Η ελληνική γλώσσα αποτελεί μία από τις πιο «πλούσιες» και ιδιαίτερες γλώσσες παγκόσμιες, καθώς εμφανίζει αρκετά γραμματικά και συντακτικά φαινόμενα που δυσκολεύουν τους μικρούς μαθητές, κυρίως στην προσπάθεια τους να γράψουν ορθογραφημένα.
Πολύς λόγος γίνεται λοιπόν, για τα συχνότερα ορθογραφικά λάθη των παιδιών. Τι συμβαίνει όμως στην περίπτωση που δεν πρόκειται για ορθογραφικό λάθος αλλά για «ατυχή» επιλογή λέξεων;
Αναφερόμαστε φυσικά, στην περίπτωση των ομόηχων λέξεων, των λέξεων δηλαδή που ενώ ακούγονται ακριβώς ίδιες, έχουν τελείως διαφορετική γραφή αλλά και σημασία.
Ομόηχες λέξεις: Τα λάθη που κάνουμε όλοι
Ποιο ή Πιο
Ποιο είναι το πιο ψηλό βουνό της Ελλάδας;
Ενώ στο άκουσμα της παραπάνω φράσης, δεν εμφανίζονται διαφορές, παρατηρεί κανείς πως υπάρχει διαφορετική γραφή.
Ποιο = ερωτηματική αντωνυμία
Πιο= ποσοτικό επίρρημα
Πολύ- πολλή – πολλοί
Ίσως το συχνότερο λάθος των μικρών μαθητών αποτελεί η χρήση του επιθέτου πολύς-πολλή-πολύ και του επιρρηματικού προσδιορισμού πολύ.
Οι κανόνες γραμματικής αναφέρουν πως:
Πριν από επίρρημα, μετοχή ή επίθετο μπαίνει το επίρρημα (πολύ).
Μετά από ρήμα μπαίνει το επίρρημα (πολύ).
Πριν από το ουσιαστικό μπαίνει το επίθετο(πολύς-πολλή-πολύ).
Έτσι προκύπτει:
Πολύ αγαπημένη (πολύ + μετοχή)
Πολύ μεγάλη αγάπη (πολύ + επίθετο)
Σ αγαπώ πολύ (Ρήμα + πολύ)
Σ αγαπώ πολύ δυνατά (πολύ + επίρρημα)
Πολλή αγάπη (πολλή +θηλυκό ουσιαστικό)
Πολλοί τα μπερδεύουν (ΓΕΓΟΝΟΣ)
Ο τύπος πολλοί απαντάται αποκλειστικά και μόνο στον πληθυντικό αριθμό.
´Ο,τι – Ότι
Σύγχυση προκαλεί συχνά και η χρήση της άκλιτης αναφορικής αντωνυμίας ό,τι και του ειδικού συνδέσμου ότι.
Ό,τι = οτιδήποτε
Ότι = πως
Επομένως: Νομίζω ότι θα βρέξει. ΑΛΛΑ Ό,τι επιθυμείς!!!
