Recently updated on July 5th, 2022 at 12:15 am
Σε θέμα των ημερών – ωστόσο για όλους τους λάθος λόγους – αναδεικνύεται τις τελευταίες εβδομάδες η trap μουσική με την ελληνική lifestyle σκηνή να ρίχνει κατά ριπάς τα «βέλη» της στους μουσικούς που εκπροσωπούν το συγκεκριμένο είδος μουσικής.
«Σκουπίδια, στίχοι που προωθούν τα ναρκωτικά, τη βία και τον σεξισμό» και διάφορα άλλα ακούγονται για την trap μετά τα έκτροπα που αμαύρωσαν τη σκηνή των MAD Awards 2022.
Σύμφωνοι! Τα όσα έγιναν ανάμεσα στον Light, τον Snik και τους δεκάδες μπράβους τους δεν έχουν θέση πουθενά. Σύμφωνοι! Τα περισσότερα τραγούδια της trap μιλούν για ναρκωτικά, βία, ενώ αναφέρονται στις γυναίκες με διάφορους υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς. Όμως αλήθεια η mainstream μουσική πότε προωθούσε ωραία μηνύματα;
Την ίδια ώρα βλέπουμε μια μαζική υστερία από τα ΜΜΕ, τα οποία βιάστηκαν επί παραδείγματι να «βαφτίσουν» ως trapper τον 27χρονο, οποίος κατηγορείται για βιασμό ανήλικης στον Λαγκαδά Θεσσαλονίκης. Ο 27χρονος φέρει το όνομα «Saint», ωστόσο κανείς απ’ όσους ασχολούνται με την trap στην Ελλάδα δεν τον γνωρίζει.
Μια υστερία που ίσως μοιάζει με όσα βιώσαμε τις προηγούμενες δεκαετίες με την techno μουσική, όταν και γνωρίσαμε τη «μητέρα raver» η οποία έβγαινε σε διάφορες τηλεοπτικές εκπομπές και ζητούσε από τους παρουσιαστές «να σώσουν τα παιδιά μας».
Σήμερα έχουν βγει και κατηγορούν όλοι την trap και προσπαθούν τα κανάλια και οι δημοσιογράφοι να θάψουν αυτό το είδος
DJ TEEZ
«Σήμερα έχουν βγει και κατηγορούν όλοι την trap και προσπαθούν τα κανάλια και οι δημοσιογράφοι να θάψουν αυτό το είδος με ότι μέσο έχουν. Έχουν ξεχάσει τα δικά τους λάθη, το πόση βρώμα υπάρχει μέσα στα κανάλια, πώς σπρώχνει ο ένας τον άλλον», τονίζει ο DJ TEEZ στο «The Standard» αναφερόμενος στην υστερία που επικρατεί τα μεσημεριανές εκπομπές.
«Ξέχασαν τι γίνεται από την πλευρά των λαϊκών -χωρίς να αναφέρω ονόματα- τα παραδείγματα των μεθυσμένων που οδηγούν και σκοτώνονται, ηθοποιών-βιαστών που ξαφνικά τα κάνουν όλα αβαβά και τους βγάζουν έξω από τη φυλακή» συνεχίζει.
«Να μην μιλήσω και για πολιτικούς, για ξέπλυμα δημοσίου χρήματος και άλλα πολλά που δεν βγαίνουν έξω. Ναι, μπορεί στην trap να μην είμαστε και τα πιο ήσυχα παιδιά, ωστόσο δεν υπάρχει όλη αυτή η βρώμα που επικρατεί τόσα χρόνια και δεν βγαίνει προς τα έξω», προσθέτει.
Από τους FFC και το… «Δέκα Λεπτά Κήρυγμα», μέχρι την trap
Τις τελευταίες ημέρες λοιπόν «πέφτουμε» όλοι από τα σύννεφα και ανακαλύπτουμε το… «επικίνδυνο» είδος μουσικής που ονομάζεται trap, ωστόσο σε καμία περίπτωση δεν είναι μια μουσική τάση που ήρθε χθες στην Ελλάδα.
Η trap ουσιαστικά προέκυψε στις αρχές της δεκαετίας του 1990 στον αμερικανικό νότο (southern hip hop), ενώ στην Ελλάδα εμφανίστηκε περίπου το 2013.
Στα αυτιά των πολλών η trap είναι ίδια με την χιπ χοπ, και τη ραπ, ωστόσο στην πραγματικότητα είναι ένα διαφορετικό είδος. «Η trap βασίζεται στην αμερικανική ραπ, στην πιο εμπορική μορφή της. Οι εκπρόσωποί της και στην Ελλάδα μοιάζουν να βασίζουν τους στίχους τους στην ανάγκη για επίδειξη πλούτου, τα ναρκωτικά, τον υποβιβασμό της γυναίκας;» λέει στο The Standard ο Ψυχολόγος Γιώργος Καραδάκης.
