Οι νοσηλεύτριες της Τζωρτζίνας «έκαψαν» τη Ρούλα Πισπιρίγκου – «Δεν είδα ποτέ ένα δάκρυ, ήταν τυπική»

«Δεν είδα ποτέ ένα δάκρυ», είπε σήμερα στην κατάθεσή της στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας για τη Ρούλα Πισπιρίγκου η μάρτυρας Μαρία Σκιαδαρέση, νοσηλεύτρια στη Παιδιατρική Κλινική του νοσοκομείου του Ρίου.

Στο νοσοκομείο αυτό νοσηλεύθηκε η πρωτότοκη κόρη της κατηγορούμενης μητέρας, Τζωρτζίνα, και διασωληνώθηκε για 11 ημέρες μετά την ανακοπή που είχε υποστεί στο «Καραμανδάνειο» Νοσοκομείο της Πάτρας με τους γιατρούς εκεί να την κρατούν στην ζωή έπειτα από 50 λεπτά καρδιακής αναζωογόνησης (ΚΑΡΠΑ).

Παρόμοια εικόνα για τη συμπεριφορά της Ρούλας Πισπιρίγκου στο ίδιο νοσοκομείο μετέφερε όμως και μια ακόμη μάρτυρας επίσης νοσηλεύτρια, η κ. Πηνελόπη Φιφή, η οποία επίσης κατέθεσε σήμερα στη δίκη. «Όταν το παιδί αποσωληνώθηκε καλέσαμε τη μητέρα μαζί με τον πατέρα να το δουν. Στην αποσωλήνωση επειδή το παιδί δεν είναι κοιμισμένο και για να δούμε αντιδράσεις του, φωνάζουμε τους γονείς να πάνε δίπλα του, να το δουν, να το ενθαρρύνουν, να νιώσει ήρεμο και ασφαλές.

Βλέπουμε και εμείς έτσι τις αντιδράσεις του, αν ανταποκρίνεται σε ερεθίσματα» ανέφερε χαρακτηριστικά στην κατάθεσή της η κ. Φιφή για να συνεχίσει περιγράφοντας την στάση της Ρούλας Πισπιρίγκου τις ώρες εκείνες ως εξής: «Εκεί είδα αναστατωμένη την μητέρα. Ήταν εμφανώς αγχωμένη. Σε αυτή τη φάση περιμένουμε να δούμε την χαρά. Είναι μια νίκη να αναπνέει το παιδί μόνο του. Δεν είδαμε κάτι τέτοιο. Η μητέρα δεν εστίαζε στο παιδί. Κοιτούσε τις αντιδράσεις τις δικές μας. Μετά πλησίασε λίγο και μίλησε στη Τζωρτζίνα αλλά όχι αυτό που θα περίμενα. Την είδα αναστατωμένη και εμφανώς αγχωμένη…».

