Μόλις μέσα σε μία εβδομάδα η Νέα Δημοκρατία ανακοίνωσε 3 υποψηφίους πανελλαδικά προερχόμενους από το ΠΑΣΟΚ και μαζί με την ανακοίνωση της Δημαδάμα ότι δεν θα είναι υποψήφια με το ψηφοδέλτιο της Χαριλάου Τρικούπη, μας αναδεικνύεται αν μη τι άλλο μία εικόνα ότι το ΠΑΣΟΚ φυλλοροεί. Αυτή η εικόνα δεν είναι οφθαλμαπάτη. Αντιθέτως, είναι όλη η αλήθεια για το τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στη σοσιαλιστική παράταξη.
Το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη δεν έχει καταφέρει να πείσει σε κανέναν βαθμό ότι μπορεί να αποτελέσει αξιόπιστη εναλλακτική λύση πέραν του δύο μεγάλων κομμάτων του σημερινού κοινοβουλίου. Οι λόγοι είναι αρκετοί.
Τόσο, ο ίδιος ο Νίκος Ανδρουλάκης ο οποίος δεν κάνει απολύτως κανένα «γκελ» (όπως λέμε στην πολιτική αργκό) στον κόσμο, όσο και οι επιλογές του ως πρόεδρος, οι οποίες κάθε άλλο παρά ενωτικές μπορούν να χαρακτηριστούν στο ΠΑΣΟΚ, φέρνουν σήμερα ένα αποτέλεσμα, το οποίο δείχνει ένα κόμμα χαμένο στις εξελίξεις, παρά το γεγονός ότι έφερε στην επιφάνεια το πλέον πολυσυζητημένο θέμα των υποκλοπών.
Οι επιλογές και οι κινήσεις του προέδρου Νίκου αφήνουν «στην απ’ έξω» στελέχη που προέρχονται από τους «αντιπάλους» του εσωκομματικά στις πρόσφατες εκλογές ανάδειξης προέδρου του ΠΑΣΟΚ, αλλά και στελέχη που ήταν κοντά στην αείμνηστη Φώφη Γεννηματά και προβλήθηκαν αρκετά επί των ημερών της.
Όσον αφορά δε στο δικό του στυλ και ύφος, είναι πολλοί μέσα από το κόμμα οι οποίοι προτείνουν Image Makers, επικοινωνιολόγους, ακόμη και ορθοφωνία (ναι ναι έχω πολύ καλά πληροφορημένες πηγές) στον πρόεδρο αλλά εκείνος και το επιτελείο του τα απορρίπτουν όλα, πιστεύοντας στο «αυθεντικό και πηγαίο» του χαρακτήρος του. Το αποτέλεσμα φυσικά αυτών των κινήσεων, το βλέπουμε καθημερινά και δεν μας εντυπωσιάζει. Ούτε εμάς και φυσικά ούτε τους ψηφοφόρους.
Με μαθηματική ακρίβεια λοιπόν το ΠΑΣΟΚ οδεύει ολοταχώς σε μονοψήφιο ποσοστό στον πρώτο γύρο των εκλογών του 2023. Ας το αφήσω λίγο «λάσκα»; Κοντά στο 10%. Δύσκολο πολύ έτσι όπως διαμορφώνεται το πολιτικό σκηνικό, αλλά ας το αφήσουμε ανοιχτό σαν ενδεχόμενο, αποκλειστικά για τον πρώτο γύρο. Στον δεύτερο γύρο των εκλογών, τα πράγματα δεν θα είναι τόσο καλά για τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Η συσπείρωση των δύο μεγάλων κομμάτων, η επέκτασή τους στο κέντρο, τα δεξιά και τα αριστερά αντίστοιχα (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) δεν θα αφήσει κανένα περιθώριο για τέτοια ποσοστά στο ΠΑΣΟΚ, με την προοπτική του 7% να μοιάζει μόνος στόχος.
Αυτή η εκλογική αναμέτρηση κι εφόσον επιβεβαιωθεί το παραπάνω σενάριο (που είναι και το επικρατέστερο για όσους κάνουμε ρεπορτάζ στον κόσμο) θα σημάνει το οριστικό τέλος της παραδοσιακής σοσιαλιστικής παράταξης, χωρίς αλλαγές σε ονόματα και διευθύνσεις. Η μόνη λύση πολιτικά θα είναι πια να αποτελέσει εξ ολοκλήρου συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ. Φυσικά, αυτό δεν είναι και το πιο εφικτό σενάριο με τον Αλέξη στην προεδρεία του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε με τον Πολάκη πρώτο βιολί του κόμματος. Αλλά μην λησμονούμε ότι ο χαμένος ΣΥΡΙΖΑ θα οδηγηθεί σίγουρα προς αλλαγή ηγεσίας. Η νίκη Μητσοτάκη στις επερχόμενες εκλογές, θα είναι η αρχή για την πλήρη ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς στη χώρα. Πιθανότατα σε ένα συνέδριο με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ και εκλογή νέου αρχηγού. Σε αυτή τη βάση, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΜέΡΑ25, Πλεύση Ελευθερίας (Κωνσταντοπούλου) και Λαϊκή Ενότητα (Λαφαζάνης) θα μπορούσαν να ενωθούν κάτω από ένα πρόσωπο το οποίο θα έχει όσα χρειάζεται για να νικήσει τον Μητσοτάκη.
Στην κεντροαριστερά και την αριστερά πριν από λίγο καιρό, δεν έβλεπαν κάποιο πρόσωπο πέραν του Αλέξη Τσίπρα, το οποίο θα μπορούσε να κρατήσει τον ΣΥΡΙΖΑ σε τέτοια επίπεδα εκλογικής δύναμης. Σήμερα όμως, και μετά από 15 έτη συναπτά παρουσίας του στην αρχηγία του κόμματος, ο Αλέξης δεν έχει σε καμία περίπτωση ούτε την ίδια δυναμική, αλλά ούτε και την ίδια απήχηση στην παράταξή του. Οι βουλευτικές εκλογές του 2023, είναι η τελευταία μάχη στην οποία μπορεί να συσπειρώσει κόσμο πλάι του. Αν χάσει και σε αυτές τις εκλογές, το κεφάλαιο Τσίπρα κλείνει οριστικά τόσο για τη χώρα, όσο και για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Η σοσιαλιστική λοιπόν παράταξη που έρχεται μετά τις ερχόμενες εκλογές, χωρίς να είμαι προφήτης, βλέπω ότι θα έχει γυναίκα στο τιμόνι. Και γυναίκα, και σοσιαλίστρια, και πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός. Το αφήγημα είναι ήδη στρωμένο. Και αυτή η γυναίκα υπάρχει ήδη στον ΣΥΡΙΖΑ και έχει την απαιτούμενη απήχηση και αγάπη από τα στελέχη τόσο του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και των υπολοίπων κομμάτων της κεντροαριστεράς – αριστεράς. Και μάλιστα, όσο καιρό είναι στον δημόσιο λόγο, δεν έχει προβάλει καμία ακραία θέση και προσέχει πολύ το προφίλ της.
Δεν είναι άλλη, από την Έφη Αχτσιόγλου.
Ετοιμαστείτε. Το όνομά της, θα μας απασχολήσει πολύ, μετά τις εκλογές.
Πάρα πολύ…