«Μπορεί αυτή η τάση να δημιουργήσει συνειδήσεις, να σφυριλατήσει συμπεριφορές; Αυτό που «φοβούνται» οι γονείς για τη νεολαία;» συμπληρώνει με περιπαιχτικό τρόπο.
Η ραπ περιέχει ρυθμό και λυρικό λόγο, με λέξεις που επαναλαμβάνονται γρήγορα και περιλαμβάνει κυρίως λεξιλόγιο του δρόμου και αργκό εκφράσεις, στη new wave τραπ, που αποτελεί μετεξέλιξη της ραπ, όλα τα παραπάνω συνοδεύονται με mumble (μουρμουρητό) και flex.
Παράλληλα, το χιπ χοπ είναι ένα πολιτιστικό κίνημα που ξεκίνησε από το 1970 στο οικονομικά καταπιεσμένο Μπρονξ της Νέας Υόρκης και έκτοτε αποτελεί τρόπο έκφρασης με θεματικές για τη φτώχεια, τον ρατσισμό, την κοινωνική καταπίεση.
Στην Ελλάδα ο διαχωρισμός έγινε περίπου το 2000, όταν ο NIVO (Νίκος Βουρλιώτης) ίδρυσε τη δισκογραφική του «Family the Label» και κάπως έτσι τέθηκε η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην εμπορική και την underground ραπ.
Και εκείνη άλλωστε ήταν μια περίοδος κατά την οποία είχε ξεσπάσει πόλεμος στην ραπ σκηνή, ανάμεσα σε εκείνους που ήθελαν να κρατήσουν την underground αισθητική και εκείνους που ήθελαν να μετατρέψουν τη ραπ σε κάτι πιο… εύπεπτο, ώστε να μπορέσουν να «πουλήσουν» το συγκεκριμένο είδος μουσικής στις μάζες.
Ταυτόχρονα έγινε αντιληπτή μια κόντρα ανάμεσα στο χιπ χοπ και το low bap, το οποίο εκπροσωπήθηκε κυρίως από τους Active Member στην Ελλάδα.
Ο στίχος της ραπ στην Ελλάδα άλλαξε αρκετά και από εκεί που ήταν πιο πολιτικός ξεκίνησε να μιλά για… το πώς θα χωρίσουμε τα σπόρια και «θα πουλήσουμε τον Αλβανό (είδος χόρτου)».
Είναι η περίοδος που το χιπ χοπ μπαίνει δειλά δειλά στα σπίτια των Ελλήνων, με μια νεανική και επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά, το «Δέκα Λεπτά Κήρυγμα», να μας μυεί στο γκραφίτι και γενικά στην χιπ χοπ σκηνή. Δεν είναι άλλωστε λίγοι από τη μετεφηβική γενιά εκείνης της εποχής που αγάπησαν το τραγούδι των Sexpyr που έντυσε τους τίτλους αρχής του σίριαλ.
Μάλλον αυτή ήταν η στιγμή που η νεολαία ξεκίνησε να ακούει φανατικά την ραπ στην Ελλάδα, ενώ την ίδια ώρα συγκροτήματα που είχαν φέρει αυτή τη μουσική στη χώρα μας, όπως για παράδειγμα οι FFC, ξεκίνησαν να δηλώνουν απογοητευμένοι και σιγά-σιγά να αποσύρονται από την σκηνή.
Είναι περίπου η εποχή που ξεκίνησαν και τα πρώτα battles και οι κόντρες στη σκηνή, συγκροτήματα να τσακώνονται για το ποιος είναι ο μεγαλύτερος μάγκας και ένας στίχος που σιγά-σιγά ξεκίνησε να παίρνει τη μορφή που αναγνωρίζουμε στο είδος σήμερα. Αρκετοί θυμούνται την κόντρα στην Giants με τους Βήτα Πεις.
Όσον αφορά την trap. Μπορούμε να πούμε ότι το μεγάλο «μπαμ» έγινε το 2019 όταν Sin Boy, Mad Clip, Υποχθόνιος και iLLeoO κυκλοφορούν ένα τραγούδι που έγινε η απόλυτη viral επιτυχία των τελευταίων ετών, το «Mama».
Έκτοτε, ο Mad Clip γράφει διαρκώς επιτυχίες, ενώ το ίδιο κάνουν και οι Light και Snik. Στα κλαμπ ακούγονται τραγούδια όπως το Caliente των Mente Fuerte, Hawk, Baghdad, τα οποία αγαπιούνται αμέσως από το ευρύ κοινό.