• Πρόεδρος: Μήπως ήταν αγωνία για την έκβαση της αποσωλήνωσης;
• Μάρτυρας: Δεν ήταν αυτή η αγωνία. Δεν εστίαζε στο παιδί. Δεν κοίταζε το παιδί της.
• Πρόεδρος: Μήπως φοβόταν;
• Μάρτυρας: Μπορεί να υπάρχει φόβος, αλλά οι γονείς συνήθως ρωτάνε. Λένε: «μπορώ να το ακουμπήσω;». Εδώ της είπαμε εμείς να κάνει πράγματα. Περισσότερο μιλούσε ο πατέρας. Η μητέρα ψέλλισε ένα «Τζωρτζίνα μου». Μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Το ανέφερα και στον κ. Ηλιάδη. Η μητέρα κοίταζε εμένα, τους νοσηλευτές και τους γιατρούς. Ο γονιός κοιτάζει το παιδί του, του μιλάει.
• Πρόεδρος: Έχετε ξαναδεί άλλο γονιό να εκφράζεται έτσι;
• Μάρτυρας: Όχι. Δεν έχω δει ξανά τέτοια αντίδραση.
• Πρόεδρος: Έγινε κάποια εκπαίδευση των γονιών για τη γαστροστομία στο παιδί;
• Μάρτυρας: Ναι εγώ την έκανα. Μια ημέρα κράτησε. Έμαθα στη μητέρα πώς να δίνει τα φάρμακα στη Τζωρτζίνα από τη γαστροστρομία και πώς να της δίνει το φαγητό.
• Πρόεδρος: Παρατηρήσατε κάτι;
• Μάρτυρας: Υπήρχαν φορές που ενώ θα πρέπει να μπει η μητέρα να δώσει τα φάρμακα στο παιδί, μου έλεγε ότι πρέπει να φύγει γιατί θα περάσει ο Μάνος που είχε δρομολόγιο να την πάρει. Έλεγε «δώστε τα εσείς τα φάρμακα».
• Πρόεδρος: Στο επισκεπτήριο πως ήταν;
• Μάρτυρας: Τυπική και διεκπεραιωτική. Τηρούσε το ωράριο. Ένιωθα ότι έρχονταν γιατί ήταν τα επισκεπτήριο του παιδιού. Το διεκπεραιωτική πάει περισσότερο προς το συναίσθημα.
• Πρόεδρος: Τις φορές που την είδατε εσείς πως ήταν με το παιδί;
• Μάρτυρας: Είχε φέρει ένα τάμπλετ από το σπίτι και της έβαζε τραγουδάκια. Κάποιες φορές της μιλούσε. Όταν το παιδί ήταν με καροτσάκι βλέπαμε το μπαμπά να την χαϊδεύει. Την μητέρα την έβλεπα πιο αποστασιοποιημένη με το κινητό στο χέρι. Συνήθως βλέπουμε το αντίθετο χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι.
• Πρόεδρος: Την χάιδευε, της έπιανε το χέρια;
• Μάρτυρας: Όχι, δεν ήταν εκδηλωτική.
• Πρόεδρος: Υπάρχει περίπτωση να τα έκανε και να μη τα βλέπατε;
• Μάρτυρας: Έχουμε εικόνα των γονιών.
• Εισαγγελέας: Λέτε κάποια στιγμή ότι την πήρε αγκαλιά …
• Μάρτυρας: Δίνουμε εμείς το παιδί στην αγκαλιά των γονιών για να νιώσει την επαφή. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο βάλαμε τη Τζωρτζίνα στην αγκαλιά της.
• Εισαγγελέας: Το ζήτησε η ίδια;
• Μάρτυρας: Όχι.
• Εισαγγελέας: Πως αντέδρασε σε αυτό η μητέρα;
• Μάρτυρας: Δεν αντέδρασε, δεν είδα κάτι ούτε θετικό ούτε αρνητικό.
• Εισαγγελέας: Τον Ιανουάριο του ‘22 γνωρίζετε ποιος έδινε τα φάρμακα στο παιδί;
• Μάρτυρας: Δεν το γνωρίζω.
• Η συγκεκριμένη νοσηλεύτρια εξετάστηκε στη συνέχεια και από τον συνήγορο υπεράσπισης της κατηγορούμενης μητέρας Αλέξη Κούγια.
• Κούγιας: Με τις υπόλοιπες συναδέλφους σας έχετε συζητήσει γεγονότα που αφορούν στην κ. κατηγορουμένη;
• Μάρτυρας: Όχι.
• Κούγιας: Συζητήσατε τι γίνεται στο δικαστήριο;
• Μάρτυρας: Πολύ λίγα πράγματα, δεν ήθελα να μπω σε αυτή τη διαδικασία.
• Κούγιας: Τι γνωρίζατε εσείς τότε για την υπόθεση Πισπιρίγκου όταν κληθήκατε να καταθέσετε στην ανακρίτρια.
• Μάρτυρας: Είχε γίνει η σύλληψή της, στις 30 Μαρτίου.
