Είμαι «οπλισμένος» με θάρρος και αποφασιστικότητα, τώρα θα το πω, τώρα, επιτέλους πρέπει να «βγω από τη ντουλάπα», να κάνω το δικό μου coming out.
Αν θα έπρεπε να περιγράψω τα αισθήματα που βιώνει ένα μέλος της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας προτού αποφασίσει να κάνει coming out, τότε θα χρησιμοποιούσα ακριβώς τις παραπάνω λέξεις.
Το coming out αναφέρεται ουσιαστικά στη στιγμή που αποφασίζει ένα ΛΟΑΤΚΙ άτομο να αποκαλύψει στους δικούς του ανθρώπους τον σεξουαλικό του προσανατολισμό, άλλες φορές είναι πιο εύκολο, άλλες φορές πιο δύσκολο, ανάλογα το περιβάλλον στο οποίο ζει, ωστόσο πάντα χρειάζεται θάρρος.
Πρόκειται για μια στιγμή ορόσημο για τη ζωή ενός ΛΟΑΤΚΙ ατόμου που ποτέ δεν πρόκειται να ξεχάσει, όσο καλά και εάν πήγε, καθώς συνήθως είναι η πρώτη φορά που βρίσκει το θάρρος να δηλώσει με δύναμη, «ναι, εγώ είμαι λίγο διαφορετικός από εσάς».
Είναι μια τρομακτική διαδικασία, καθόλου εύκολη, που μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή σε μια μόνο στιγμή, καθώς συνήθως κανείς αισθάνεται πως αυτό το «μυστικό» ίσως του στερήσει φίλους ή ακόμη και την οικογένεια, μόνο και μόνο γιατί αποκάλυψες το ποιος είσαι πραγματικά, ωστόσο είναι κάτι αναγκαίο και απαραίτητο να συμβεί -κατά τη γνώμη μου.
Αξίζει να σημειωθεί πως πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν ότι το πρώτο coming out το κάνεις στον εαυτό σου, ο πρώτος που θα πρέπει να αποδεχθεί την μοναδικότητά σου είσαι εσύ ο ίδιος και στη συνέχεια όλοι οι υπόλοιποι.
Το «The Standard» μίλησε με 5 μέλη της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας για το δικό τους coming out και πώς βίωσαν εκείνοι αυτές τις ιδιαίτερες στιγμές της ζωής τους.
5 μέλη της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας περιγράφουν το coming out τους
Ειρήνη 28 ετών, αμφιφυλόφιλη
«Εμένα το πιο δύσκολο coming out ήταν αυτό στον πατέρα μου, επί της ουσίας είχα κάνει ήδη στη μητέρα μου όταν ήμουν 18-19 και ήταν πολύ άνετη, το ίδιο και τα αδέλφια μου, οπότε είχε μείνει τελευταίος. Του το είπα όταν ήμουν 23 ετών και ήμουν σε σχέση με μια κοπέλα. Ο πατέρας μου έχει ξαναπαντρευτεί και έμενε στο χωριό και κανόνισα να πάω ένα ταξίδι αποκλειστικά και μόνο για να του το πω.
Με τον πατέρα μου έχουμε εντάξει σχέσεις και μιλούσαμε για πολλά θέματα, ανάμεσά τους και οι σχέσεις και κάθε φορά με ρωτούσε αν έχω αγόρι και κάθε φορά του έλεγα ότι δεν έχω ή ότι “παίζει κάτι”, χωρίς ωστόσο να μπαίνω σε λεπτομέρειες. Κάποια στιγμή αποφάσισα ότι δεν γίνεται να μιλάω μαζί του και να του λέω ψέματα. Καθίσαμε λοιπόν ένα βράδυ σε ένα δωμάτιο και του λέω ότι το “παλικαράκι που μου λες, δεν είναι αγόρι, είναι κορίτσι”.
Η απάντηση του πατέρα μου ήταν σιωπή, φαινόταν ότι το επεξεργαζόταν σκληρά και μου λέει με απογοήτευση “όχι ρε Ειρηνάκι”. Του είπα ότι είχα σχέσεις και με αγόρια, αλλά του είπα ότι μου αρέσουν και τα κορίτσια και έχω σχέση με μια κοπέλα και είμαι καλά.
