Ένα απολίθωμα που ανακαλύφθηκε στη βορειοανατολική Κίνα εντυπωσιάζει τους επιστήμονες καθώς δείχνει ένα μικρόσωμο θηλαστικό να επιτίθεται σε έναν φυτοφάγο δεινόσαυρο.
Το απολίθωμα αποκαλύπτει τους περιπλεγμένους σκελετούς ενός φυτοφάγου δεινοσαύρου και ενός μικρόσωμου κρεατοφάγου θηλαστικού του είδους Repenomamus robustus. Αυτή η εκπληκτική σκηνή διατηρήθηκε στο χρόνο όταν μια κατολίσθηση λάσπης έθαψε τα δύο πλάσματα.
Το εντυπωσιακό απολίθωμα των 125 εκατομμυρίων ετών δείχνει το πρωτόγονο θηλαστικό που έμοιαζε με ασβό να βυθίζει τα νύχια και τα δόντια του στη σάρκα ενός ψιττακόσαυρου (Psittacosaurus lujiatunensis). Και οι δύο σκελετοί βρέθηκαν σχεδόν πλήρεις. Η διεθνής ερευνητική ομάδα απέρριψε το ενδεχόμενο της πτωματοφαγίας, καθώς τα οστά του δεινοσαύρου δεν παρουσιάζουν σημάδια από δόντια.
«Οι δεινόσαυροι ήταν ανέκαθεν πιο μεγαλόσωμοι από τα θηλαστικά με τα οποία συμβίωναν, οπότε πιστεύαμε πως οι αλληλεπιδράσεις τους ήταν μονόπλευρες: οι μεγαλύτεροι δεινόσαυροι πάντα έτρωγαν τα μικρότερα θηλαστικά» δήλωσε ο Τζόρνταν Μάλον, παλαιοβιολόγος στο Καναδικό Μουσείο Φύσης στην Οτάβα και συνεπικεφαλής της μελέτης.
Στη σύγχρονη εποχή, μοναχικά αρπακτικά όπως οι λύκοι είναι γνωστό ότι κυνηγούν μεγαλύτερα ζώα, συμπεριλαμβανομένων των καριμπού και των οικόσιτων προβάτων. Ομοίως, στην αφρικανική σαβάνα, άγρια σκυλιά, τσακάλια και ύαινες επιτίθενται σε ζωντανά θηράματα.
«Αυτό ακριβώς μπορεί να απεικονίζεται στο απολίθωμα, το θηλαστικό να τρώει τον ψιττακόσαυρο ενώ αυτός ήταν ακόμα ζωντανός – πριν τελικά σκοτωθούν και οι δύο», εξηγεί ο δρ Μάλον.
Η ανακάλυψη αυτή έγινε σε έναν χώρο ταφής προϊστορικών ζώων στην επαρχία Λιαονίνγκ, που είναι γνωστή ως «η Πομπηία της Κίνας». Εκεί, μικρά θηλαστικά, σαύρες και αμφίβια θάφτηκαν απότομα μαζικά από κατολισθήσεις λάσπης και συντρίμμια μετά από ηφαιστειακές εκρήξεις.
Τα ευρήματα αμφισβητούν την άποψη ότι οι δεινόσαυροι δεν απειλούνταν από τα θηλαστικά. Άλλωστε είναι ήδη γνωστό ότι ο Repenomamus κυνηγούσε τον ψιττακόσαυρο, καθώς έχουν βρεθεί απολιθωμένα οστά μωρών του φυτοφάγου δεινοσαύρου, στο στομάχι του θηλαστικού.
Οι ερευνητές αναμένουν ότι η συγκεκριμένη περιοχή θα συνεχίσει να παρέχει νέα στοιχεία για τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ των ειδών, αποκαλύπτοντας δεδομένα που διαφορετικά απουσιάζουν από το υπάρχον αρχείο απολιθωμάτων.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Scientific Reports».
