«Δεν ήμουν πάντα καλά με το σώμα μου, κάποιες φορές με αγαπώ, κάποιες άλλες κλαίω», τόνισε η Δανάη Μπάρκα σε συνέντευξη που παραχώρησε στο στο Secret της εφημερίδας «Παραπολιτικά».
Η παρουσιάστρια, που πριν λίγο καιρό αποχαιρέτησε τους τηλεθεατές για τη φετινή σεζόν, μίλησε για τον εαυτό της, για το πόσο έχει βοηθήσει άλλα κορίτσια να αγαπήσουν το σώμα του, αλλά και για τημητέρα της, Βίκυ Σταυροπούλου.
Σε ερώτηση για τα μηνύματα που περνάει σε πολλές γυναίκες με ό,τι σωματότυπο κι αν έχουν η Δανάη Μπάρκα είπε: Πιστεύω πως όλα θέλουν όριο. Ζούμε σε μία εποχή που ο «λιθοβολισμός» των ανθρώπων και η «εμπόλεμη ζώνη» έχουν γίνει συνήθεια. Όλα κρίνονται επί 100, όλοι εκφέρουμε άποψη για όλα, όλοι «πυροβολούμε» ανθρώπους χωρίς να σκεφτούμε τι μπορεί να προκαλέσουμε. Χαίρομαι αν καταφέρνω και βοηθάω, αν και το θεωρώ αυτονόητο οι γυναίκες όπως και οι άνδρες να αγαπάνε τον εαυτό τους, όπως κι αν είναι. Χαίρομαι αν κάποιοι άνθρωποι παίρνουν θάρρος από εμένα και δεν θα σταματήσω ποτέ να το κάνω. Ωστόσο, «μέτρον άριστον», όπως είπε και ο Κλεόβουλος.
View this post on Instagram
Κάποιες φορές με αγαπώ και με χαίρομαι
Για το αν ένιωθε πάντα καλά με το σώμα της η Δανάη απάντησε: «Όχι. Ούτε τώρα είμαι πάντα. Κάποιες φορές με αγαπώ και με χαίρομαι, κάποιες άλλες κλαίω, κάποιες άλλες με κατακρίνω. Αλλά αυτό που λέω πάντα και δεν θα σταματήσω να λέω είναι ένα: δεν ξέρουμε πότε θα τελειώσει η ζωή μας».
«Άρα τι είναι πιο έξυπνο; Να την περάσουμε με κακή ψυχολογία και ανασφάλεια ή να την ζήσουμε, να μας αγαπάμε και φυσικά να μας φροντίζουμε όπως μπορούμε, μέσα κι έξω; Νομίζω το δεύτερο. Δεν γεννηθήκαμε για να μας μισούμε, αλλά για να μας αγαπάμε».
Σε ερώτηση για το αν ένιωσε ποτέ την αντιμετωπίζουν σαν την κόρη της Βίκυς Σταυροπούλου και όχι σαν την Δανάη απάντησε: «Φυσικά. Δεν κρατάω ωστόσο τα κακά. Είμαι χαρούμενη και περήφανη για την οικογένειά μου. Με έμαθαν να δίνω, να αγαπάω, να σέβομαι, να δουλεύω σκληρά και να κάνω τους γύρω μου να χαμογελούν όταν μπορώ. Άρα, πώς γίνεται να μην αισθάνομαι τιμή που μεγάλωσα με εκείνους; Αγαπώ τους γονείς μου και χαίρομαι να έχω την ταμπέλα «κόρη τους».