Η απάντησή του ήταν “στεναχωρήθηκα τώρα με αυτό που μου είπες” και του απάντησα ότι “εγώ είμαι χαρούμενη, γιατί να στεναχωρηθείς με τη χαρά του παιδιού σου;” και υποστήριξε ότι “γιατί ζούμε σε μια κοινωνία που δεν το δέχεται εύκολα και θα υπάρχουν δυσκολίες για σένα και τη φίλη σου”.
Του είπα ότι δεν έχω αντιμετωπίσει ποτέ κάποιο πρόβλημα και ότι ήθελα να του το πω για να είμαι ειλικρινής μαζί του και να μην χάσω τη σχέση που είχαμε. Αυτός σε όλη τη συζήτηση ήταν πολύ σκεπτικός και έτριβε το πηγούνι του συνέχεια. Μου έλεγε ότι δεν έχει κανένα πρόβλημα αν μου αρέσουν οι κοπέλες, αρκεί να είμαι καλά, παρόλα αυτά είπε ότι “δεν συζητάμε για την περίπτωση οικογένειας, αυτό εγώ το θεωρώ ξεγραμμένο, μην έρθεις και μου πεις ότι θα κάνεις παιδί και οικογένεια με μια κοπέλα, ε όχι”.
Σημασία δεν έχει το φύλο που θα έχουν οι γονείς, αλλά η αγάπη που θα δώσεις στο παιδί
Και του απάντησα ότι εγώ εάν θέλω να κάνω οικογένεια θα την κάνω και δεν θα σε ρωτήσω, με τον ίδιο να απαντά “δεν είναι σωστό και δεν πρέπει να φέρεις ένα παιδί σε μια οικογένεια η οποία έχει ίδιο φύλο πατέρα και μητέρα”.
«Σημασία δεν έχει το φύλο που θα έχουν οι γονείς, σημασία έχει η αγάπη που θα του δώσεις», απάντησα. “Θα μπερδευτεί αν έχει δύο μαμάδες και θα έχει μπερδεμένο το πρότυπο του άνδρα και της γυναίκας”, υποστήριξε ο πατέρας μου.
Τότε του τόνισα ότι “δεν θα μπερδευτεί γιατί δεν θα του μάθω να είναι γυναίκα ή άνδρας, αλλά να είναι καλός άνθρωπος και να έχει παιδία”. Ένιωθα λίγο τρομαγμένη κατά τη διάρκεια της συζήτησης γιατί ο πατέρας μου μετά από ένα σημείο είχε σταματήσει να μου μιλάει και νομίζω ότι βούρκωσα κιόλας.
Όταν τελείωσε η συζήτηση τον ρώτησα αν είμαστε εντάξει ή να μαζέψω τα πράγματά μου και να γυρίσω Αθήνα και ξαφνικά ήταν λες και ξύπνησε και με πήρε αγκαλιά και μου είπε ότι θα με αγαπά για πάντα και ότι απλά στεναχωρήθηκε γιατί θα περάσω δύσκολα, καθώς η εποχή που ζούμε δεν είναι τόσο ανοιχτή».
Χρήστος 22 ετών, αμφιλοφυλόφιλος
«Η αλήθεια είναι ότι εγώ πάντα πίστευα ότι η μητέρα μου το γνωρίζε, αλλά ποτέ δεν έγινε κάποια σχετική συζήτηση. Όταν λοιπόν ήμουν 21 απέκτησα για πρώτη φορά αγόρι και ήμουν πολύ ευτυχισμένος και μάλιστα έμαθα να βάφομαι, καθώς το τότε αγόρι ήταν make-up artist οπότε μου έκανε make-up.
Εγώ έχω πάρει τότε την απόφασή μου ότι δεν θέλω να μην μπορώ να είμαι ανοιχτός με το αγόρι μου και να το ζούμε στα κρυφά. Ο ίδιος από την πλευρά του μου έλεγε ότι μπορεί αν κάνω coming out να τσακωθώ με τους γονείς μου και να με διώξουν από το σπίτι, καθώς έχουμε ακούσει αρκετές ιστορίες, ωστόσο εγώ θεωρούσα ότι μετά το coming out θα είμαι εντάξει.