• Κούγιας: Μάθατε πόσο διήρκεσε η ανάνηψη στη Τζωρτζίνα;
• Μάρτυρας: Αρκετή ώρα.
• Κούγιας: Πόση είναι αρκετή για εσάς η ώρα της ανάνηψης;
• Μάρτυρας: Δεν γνωρίζω, εγώ είμαι νοσηλεύτρια.
• Κούγιας: Ξέρετε κανένα παιδί που να ανένηψε μετά από 20 λεπτά ΚΑΡΠΑ χωρίς προβλήματα;
• Μάρτυρας: Ξέρω παιδιά με ΚΑΡΠΑ πάνω από 30 λεπτά για τα οποία γνωρίζω ότι έχουν ανανήψει χωρίς προβλήματα.
• Κούγιας: Ο κ. Ηλιάδης είπε ότι το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να παγώσει τον εγκέφαλο έτσι το λέει
• Μάρτυρας: Είναι πρωτόκολλο υποθερμίας.
• Κούγιας: Εάν δεν παγώσουν τον εγκέφαλο σε ένα παιδί που έχει υποστεί ανακοπή πόσες πιθανότητες θανάτου υπάρχουν;
• Μάρτυρας: Δεν γνωρίζω.
• Κούγιας: Το σύνδρομο Μινχάουζεν δεν είναι συνυφασμένο με το θάνατο ενός παιδιού;
• Μάρτυρας: Διαβάζοντας εκ των υστέρων, ναι μπορεί να προκαλέσει.
• Κούγιας: Γιατί δεν πήγατε τότε στον εισαγγελέα;
• Μάρτυρας: Εγώ παρατήρησα κάτι και ενημέρωσα τον κ. Ηλιάδη δεν ξέρω τι έκανε από εκεί και πέρα.
• Κούγιας: Μπορείτε να μου πείτε ποιο ήταν το βασικό θέμα που έπρεπε να αντιμετωπίσει η οικογένεια όταν το παιδί έπρεπε να πάρει εξιτήριο;
• Μάρτυρας: Σίτιση, κινητικότητα.
• Κούγιας: Είπατε ότι έφευγε ότι της δείχνατε τη γαστροστομία ταιριάζει αυτό με το ότι έριξε τη κεταμίνη για να σκοτώσει το παιδί;
• Μάρτυρας: Η μια ημέρα που της δείξαμε ήταν αρκετή, τις επόμενες ημέρες την παρακολουθούσαμε πως το κάνει. Και εδώ είδα μια διαφοροποίηση σε σχέση με άλλους γονείς.
• Κούγιας: Μη βλέπετε πολύ τηλεόραση.
• «Στις 11 Απριλίου το παιδί ήρθε διασωληνωμένο, συνοδευόμενο από τον κ. Χασαπόπουλο, ο οποίος ήταν συγκινημένος και θυμάμαι να μας λέει: «προσέξτε αυτό το παιδί»», κατέθεσε στο δικαστήριο η τρίτη μάρτυρας, επίσης νοσηλεύτρια Μ. Σκιαδαρέση.
• Πρόεδρος: Στην κατάθεσή σας λέτε ότι το παιδί ανταποκρίνονταν σε κάποια εξωτερικά ερεθίσματα; Λέτε ότι όταν η κατηγορουμένη έβαζε τάμπλετ στο παιδί αυτό γελούσε. Αυτό ήταν αντανακλαστική κίνηση;
• Μάρτυρας: Θεωρώ πως όχι. Η Τζωρτζίνα καταλάβαινε θεωρώ, γιατί γελούσε στο αστείο. Έβλεπε κάποια παιδικά που της έδειχνε η μαμά και γέλαγε, ξεκαρδίζονταν.
• Πρόεδρος: Ερωτηθήκατε για τη συμπεριφορά της κατηγορούμενης και είπατε ότι δεν μπορείτε να καταλάβετε πως ήταν τόσο ψύχραιμη. Υπήρχε κάτι που είδατε και το είπατε αυτό;
• Μάρτυρας: Δεν την είδα ποτέ να βγάζει δάκρυ από τα μάτια της, Για αυτό το λέω, αυτό είναι δική μου άποψη.
• Πρόεδρος: Έχετε δει περιπτώσεις γονιών που να μην βγάζουν συναίσθημα αλλά να ενδιαφέρονται για τα παιδιά τους;
• Μάρτυρας: Ποτέ δεν το έχω δει αυτό.
• Τέλος, η νοσηλεύτρια κ. Μπαΐλη κατέθεσε στο δικαστήριο πως δεν είχε δει ποτέ την κατηγορούμενη μητέρα να εκδηλώνει κάποιο συναίσθημα.
• Πρόεδρος: Λέτε στην ανακριτική σας κατάθεση ότι ήταν ψυχρή και δεν εκδήλωνε πένθος. Τι είδατε και το είπατε αυτό;
• Μάρτυρες: Όσες φορές την είδα ήταν ψυχρή, χωρίς κάποιο συναίσθημα, δηλαδή κλάμα, αγωνία, πένθος. Δεν είδα κανένα συναίσθημα.
• Υπεράσπιση: Είχε τεθεί το σύνδρομο Μινχάουζεν; Σας είχε πει ο κ. Ηλιάδης να παρακολουθήσετε τη συμπεριφορά της μητέρας;
• Μάρτυρας: Όχι.