Συνέντευξη στον ΣΚΑΪ παραχώρησε σήμερα (23/8) ο δήμαρχος Αθηναίων, Κώστας Μπακογιάννης, ο οποίος αναφέρθηκε σε όλα τα ζητήματα της πρωτεύουσας.
Ο κ. Μπακογιάννης τόνισε ότι τα Εξάρχεια αποτελούν «πολιτικό φετίχ» για κάποιους επισημαίνοντας πως τα έργα στο Μετρό και στον Λόφο του Στρέφη θα γίνουν κανονικά.
Ο Κώστας Μπακογιάννης για τα Εξάρχεια
«Επειδή γνωριζόμαστε στην Αθήνα – δεν είναι τόσο μεγάλη για κάποιον που τη γνωρίζει- ξέρουμε πως δεν αντιδρούν οι μόνιμοι κάτοικοι. Οι μόνιμοι κάτοικοι το θέλουν το έργο. Δυστυχώς κάποιοι έχουν βρει την αφορμή να δώσουν μία ιδεολογική, μία ιδεοληπτική μάχη. Το βλέπουν σαν «πολιτικό φετίχ». Δεν είναι όμως έτσι. Το μετρό είναι για όλους, δεν υπάρχουν αριστερά και δεξιά βαγόνια, δεν υπάρχουν αριστεροί και δεξιοί συρμοί….» ανέφερε ο κ. Μπακογιάννης και πρόσθεσε:
«Μου είναι δύσκολο να διανοηθώ πως γίνεται κάποιος να επενδύει έστω πολιτικά στην αποτυχία μιας πόλης. Όμως τρέφονται από αυτό, είναι η λογική του απόλυτου μηδενισμού. Μπορώ να σας δώσω πάρα πολλά παραδείγματα. Κάναμε την δίχρονη προσχολική αγωγή… Θεωρητικά και πρακτικά θα έπρεπε όλοι να συμφωνούμε, αυτό δεν έχει πρόσημο. Δεν είναι δεξιό ή αριστερό δεν είναι ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι τα παιδάκια τα οποία πάνε σχολείο με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την κοινωνικοποίηση τους, για την διαπαιδαγώγηση τους, για την ανάπτυξη τους. Και με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους γονείς, καθώς μπορεί η μαμά να πάει να δουλέψει ή η γιαγιά η οποία απελευθερώνεται. Έρχονταν αυτά τα μικροσυμφέροντα και όρθωναν το ανάστημά τους, λες και ήταν στην πλατεία Τιενανμέν, ενάντια στα μηχανήματα. Λέγοντας «όχι» δεν θέλουμε να γίνει το σχολείο.
Πέστε μου εσείς σε ποια άλλη πόλη της Ευρώπης υπάρχει διαμαρτυρία ενάντια στο σχολείο; Όχι ενάντια σε mall, όχι ενάντια σε κτίριο γραφείο, αλλά σε ένα σχολείο. Οι ίδιοι που δεν ήθελαν τα σχολεία, που δεν ήθελαν τα 1200 παιδάκια να πάνε στα σχολεία είναι οι ίδιοι οι οποίοι σήμερα αντιδρούν στην πλατεία Εξαρχείων και στον λόφο του Στρέφη. Δεν είναι και πολλοί μην νομίζετε, κάποιοι δεκάδες είναι που περιφέρονται. Αρκετοί απ’ αυτούς δεν είναι καν Έλληνες».
Η αναφορά στη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ
Σχετικά με το αν υπήρξε διαβούλευση για την κατασκευή του σταθμού του Μετρό στην Πλατεία Εξαρχείων ο κ. Μπακογιάννης απάντησε: «Μα έχει γίνει διαβούλευση και ξέρετε ποιος έκανε την διαβούλευση;
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Το 2017 και το 2018 γιατί αυτό είναι ένα έργο που καταλαβαίνετε ξεπερνάει τα όρια μιας κυβέρνησης ή μιας θητείας. Τότε που δημοπρατήθηκε το έργο έγινε και διαβούλευση. Και τότε είχε γίνει και η συζήτηση για το αν θα πρέπει να γίνει η στάση στην πλατεία Εξαρχείων ή όχι και η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προχώρησε με αυτόν τον σχεδιασμό.
Το να ερχόμαστε λοιπόν τώρα και να λέμε ότι ναι αυτό που κάναμε το 17 – 18 δε μας αρέσει , θα μου επιτρέψετε να πω και δεν είναι το σπουδαιότερο παράδειγμα συνέπειας ή φερεγγυότητας που μπορεί να σκεφτεί κανείς.