Πήγα σπίτι βαμμένος και μου άνοιξε η μητέρα μου
Μάλιστα περίπου έναν μήνα πριν κάνω coming out ο πατέρας μου με είχε ρωτήσει επί της ουσίας αν έχω κάνει κάτι με αγόρι και η μάνα μου είχε κάνει ένα μονόλογο, λέγοντας ότι θα με αγαπάει ότι και να γίνει. Ένιωθα ότι το ήξεραν, ωστόσο εγώ δεν είχα δώσει ποτέ δικαιώματα.
Τέλος, εκείνο το βράδυ γύρισα σπίτι βαμμένος και ανοίγει την πόρτα η μάνα μου και παθαίνει σοκ, με τρέχει στο μπάνιο να με ξεβάψει ώστε να μην το καταλάβει ο πατέρας μου. Την ίδια ώρα εγώ είχα ένα πλατύ χαμόγελο, γιατί ένιωθα ότι έκανα κάποια δήλωση.
Τελικά ξεβάφτηκα και ο πατέρας μου με ρώτησε τι έγινε, αλλά εγώ δεν είπα κάτι γιατί θεώρησα ότι είχα κάνει τη “δουλειά” μου και είχα εκφραστεί. Τελικά ξεκίνησαν να μου κάνουν ερωτήσεις και τους εξήγησα ότι είμαι bi (αμφιλοφυλόφιλος στα ελληνικά) και δεν είπαν τίποτα, εκτός από τη μητέρα μου που μου είπε ότι είναι επικίνδυνο να κυκλοφορώ βαμμένος στην Ελλάδα, αλλά εγώ από την πλευρά μου τους είπα ότι θέλω να μην κρύβομαι.
Πάντως ακόμα και σήμερα νιώθω ότι κάνουν σαν να μην έγινε ποτέ αυτή η συζήτηση, ο πατέρας μου με ρωτάει αν έχω κανένα κορίτσι και δεν είναι ιδιαίτερα ενεργητικοί στην υποστήριξη, αλλά εντάξει δεν πειράζει θα μπορούσε να είχε πάει χειρότερα».
Δέσποινα 27 ετών, ομοφυλόφιλη
«Εγώ είχα την τύχη το δικό μου coming out να είναι τελείως «αναίμακτο», παρόλο που είμαι από πόλη της επαρχίας. Οι φίλοι μου το έμαθαν πρώτοι και όσοι πραγματικά με αγαπούν είναι ακόμα και σήμερα στην ζωή μου. Κάποιοι έφυγαν, καλύτερα όμως γιατί προφανώς δεν ήταν οι «σωστοί».
Η οικογένεια μου επίσης με αποδέχτηκε από την πρώτη στιγμή. Και για να είμαι ειλικρινής δεν χρειάστηκε να τους πιάσω και να τους το πω. Το είχαν καταλάβει και απλά σε μια χαλαρή βραδινή κουβέντα τους το επιβεβαίωσα. Σύμμαχος μου ήταν πάντα η μικρή μου αδερφή, που και εκείνη ανήκει στην ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα και είχε την ίδια αντιμετώπιση.
Η μητέρα μου και η γιαγιά μου είναι πάντα δίπλα μου και πιο φανατικές από ποτέ στον «αγώνα» για να σταματήσουν οι διαρκίσεις
Ήμουν 18 χρονών τότε, για την ακρίβεια ήμουν πρώτο έτος στην σχολή, είχα σχέση με μια κοπέλα και θα ερχόταν μια εβδομάδα στο χωριό το καλοκαίρι οπότε έπρεπε να το ξεκαθαρίσω.
Η μάνα μου, μού είπε ότι το είχε καταλάβει και απλά περίμενε να νιώσω έτοιμη να της το πω και ότι χαίρεται που δεν θα έχω ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες. Τόσο η μητέρα μου, όσο και η γιαγιά μου, παρότι άλλης γενιάς, έμειναν στο ότι με αγαπάνε πολύ και θέλουν απλά να είμαι ευτυχισμένη. Με όποιον τρόπο θέλω εγώ. Είναι πάντα δίπλα μου και πιο… φανατικές από ποτέ στον “αγώνα” για να σταματήσουν οι διακρίσεις, ο ρατσισμός και το άνευ λόγου μίσος στην κοινότητα.
