Η ταινία «The Terminal», στην οποία πρωταγωνιστεί ο Τομ Χανς είναι γνωστή σε όλους, πόσοι όμως γνωρίζουν ότι ο Στίβεν Σπίλμπεργκ είχε εμπνευστεί το σενάριο από τον Ιρανό Μεχράν Καρίμι Νασερί, ο οποίος έζησε επί 18 ολόκληρα χρόνια στο γαλλικό αεροδρόμιο Σαρλ ντε Γκολ και εν τέλει πέθανε εκεί.
Ο Νασερί, γνωστός ως «Σερ Άλφρεντ», μετέτρεψε μια μικρή γωνιά του αεροδρομίου Σαρλ ντε Γκολ σε σπίτι του το 1988 και παρέμεινε εκεί μέχρι το 2006, εξαιτίας ενός νομικού «αδιεξόδου» και έπειτα από επιλογή. Μετά από κάποια χρόνια η γαλλική κυβέρνηση παραχώρησε στον Νασερί το δικαίωμα να ζει στη επικράτειά της, όμως ο Ιρανός επέστρεψε στο γνώριμό του πια περιβάλλον πριν από μερικές εβδομάδες, όπου κατέληξε από έμφραγμα.
Σύμφωνα με το BBC, Νασερί γεννήθηκε το 1945 στην επαρχία Χουζιστάν του Ιράν και ταξίδεψε για πρώτη φορά στην Ευρώπη με στόχο να βρει τη Βρετανίδα μητέρα του.
Πέρασε μερικά χρόνια στο Βέλγιο, έχοντας προηγουμένως απελαθεί από αρκετές άλλες χώρες – μεταξύ των οποίων η Βρετανία, η Ολλανδία και η Γερμανία- επειδή δεν είχε τα κατάλληλα ταξιδιωτικά έγγραφα. Κατόπιν, ταξίδεψε στη Γαλλία, και εγκαταστάθηκε στο Τέρμιναλ 2F του αεροδρομίου Σαρλ ντε Γκολ, όπου περιστοιχισμένος με τα λιγοστά υπάρχοντά του εξιστορούσε τη ζωή του σε ένα σημειωματάριο. Οι σημειώσεις αυτές αποτέλεσαν τη βάση για την αυτοβιογραφία του που εκδόθηκε το 2004.
Όταν άφησε το αεροδρόμιο και έμεινε σε ξενοδοχείο με τα χρήματα που αποκόμισε από το «The Terminal»
Η ιστορία του κέντρισε το ενδιαφέρον του Στίβεν Σπίλμπεργκ, ο οποίος σκηνοθέτησε την ταινία «The Terminal» με πρωταγωνιστές τον Τομ Χανκς και την Κάθριν Ζέτα Τζόουνς.
Παρότι του χορηγήθηκε τελικά προσφυγικό άσυλο το 1999 και του επετράπη να μείνει στη Γαλλία, ο Νασερί παρέμεινε στο αεροδρόμιο μέχρι το 2006, οπότε και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο λόγω ασθενείας. Κατόπιν ο Νασερί έζησε για κάποια χρόνια σε ένα ξενοδοχείο, με τα χρήματα που είχε αποκομίσει από την παραγωγή της ταινίας.
Αξιωματούχος του αεροδρομίου δήλωσε πως ο Νασέρι επέστρεψε στο αεροδρόμιο πριν από μερικές εβδομάδες, όπου παρέμεινε μέχρι το θάνατό του. Σύμφωνα με αξιωματούχους είχε πάνω του χιλιάδες ευρώ.
Το σενάριο της ταινίας
Ο Βίκτορ Ναβόρσκι είναι ένας πρόσφυγας από την Κρακόζια, μια χώρα κάπου στην Ανατολική Ευρώπη. Αποφασίζει να ταξιδέψει για πρώτη φορά στις Ηνωμένες Πολιτείες και μιλάει ελάχιστα Αγγλικά. Όμως στο διάστημα μεταξύ απογείωσης και προσγείωσης πολλά μπορούν να συμβούν. Όταν ο Βίκτορ φτάσει στο αεροδρόμιο των ΗΠΑ θα διαπιστώσει ότι έχει κάποιο πρόβλημα γραφειοκρατικής φύσεως. Ένα στρατιωτικό πραξικόπημα στη χώρα του, ρίχνει την κυβέρνηση, ακυρώνει όλα τα ταξιδιωτικά του έγγραφα και ο Βίκτορ πλέον πολίτης του πουθενά, εγκλωβίζεται στο αεροδρόμιο.
Ένας ελεύθερος μεν ταξιδιώτης, που δεν μπορεί να εισέλθει σε ξένη χώρα, αφού προέρχεται από χώρα που δεν αναγνωρίζεται από κανέναν αλλά ούτε μπορεί να επιστρέψει πίσω, αφού έχει ακυρωθεί το διαβατήριό του… Ο ίδιος, μη μιλώντας και μην καταλαβαίνοντας τη γλώσσα δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται τη σοβαρότητα της κατάστασης, καθώς οι υπεύθυνες αρχές του αεροδρομίου τον πηγαινοφέρνουν σε γραφεία.
Ο ίδιος βλέπει τυχαία κάποια στιγμή σε μία οθόνη τι έχει συμβεί στη χώρα του. Εκεί οι αρχές των ΗΠΑ θα τον αναγκάσουν να ζει περιορισμένος στην αίθουσα αναμονής του αεροδρομίου μέχρι να βρεθεί λύση δια του νόμου. Ο Βίκτορ βρίσκεται σε ξένο έδαφος, δε γνωρίζει τη γλώσσα, δεν έχει χαρτιά, φαγητό και μέρος να μείνει.
Άνθρωποι πάνε και έρχονται και εκείνος απλά περιμένει… Στην αρχή ζορίζεται αλλά μετά βρίσκει τον τρόπο να επιβιώσει. Έτσι πρώτα βρίσκει έναν χώρο να μπορεί να κοιμάται, έπειτα κάτι να φάει, διάφορες δουλειές να κάνει, φίλους και φυσικά τον έρωτα…
