«Κρίμα το παιδί». «Τι έπαθε ο Άλκης». «19 ετών τι έφταιγε;», «Που ζούμε» κλπ. Ένα τσούρμο υποκριτικές φράσεις από ένα τσούρμο υποκριτών για τη δολοφονία στη Θεσσαλονίκη. Σε μία χώρα που δεν κάνει (απολύτως) τίποτε, με ευθύνη κυβερνήσεων, αρχών και πολιτών για να εκλείψει η βία από όλους τους χώρους της κοινωνίας μας.
Δεν είναι μόνο τα γήπεδα. Άλλωστε αυτοί δεν είναι οπαδοί συγκεκριμένης ομάδας για κάποιους λόγους. Θα μπορούσαν να είναι οποιαδήποτε ομάδα, σε οποιαδήποτε πόλη. Επαγγελματίες δολοφόνοι. Οι οπαδοί δεν κρατάνε όπλα και δεν σκοτώνουν. Οι δολοφόνοι, ναι. Απλά βολεύονται να βρίσκονται και να δουν σε ένα γκρουπ που είτε είναι οπαδικό, είτε πολιτικό, είτε οποιασδήποτε άλλης μορφής.
Και όλοι βρίσκουν χώρο και χρόνο να δράσουν σε μία κοινωνία που δεν έχει παιδεία και αρχές, παρά μόνο υπουργούς που διαπιστώνουν και πολίτες που δικάζουν άκριτα από τα social media. Κανείς δεν ενδιαφέρεται για την (πραγματική) εκπαίδευση των παιδιών σε σπίτια και σχολεία. Αυτή η ίδια η κοινωνία «παράγει» δολοφόνους και τους επιτρέπει εν συνεχεία να δρουν.
Μία κοινωνία που προάγει και «τρέφει» με κάθε τρόπο καθημερινά τη βία και την εκδικητικότητα. Τη μη αποδοχή της διαφορετικότητας σε οποιοδήποτε τομέα. «Εκτρέφει» και υποθάλπει τον τσαμπουκά και την μαγκιά, διαφημίζει την επίδειξη δύναμης σε οποιαδήποτε μορφή του. Ναι, αυτή η κοινωνία από χθες δηλώνει έκπληκτη απέναντι στην οικογένεια του 19χρονου που έφυγε επειδή απάντησε στους δολοφόνους του ότι είναι «άλλη ομάδα».
Αυτή η βία είναι από την κοινωνία, για την κοινωνία. Τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο. Δεν αφορά το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ, την πολιτική. Αφορά κάτι πολύ μεγαλύτερο και περισσότερο, την κοινωνική βία. Ας πάνε στα σχολεία, ας πάνε στα πανεπιστήμια και στις σχολές, ας πάνε στην Αστυνομία, για να ενδιαφερθούν για το τι άνθρωποι «βγαίνουν» στην κοινωνία.
Ψάχνεται για ηθικούς αυτουργούς; Πάμε στο καθρέφτη και στην τηλεόραση μας, όλοι μας. Απέναντι σας τους έχετε. Τιμωρήστε τους.