Όπως είπα όμως πρόκειται για τύχη, καθώς τα περισσότερα coming out στο οικογενειακό περιβάλλον δεν έχουν ευχάριστη κατάληξη. Εύχομαι αυτό να αλλάξει στο κοντινό μέλλον».
Έλενα 23 ετών, ομοφυλόφιλη
Η δική μου ιστορία είναι πολύ πρόσφατη, δηλαδή την έκανα τώρα πριν από λίγες εβδομάδες. Στην ουσία είχα πάει με τη μητέρα μου για ένα καφέ και συζητούσαμε για την συγκατοίκηση και ότι εάν βρω συγκάτοικο ή στην Κύπρο ή στην Αθήνα θα συγκατοικήσω, ότι δεν θέλω να μείνω στο πατρικό μου και μου λέει ότι δεν προέχει η συγκατοίκηση αλλά να βρω ένα καλό παιδί και να φτιάξω μια καλή σχέση με ένα αγόρι.
Ταυτόχρονα, εγώ πήρα το κινητό μου για να στείλω στον κολλητό μου -που έχει κάνει coming out- γιατί ένιωσα μια πίεση ότι έπρεπε να της μιλήσω τώρα.
Νόμιζε ότι απλά περνούσα μια φάση
Ήθελα να μου δώσει ο φίλος μου το “σπρώξιμο” για να το κάνω. Την ίδια ώρα η μητέρα μου έλεγε ότι δεν έχω δει άλλες κοπέλες στην ηλικία σου να μην έχουν σχέση και εγώ ξεκίνησα να κλαίω γιατί ένιωσα μια πίεση, καθώς περίπου πέντε χρόνια πριν είχαμε ξανακάνει αυτή τη συζήτηση, αλλά τότε δεν το χειρίστηκα ούτε εγώ σωστά, ούτε αυτή.
Εγώ προσπαθούσα να δω από που θα το πιάσω για να της το πω, γιατί δεν ήθελα να της πω ένα απλό μου αρέσουν οι γυναίκες, καθώς δεν ήθελα να ακούσει κάτι που θα της ήταν άβολο. Τέλος πάντων της λέω, “τι να συζητήσουμε; Αυτό το έχουμε πει και πριν λίγα χρόνια” και μου λέει “ότι είσαι διαφορετική;”.
Με ήπιους τόνους η συζήτηση και της λέω “ναι” και μου απάντησε ότι νόμιζε ότι άλλαξα και ότι δεν ισχύει πια, κάτι για το οποίο εγώ φταίω βέβαια γιατί τότε της είχα πει ότι είμαι bi (δηλαδή μου αρέσουν και άνδρες και γυναίκες) και όταν ξεκίνησε να λέει διάφορα μετά της είπα ότι μάλλον απλά ήταν μια φάση.
Με ρώτησε εάν δοκίμασα ποτέ με άνδρα και εγώ της απάντησα με χιούμορ εάν έχει δοκιμάσει ποτέ με γυναίκα και μου απάντησε “όχι” και της είπα “τότε γιατί να δοκιμάσω και εγώ;”.
Γενικά η συζήτηση ήταν χαλαρή και η μητέρα μου με ρωτούσε πράγματα απλά για να καταλάβει, ωστόσο άρχισε να βουρκώνει και μου είπε ότι είχε άλλα όνειρα για μένα, μου είπε ότι ήθελε να παντρευτώ, να της κάνω εγγόνια.
Με ρώτησε στη συνέχεια εάν μπορώ να της κάνω ένα εγγονάκι και της λέω, θα μπορούσα αλλά θα έχει δύο μητέρες. Η ίδια έλεγε ότι θα είναι αμαρτία και ότι το παιδί δεν θα πρέπει να έχει και έναν μπαμπά Εν κατακλείδι το πήρε εντάξει, με φίλησε και μου είπε ότι είναι η καλύτερή μου φίλη και να της λέω τα πάντα για να τα λύσουμε μαζί».