Για τον Λόφο του Στρέφη
«Έχουμε έναν λόφο ο όποιος είναι εγκαταλελειμμένος και παρατημένος εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Τελευταία φορά που έγινε έργο σε αυτόν τον λόφο – ο οποίος είναι από τους ωραιότερους λόφους της Αθήνας- ήταν στις αρχές της δεκαετίας του 90… Πρώτα απ’ όλα η ανάπλαση είναι έργο υποδομών. Υπάρχουν αυτή τη στιγμή χωματουργικά ζητήματα.
Φεύγει το χώμα,χρειάζεται στήριξη. Υπάρχουν ζητήματα που έχουν να κάνουν με την φύτευση, με την πυρασφάλεια,μην μας καεί. Ζητήματα τα οποία έχουν να κάνουν με το φως. Τα στοιχειώδη…
Ο λόφος έχει αποκοπεί από τη γειτονιά. Αν μιλήσετε με με ανθρώπους που τα σπίτια τους είναι σχεδόν πάνω στον λόφο θα σας πουν ότι δεν πάνε οι ίδιοι στον λόφο γιατί έχει παραδοθεί στην παραβατικότητα, στην εγκληματικότητα, στην ηχορύπανση…
Προχωράμε στο πλαίσιο του «Υιοθέτησε την Πόλη σου» και έχουμε εξασφαλίσει μια γενναιόδωρη χορηγία η οποία ξεπερνάει το 1 εκατομμύριο ευρώ. Έχουμε κάθε λόγο αυτή τη στιγμή το έργο να τελειώσει και αποκτήσει ο λόφος του Στρέφη τη θέση που του αξίζει στο χάρτη της πόλης».
Για τις μουριές της Αθήνας
«Έχουμε ένα πάρα πολύ μεγάλο θέμα με τις μουριές οι οποίες είναι συνυφασμένες με τη ζωή και την ταυτότητα της πόλης. Δυστυχώς, προσβάλλονται από ένα έντομο, τον ξυλοφάγο, το οποίο ήλθε πρώτη φορά στην Ελλάδα, στην Κρήτη, το 2017. Εμφανίστηκε και στην Αθήνα το 2019. Από την πρώτη στιγμή συνεργαζόμαστε με τους επιστημονικούς φορείς.
Οφείλω να πω και ένα δημόσιο ευχαριστώ στο Γεωπονικό, αλλά και σε όλους όσοι μας βοηθάνε με την πολύτιμη γνώση και εμπειρία τους… Κάνουμε μια τεράστια προσπάθεια να τα σώσουμε. Όπου δεν μπορούμε και αναγκαζόμαστε να τα κόψουμε για να προστατέψουμε τα υγιή όσο μπορούμε πιο γρήγορα, φυτεύουμε μια νέα μουριά.
Μέχρις στιγμής έχουμε χάσει γύρω στα 1300 δέντρα, είναι περίπου το 1,5% των δέντρων της πόλης, σε κάποιες γειτονιές βεβαίως είναι πολύ παραπάνω, δηλαδή Βοτανικό ειδικά και Σεπόλια μπορεί να φθάσει και το 30%. Τώρα ειδικά που τελειώνει το καλοκαίρι και έρχεται το φθινόπωρο τα συμπτώματα είναι πιο εμφανή».
Για την ανάπλαση του Συντάγματος
Για την ανάπλαση της κάτω Πλατείας Συντάγματος, η οποία ολοκληρώνεται με την προσθήκη των τελευταίων στοιχείων όπως είναι τα σκίαστρα στις πέργκολες, οι νέες φυτεύσεις και τα δυο μικρά σιντριβάνια, ο κ. Μπακογιάννης σημείωσε: «Θυμάστε πως ήταν το Σύνταγμα; Έβγαινες από την Ερμού και έπεφτες αμέσως σε μία “χαράδρα” αυτοκινήτων.
Από το 2000, πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, υπήρχε ένα σχέδιο το οποίο βασιζόταν σε έναν αρχιτεκτονικό διαγωνισμό που είχε γίνει τότε. Τι προέβλεπε αυτό το σχέδιο; Είναι πολύ προφανές. Να επεκτείνουμε τα πεζοδρόμια, να κερδίσουμε δημόσιο χώρο, σχεδόν 4.000 τετραγωνικά μέτρα».
