του. Ένα διάσημο κλαμπ είχε ναυλώσει το πλοίο για πάρτι, και ο Tiesto έπαιξε μουσική για για πολλές ώρες. Ήταν πραγματικά από τις στιγμές που δεν ξεχνιούνται…
Πάντα θα έχω μέσα μου όλες εκείνες τις στιγμές που έζησα στα κρουαζιερόπλοια, διαμόρφωσαν αυτό που είμαι σήμερα, ήταν πολλά τα χρόνια. Όμως κάποια στιγμή ξέρεις μέσα σου, ότι είναι η ώρα να φύγεις από το «πάρτυ». Εννιά μήνες στη θάλασσα και τρεις στη στεριά για δεκαοκτώ χρόνια δεν είναι εύκολη υπόθεση… Αν και η σύζυγος μου με συνόδευσε αρκετές φορές, όπως ήταν λογικό, δεν ήταν πάντα εκεί.
Αν υπάρχει μοναξιά σε αυτά τα ταξίδια; Το ρωτάς; Φυσικά υπάρχει, είναι φορές που κοιτάς τη θάλασσα και σου φαίνεται απέραντη, είναι και οι μέρες εκείνες που σου μοιάζουν ατελείωτες. Όταν αυτό το συναίσθημα γίνεται όλο και πιο έντονο, όταν ολόγυρα σου βλέπεις συνεχώς αγαπημένες οικογένειες, η νοσταλγία και η απουσία της δική σου οικογένειας δεν αντέχεται. Σε εκείνο το συναισθηματικό σημείο γνωρίζεις ότι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για να πάρεις μια σημαντική απόφαση…».
Ευχαριστούμε θερμά τον Χάρη Λυμπεριο για όσα μοιράστηκε μαζί μας…
Η πολυετής εμπειρία του στα κρουαζιερόπλοια μας ταξίδεψε, μας συγκίνησε, και μας άνοιξε τα μάτια για έναν κόσμο που δύσκολα φαντάζεται κανείς από την ξηρά.
Η απάντηση που αναζητούσα μου δόθηκε λοιπόν και ναι είχα καταλήξει, σίγουρα κάποια στιγμή στη ζωή μου θα ήθελα να ζήσω την εμπειρία της κρουαζιέρας μαζί με την οικογένεια μου.
Βέβαια θα απέφευγα να περάσουμε από το Μαγγελάνο, και θα επέλεγα ένα ποιο σταθερό ταξίδι χωρίς θαλασσοταραχές και άλλες εκπλήξεις – αν και πιστεύω ότι η συγκεκριμένη εμπειρία είναι μαγική, το να φτάσεις δηλαδή στο νοτιότερο άκρο του κόσμου…
Πλέον, ο Χάρης Λυμπέριος έχει επιστρέψει στην Ελλάδα, όπου εργάζεται ως Τεχνικός Διευθυντής σε ναυτιλιακή εταιρεία.
Συνεχίζει να ταξιδεύει ανά τον κόσμο για επιθεωρήσεις πλοίων, όμως τα ταξίδια είναι σύντομα – ταξιδεύει με αεροπλάνο, παραμένει λίγες ημέρες σε κάθε λιμάνι, και επιστρέφει στη βάση του, την Ελλάδα.
Στο σπίτι του στην Αθήνα απολαμβάνει τη σταθερότητα, τη θαλπωρή και τη σιγουριά της οικογενειακής ζωής. Μα ταυτόχρονα κουβαλά πάντα μέσα του τον ωκεανό…