Κώστας 30 ετών, αμφιλοφυλόφιλος
Η αλήθεια είναι ότι το δικό μου coming out έγινε με δόσεις. Η πρώτη μου προσπάθεια έγινε όταν ήμουν ακόμη 16 ετών, όταν και είχα και τις πρώτες μου επαφές με αγόρια.
Ζούσα λοιπόν σε μια αρκετά ανοιχτόμυαλη οικογένεια και είπα τότε στην μητέρα μου ότι μου αρέσουν και τα αγόρια. Η αντίδρασή της ήταν ήρεμη και ήταν αρκετά υποστηρικτική μαζί μου, ωστόσο πάντα θεωρούσα ότι πίστευε πως απλά “περνούσα μια φάση τότε”.
Σε αυτό δεν βοήθησε τ’ ότι είχα μόνιμη σχέση με κοπέλα για πολλά χρόνια και έτσι για ένα τεράστιο χρονικό διάστημα δεν έβγαινα με αγόρια.
Όταν τελικά χώρισα απ’ αυτή τη σχέση -στα 27 μου- και ξεκίνησα να βγαίνω ξανά, τότε ξεκίνησα να βγαίνω και με ένα αγόρι για αρκετό καιρό. Λίγο καιρό πριν είχα πει στην παρέα μου ότι μου αρέσουν και οι γυναίκες και οι άνδρες, ήταν όλοι αρκετά άνετοι, καθώς η παρέα μου γενικά είναι queer (άτομα που υποστηρίζουν και ανήκουν στην ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα), οπότε το πρώτο coming out που έκανα στην ενήλικη ζωή είχε πάει αρκετά καλά.
Πώς θα γίνω εγώ γιαγιά αν παντρευτείς άνδρα;
Πήρα λοιπόν την απόφαση να το πω στην μητέρα και την αδελφή μου, η τελευταία επί της ουσίας το είχε ακούσει από την παρέα μου, καθώς έχουμε βγει αρκετές φορές μαζί οπότε ήταν άνετη. Αυτή που το πήρε λίγο περίεργα ήταν η μητέρα μου.
Έχω κανονίσει λοιπόν να πάω σπίτι της για φαγητό και της ξεκινώ τη συζήτηση λέγοντάς της ότι θέλω να της πω κάτι που μάλλον ήξερε, αλλά πιθανότατα το έχει ξεχάσει. Της λέω λοιπόν ότι μου αρέσουν και οι άνδρες, κάτι με το οποίο ήταν αρκετά άνετη, ωστόσο ξεκίνησε να μου κάνει ερωτήσεις για το εάν σκέφτομαι να κάνω οικογένεια, εάν θέλω να παντρευτώ και εάν τελικά αποφασίσω να παντρευτώ, αν θα είναι με άνδρα ή γυναίκα.
Όταν της είπα ότι δεν ξέρω το φύλο του ατόμου που θα θελήσω να περάσω την υπόλοιπη ζωή μου μαζί του εξέφρασε το παράπονό της. «Πώς θα γίνω εγώ γιαγιά αν παντρευτείς άνδρα;» ήταν η ατάκα που χρησιμοποίησε, ενώ όταν της απάντησα ότι γενικά δεν σκέφτομαι να κάνω παιδί, αλλά αν τελικά έπαιρνα αυτή την απόφαση τότε θα μπορούσα να μεγαλώσω ένα παιδί μαζί με έναν άλλον άνδρα, βούρκωσε, μου είπε ότι θέλει να είμαι ευτυχισμένος, ωστόσο ισχυρίστηκε ότι δεν γνωρίζει εάν η κοινωνία που ζούμε είναι τόσο ανεκτική.
Η συζήτηση σταμάτησε επί της ουσίας εκεί, με την μητέρα μου έχουμε συμπαθητικές σχέσεις, ωστόσο -όπως και πιο παλιά- δεν βρισκόμαστε αρκετά συχνά και γι’ αυτό δεν χρειάστηκε ποτέ να μάθει περισσότερες λεπτομέρειες.
