Η Citroen αποκαλύπτει τη νέα εταιρική ταυτότητα και το νέο της λογότυπο.
Η νέα εμφάνιση αποτελεί μια νέα ερμηνεία του αρχικού λογότυπου, το οποίο είχε υιοθετηθεί για πρώτη φορά από τον ιδρυτή Andre Citroen και ήταν εμπνευσμένο από την επιτυχία της πρώτης του εταιρείας μεταλλουργίας, η οποία παρήγαγε συστήματα γραναζιών «ψαροκόκαλου».
Περισσότερο από ένα λογότυπο, η Citroën θέλει να ανανεώσει την ταυτότητά της. Το μέλος της ομάδας Stellantis θέλει να συνδέσει αυτό το νέο έμβλημα με «μια νέα κατεύθυνση στη γλώσσα του σχεδιασμού». Στα νέα μοντέλα της, το λογότυπο θα πρέπει να γίνει «πιο ορατό» για να είναι εύκολα αναγνωρίσιμο.
Η εξέλιξη της Citroen εδώ και έναν και πλέον αιώνα
Το νέο λογότυπο που πρωτοεμφανίστηκε σε ένα ηλεκτρικό πρωτότυπο αυτοκίνητο που παρουσιάστηκε στα τέλη Σεπτεμβρίου 2022, πρόκειται να εφαρμοστεί στα μελλοντικά μοντέλα της μάρκας από τα μέσα του 2023.
Η νέα εμφάνιση του εμβλήματος παρουσιάζει την εξέλιξη της μάρκας και θα κάνει το ντεμπούτο της σε λίγες ημέρες, σε ένα σημαντικό πρωτότυπο οικογενειακό μοντέλο.
Το εμφανές, ενισχυμένο κατακόρυφο οβάλ πλαίσιο, θα εισαγάγει μια νέα κατεύθυνση στη σχεδιαστική γλώσσα στην οποία το οπτικά εμφανές σήμα θα γίνει άμεσα αναγνωρίσιμο στοιχείο υπογραφής όλων των μοντέλων της γαλλικής εταιρείας.
Κεντρικό στοιχείο της ταυτότητας της μάρκας, είναι η εξέλιξη του παγκοσμίου φήμης συμβόλου της Citroen (η δέκατη σημαντική ανανέωση του λογότυπου από τη δημιουργία της εταιρείας το 1919) και διαθέτει μεγαλύτερα και πιο ευδιάκριτα chevron, που κάνουν αντίθεση με το φόντο και το κατακόρυφο οβάλ πλαίσιο.
«Τίποτα δεν μας συγκινεί όπως η Citroen»
Στα αυτοκίνητα με το σήμα Citroën, η εμφάνιση αυτού του δέκατου λογότυπου συνδέεται με το λανσάρισμα των χρωμάτων αμαξώματος, όπως το Monte Carlo Blue και το Infrared Red. Μια πρώτη εικόνα του νέου πρωτότυπου αυτοκινήτου της μάρκας δείχνει το λογότυπο σε κόκκινο χρώμα σε μαύρο φόντο με ραβδώσεις. Συνοδεύεται από τη φράση «Τίποτα δεν μας συγκινεί όπως η Citroën».
Αυτή η έκφραση στα αγγλικά παρακαλώ χρησιμοποιείται πλέον ως «υπογραφή της μάρκας». Αν και το ρήμα δηλώνει το συναίσθημα με τη λέξη “move” μπορεί επίσης να δοθεί και η έννοια της μετακίνησης.
Η Citroen εκμεταλλεύεται το λανσάρισμα αυτού του νέου λογότυπου για να ανακοινώσει ότι οι αντιπροσωπείες και τα σημεία πώλησης θα προσαρμοστούν σταδιακά στην ιδέα «Οίκου Citroen». Ο στόχος είναι φυσικά να κάνει τους πελάτες της μάρκας να αισθάνονται σαν στο σπίτι τους, με άνετους και οικείους εσωτερικούς χώρους. Η ιδέα αυτή έχει ήδη αναπτυχθεί από τη Citroën σε πολλά από τα περίπτερά της σε εκθέσεις αυτοκινήτων.
Το λογότυπο της εταιρείας, που αποτελείται από δύο ανεστραμμένα λατινικά γράμματα V, υποτίθεται ότι είναι επηρεασμένο από την αρχική προσπάθεια του ιδρυτή της εταιρείας να ασχοληθεί με την κοπή γραναζιών. Σε ηλικία 22 ετών, είχε επισκεφθεί την Πολωνία, όπου είδε μια μηχανή στο σχήμα αυτό, με τα «γρανάζια σε σχήμα V» να χρησιμοποιούνται για φρεζάρισμα. Αργότερα, η εταιρεία έγινε κορυφαίος κατασκευαστής σπειροειδών οδοντωτών τροχών.
Η τραγική ιστορία του ιδρυτή της
Γεννημένος το 1878 στο Παρίσι, ο Ανδρέας Γουσταύος Σιτροέν είναι το πέμπτο παιδί μιας εβραϊκής οικογένειας, της οποίας ο πατέρας είχε μετακομίσει στη γαλλική πρωτεύουσα από την Ολλανδία. Το 1902, δύο χρόνια μετά την αποφοίτησή του από το πολυτεχνείο ιδρύει την πρώτη του εταιρεία, η οποία έχει ως αντικείμενο την κατασκευή γραναζιών δικής του ευρεσιτεχνίας.
Στα χρόνια του Α Παγκόσμιου Πολέμου υπηρετεί στο πυροβολικό και, με βάση αυτήν του την εμπειρία, πείθει τη γαλλική κυβέρνηση να ιδρύσει ένα εργοστάσιο κατασκευής σφαιρών και βλημάτων, ώστε να αντεπεξέλθει με επιτυχία στις ανάγκες της σύρραξης. Μετά την παράδοση της Γερμανίας, χρησιμοποιεί τις ίδιες εκείνες βιομηχανικές εγκαταστάσεις για να κατασκευάσει αυτοκίνητα, τα οποία φέρουν το όνομά του.
Διαβάζουμε στους «4 Τροχούς», πως το πρώτο μοντέλο της εταιρείας του, το «A 10 CV», σημειώνει μεγάλη εμπορική επιτυχία και καθιερώνει το όνομα της Citroen στη γαλλική αγορά. Το αντιπροσωπευτικό χρώμα του αυτοκινήτου, που γρήγορα αποκτά το προσωνύμιο «λεμόνι», είναι το κίτρινο.
Στα τέλη του 1934, καταβλημένος από τα οικονομικά προβλήματα, αναγκάζεται να πουλήσει την εταιρεία του στον κύριο δανειστή του, τον Λουί Μισλέν (της γνωστής εταιρείας ελαστικών), και ένα χρόνο αργότερα πεθαίνει νικημένος από τον καρκίνο του στομάχου.