Ο λόγος που δεν είχε γίνει το έργο όλα αυτά τα χρόνια, ήταν γιατί κανείς δεν ήθελε να μετακινήσει την πιάτσα ταξί. Το να μην κάνουμε ένα έργο στην Πλατεία Συντάγματος, στην σπουδαιότερη και κεντρικότερη πλατεία της χώρας επειδή δεν θέλουμε να μετακινήσουμε μία πιάτσα ταξί, λέει πάρα πολλά για τον τρόπο που λειτουργούσε ολόκληρο το πολιτικό σύστημα.
Ο φόβος του πολιτικού κόστους. Αυτός ήταν ο λόγος που άφησαν την Αθήνα πίσω και ο λόγος που έχουμε χάσει πάνω από 15 χρόνια. Όλες οι άλλες πρωτεύουσες, μητροπόλεις της Ευρώπης προχωράνε και εμείς είχαμε μείνει στάσιμοι. Χάσαμε μισή γενιά».
Για τις αναπλάσεις σε γήπεδα και παιδικές χαρές
« Σημασία δεν έχει πόσα έργα κάνεις, αλλά σε πόσες γειτονιές τα κάνεις. Έχουμε αυτή τη στιγμή 85 παιδικές χαρές στην Αθήνα. Εχουμε αναβαθμίσει περίπου τις 20, και προχωράμε σε άλλες 15 το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα. Δουλεύουμε επίσης τα γήπεδα της γειτονιάς.
Συνολικά έχουμε 115 γηπεδάκια στην Αθήνα, έχουμε φτιάξει τα 25, τώρα θα κάνουμε τα άλλα 80. Ταυτόχρονα όπως ξέρετε έχουμε τελειώσει ένα δίκτυο 10 “pocket parks” και συνεχίζουμε. Ομοίως προχωράμε τις ασφαλτοστρώσεις, τα πεζοδρόμια.
Το ζητούμενο είναι ο άλλος, όταν βγαίνει από το σπίτι, να περπατάει λίγο και να βλέπει κάτι να αλλάζει επιτέλους μέσα σε αυτήν την πόλη. Προφανώς, για κάθε ένα πράγμα που αλλάζει, είναι πολλά ακόμα που πρέπει να αλλάξουν, αλλά να «έχει μπει το νερό στο αυλάκι».
Για το ταξίδι του στην Ουκρανία
Για το πρόσφατο ταξίδι του στην Ουκρανία ο κ. Μπακογιάννης ανέφερε: «Αισθάνθηκα σοκ. Αισθάνθηκα δέος. Σοκ για τις καταστροφές που είδα με τα μάτια μου, αλλά και δέος για τον ηρωικό αγώνα των Ουκρανών. Είχαμε την ευκαιρία με μια ομάδα δημάρχων που αναλάβαμε την πρωτοβουλία, να κάνουμε μια συνάντηση με τον πρόεδρο, με τον κ. Ζελένσκι, να δούμε τον ομόλογο μας, τον δήμαρχο του Κιέβου.
Μιλήσαμε για την ανοικοδόμηση και πως θα συμβάλουμε. Πρώτα απ’ όλα, μπορούμε να συμβάλουμε με τις γνώσεις μας. Υπάρχουν πάρα πολύ μεγάλες ανάγκες και έχουμε κι εδώ στην Αθήνα εξαιρετικούς αρχιτέκτονες, εξαιρετικούς πολεοδόμους, εξαιρετικούς χωροτάκτες, εξαιρετικούς αρχιτέκτονες τοπίου που μπορούν να βοηθήσουν και βεβαίως όλοι μαζί να δημιουργήσουμε την βάση εκείνη ώστε να είναι καλύτερη η αυριανή μέρα από τη χθεσινή».
Περιγράφοντας την ισχυρότερη εικόνα του ταξιδιού είπε « Αυτό που δεν μπορώ να ξεχάσω είναι όταν πήγαμε σε ένα προάστιο του Κιέβου που είχε βομβαρδιστεί. Σαράντα άνθρωποι είχαν χάσει τη ζωή τους, μεταξύ των οποίων και δυο μικρά παιδάκια, το κτίριο είχε όλο πέσει κάτω, έχετε δει τις εικόνες στην τηλεόραση. Ακριβώς απέναντι, στην άλλη πλευρά του δρόμου βρισκόταν μια παιδική χαρά. Έπαιζαν παιδάκια και ήταν μαμάδες, μπαμπάδες, παππούδες, γιαγιάδες. Είναι η εικόνα της ζωής η οποία συνεχίζει. Είναι η ζωή που τελικά πάντα κερδίζει».
