Βγαίνει στους κινηματογράφους μια ελληνική ταινία που υπόσχεται να μας ταξιδέψει στην ελληνική επαρχία, σε έναν κόσμο πολύ οικείο και γνώριμο σε όλους τους Έλληνες.
Δίνοντας ελπίδες ότι έχουμε να κάνουμε με ένα αυθεντικό ταλέντο, που μπορεί να θέλει ακόμη δουλειά για να πάρει το δικό του δημιουργικό κινηματογραφικό δρόμο, η Ασημίνα Προέδρου, στο ντεμπούτο της ξαφνιάζει ευχάριστα με το σφιχτοδεμένο κοινωνικό δράμα που μας παρουσίασε στο 63ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Κυρίως όμως, για τη στρωτή της αφήγηση, την ξεχωριστή ψυχωμένη φρέσκια ματιά της.
Αν και το σενάριο μοιάζει βγαλμένο από το ίδιο κουτί ιδεών, με αρκετές ελληνικές ταινίες των τελευταίων χρόνων – επαρχία, κοινωνικός προβληματισμός για μια χώρα σε κρίση, πατριαρχία, χειραφέτηση της νέας γυναίκας – η σκηνοθέτις (παρότι γύρισε την ταινία κατά την περίοδο της καραντίνας) θα καταφέρει να υλοποιήσει τις ιδέες της, δείχνοντας μία αξιοπρόσεκτη ωριμότητα, ενώ αποφεύγει να μπει και στον πειρασμό των αδιέξοδων πειραματισμών ή του ακραίου μιμητισμού ευρωπαϊκών σχολών, όπως συνηθίζεται στο νέο ελληνικό σινεμά.
Ένας αγρότης και ψαράς που παλεύει με τα χρέη, τα οικογενειακά του προβλήματα κι έχοντας μια κόρη που ζει εγκλωβισμένη στον πατριαρχικό μικρόκοσμο της επαρχίας, θα βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα όταν θα μπλεχτεί και με τη διακίνηση παράνομων μεταναστών. Η ταινία κάνει πρεμιέρα σήμερα στις κινηματογραφικές αίθουσες.
Η ελληνική ταινία που δίνει τρεις οπτικές για το ίδιο στόρι
Η Ασημίνα Προέδρου χωρίζει την ταινία της σε τρία κεφάλαια, δίνοντας από τρεις διαφορετικές οπτικές γωνίες το στόρι της, μία επιλογή που διευκολύνει την κατανόηση των γεγονότων και εμπλουτίζοντας την πλοκή και την αφήγηση.
Από τη μια, πλάθει με πειστικότητα το πορτρέτο μιας οικογένειας σε κρίση και κατ’ επέκταση μιας χώρας που δεν μπορεί να ξεκολλήσει από τη βαθιά κρίση στην οποία έχει περιέλθει, απ’ την άλλη, θέτει ρεαλιστικά το προσφυγικό ζήτημα και τις επιπτώσεις που έχει στις λαϊκές τάξεις, ενώ το δικό της κεφάλαιο κατακτά και η κόρη της οικογένειας, που έρχεται σε ανοιχτή ρήξη με την οικογένεια, διεκδικώντας τη χειραφέτησή της.
Με το θάρρος τής νιότης της και τη δημιουργική της ορμή, αλλά και εκμεταλλευόμενη το πρόσφορο έδαφος της εποχής, η σκηνοθέτις θα εστιάσει σε ζητήματα που καίνε την ελληνική κοινωνία, επικρίνοντας, ορισμένες φορές, υπερβολικά έναν κόσμο που βιώνει την περιφρόνηση, είναι έτη φωτός μακριά από την ευδαιμονία της ελίτ και των παρατρεχάμενών της.
Η ελληνική ταινία που «έχει δουλέψει με τους χαρακτήρες»
Στα υπέρ της ταινίας και η δουλειά που έχει γίνει στους χαρακτήρες, στις ερμηνείες, αλλά και στη διεύθυνση της φωτογραφίας από τον Σίμο Σαρκετζή, που αποδίδει εύστοχα τη βαριά ατμόσφαιρα, το λυκόφως, που διέπει την ιστορία.
Δραματική ταινία, ελληνικής και διεθνούς συμπαραγωγής του 2022, σε σκηνοθεσία Ασημίνα Προέδρου, με τους Στάθη Σταμουλακάτο, Λένα Ουζουνίδου, Ευγενία Λάβδα, Χρήστο Κοντογεώργη, Πασχάλη Τσαρουχά, Ντίνα Μιχαηλίδου κα.
