Τον κίνδυνο του λαϊκισμού τον είχε επισημάνει και τον είχε αναδείξει από πολύ νωρίς ο Κυριάκος Μητσοτάκης ως έναν από τους σημαντικούς εχθρούς της πολιτικής ζωής. Στο φάσμα του μπροστά βρέθηκε και πάλι η Ευρώπη με τα δείγματα του να γίνονται πρώτα αισθητά στις εκλογές της Γαλλίας και να αρχίζει να παίρνει χαρακτηριστικά χιονοστιβάδας με όσα συμβαίνουν τώρα στην Ιταλία, που μπαίνει σε ένα βαθύ τούνελ πολιτικής αβεβαιότητας, μετά την υπόβολή παραίτησης του Ιταλού πρωθυπουργού Μάριο Ντράγκι.
Η υποβολή παραίτησης του Μάριο Ντράγκι ύστερα από τον εκβιασμό του λαϊκιστικού κόμματος των «Πέντε αστέρων» να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στην ιταλική κυβέρνηση συνεργασίας έχει σημάνει σήμα κινδύνου για το τι περιμένει όχι μόνο την Ιταλία στο βαρύ ενεργειακό χειμώνα που αναμένεται αλλά και για το πόσο ευάλωτες είναι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.
Το τσουνάμι της ακρίβειας που σαρώνει τις κοινωνίες των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο ανεξέλεγκτος πληθωρισμός που ταλανίζει τις τσέπες των πολιτών της και κατ’ ουσίαν έχει ελαττώσει κατά πολύ το εισόδημά τους, αλλά κυρίως το ιλιγγιώδες ράλι αύξησης των τιμών της ενέργειας που αναμένεται το χειμώνα, αν η Ρωσία κλείσει τη στρόφιγγα του φυσικού αερίου, προμηνύουν ένα μαύρο σύννεφο να στέκεται πάνω από την Ευρώπη.
Αν επιβεβαιωθούν και οι πιο δυσοίωνες Κασσάνδρες που μιλούν για δελτίο στη θέρμανση και τη βενζίνη ή ακόμη χειρότερα για το να επιλέγουν οι πολίτες για το αν θα φάνε ή αν θα ζεσταθούν μπορεί να καταλάβει κανείς το πόσο δύσκολο είναι να αντέξουν οι κυβερνήσεις των κρατών αν ειδικά απέναντι τους έχουν λαϊκιστικά κόμματα που υπόσχονται μαγικά ραβδιά και συνταγές για ανεξάντλητη ευημερία.
Ιδιότυπο τεστ αντοχών
Στον πόλεμο που έχει ανοίξει ο Πούτιν με τη Δύση μετά τη ρωσοουκρανική σύρραξη πλέον παίζεται ένα ιδιότυπο τεστ αντοχών. Και αυτό αποδεικνύει πόσο ευάλωτες εκ των έσω είναι οι δυτικές κοινωνίες και πόσο εύκολη είναι η πολιτική τους αποσταθεροποίηση.
Κι αυτό το γνωρίζει καλά ο Πούτιν που επενδύει στο χειμώνα και στην πίεση διακοπής του φυσικού αερίου για να κάμψει τις αντιστάσεις των Ευρωπαίων ηγετών που φοβούνται την οργή των λαών τους και την ψήφο τους.
Στη Μόσχα άλλωστε πανηγυρίζουν για την παραίτηση Τζόνσον, την υποβολή παραίτησης Ντράγκι, τις γαλλικές εκλογές που έβγαλαν έναν αποδυναμωμένο Μακρόν. Για τον Πούτιν ο εύκολος δρόμος είναι ένας ενεργειακός στραγγαλισμός της Ευρώπης για να βγάλει νοκ άουτ τους ευρωπαίους ηγέτες που του αντιστέκονται με την αποσταθεροποίησή τους και την άνοδο του λαϊκισμού.
Όλα δείχνουν ότι ο τσαρλατανισμός, η τοξικότητα, η εξαγρίωση του πλήθους στην οποία επενδύουν οι λαϊκιστές εξυπηρετούν τελικά αλλότρια συμφέροντα. Και αν σκεφτεί κανείς σοβαρά, η σταθερότητα και τα μη κατακερματισμένα κυβερνητικά σχήματα στα οποία αναφέρεται τόσο συχνά ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι τελικά ένα άδειο κέλυφος. Είναι η ουσία. Η περίπτωση της Ιταλίας μας το αποδεικνύει.