Ενδεχομένως βέβαια η αρχή της διείδυσης της trap στη νεολαία να έγινε ήδη από το 2016, όταν ο Υποχθόνιος με τον Snik κυκλοφόρησαν το DAB και κατάφεραν να το κάνουν μόδα στα σχολεία. Έφηβοι και μαθητές γυμνασίου και λυκείου έκαναν συχνά την χαρακτηριστική κίνηση, κρύβοντας το μέτωπο με το εσωτερικό μέρος του αγκώνα τους.
Παράλληλα, κυκλοφόρησαν και άλλες επιτυχίες από την σκηνή αυτή, όπως το «Μαραντόνα», οι οποίες έβαλαν την trap στα κλαμπ.
H ελληνική μουσική -που κατά την άποψή μου είχε μείνει κολλημένη στη νίκη της Παπαρίζου στην Eurovision και στα ελαφρολαϊκά- αλλάζει βίαια. Κάθε trap τραγούδι γίνεται άμεσα επιτυχία, ενώ όλο και περισσότερα νυχτερινά μαγαζιά που μέχρι τότε έπαιζαν λαϊκά, έβαλαν το πρόγραμμά τους trap, η οποία ήταν πιο χορευτική και επέτρεπε στον κόσμο να κάνει κέφι.
Όμως αυτή η βίαιη αλλαγή, ίσως και να μην άρεσε σε πολλούς, αντίθετα με τη λαϊκή σκηνή, η trap βγήκε από το δρόμο και όχι από τις δισκογραφικές εταιρείες. Ατίθασοι πιτσιρικάδες που είναι δύσκολο να ελεγχθούν, ξαφνικά βλέπουν τις τσέπες τους να γεμίζουν με πολλά χρήματα και τη δόξα να τους συμπαρασύρει… ένα επικίνδυνο μείγμα για κάποιον που δεν είναι έτοιμος να το διαχειριστεί, κάτι που φάνηκε αρκετά γρήγορα και on stage.
Τελικά είναι η trap ένα «επικίνδυνο» είδος μουσικής ή το πρόβλημα εντοπίζεται στην κοινωνία;
Το «The Standard» μίλησε με ανθρώπους της μουσικής, επαγγελματίες που ήρθαν σε επαφή και γνωρίζουν την trap σκηνή στην Ελλάδα, αναζητώντας μια απάντηση στο ερώτημα, εάν τελικά όντως η trap είναι ένα «επικίνδυνο» είδος μουσικής ή αντίθετα αντικατοπτρίζει απλά ένα γενικότερο πρόβλημα στην κοινωνία.
Ο Τάσος Παπαδόπουλος, γνωστός ως DJ TEEZ, ο οποίος έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως ο Snik, ο Saske, ο Hawk, ο Sigma, ο Light, ο iLLeoO, ο Sin Boy, ο FY και έχει βάλει την «υπογραφή» του σε αρκετές επιτυχίες, όπως το «MAMACITA» του iLLEOo δίνει τη δική του απάντηση.
«Το πρόβλημα είναι ξεκάθαρα στην κοινωνία. Σήμερα έχουν βγει και κατηγορούν όλοι την trap και προσπαθούν τα κανάλια και οι δημοσιογράφοι να θάψουν αυτό το είδος με ότι μέσο έχουν» λέει.
Ξέχασαν τα παραδείγματα των μεθυσμένων λαϊκών που οδηγούν και σκοτώνονται και τους ηθοποιούς-βιαστές
DJ TEEZ
«Την ίδια ώρα όμως δεν έδειξαν, για παράδειγμα, τι έγινε στο 2310 fest στη Θεσσαλονίκη και πόσα παιδιά ανέβασαν οι τράπερς στην σκηνή, πόση χαρά μοίρασαν στον κόσμο. Μόνο ψάχνουν να βρουν πάτημα, έχουν ξεχάσει τα δικά τους λάθη, το πόση βρώμα υπάρχει μέσα στα κανάλια, πώς σπρώχνει ο ένας τον άλλον» συνεχίζει.
«Ναι, μπορεί στην trap να μην είμαστε και τα πιο ήσυχα παιδιά, ωστόσο δεν υπάρχει όλη αυτή η βρώμα που επικρατεί τόσα χρόνια και δεν βγαίνει προς τα έξω» σημειώνει ο DJ TEEZ.
View this post on Instagram
Από τη δική του πλευρά, ο Κοινωνικός Ψυχολόγος και Ψυχοθεραπευτής Γιώργος Καραδάκης, δίνει μια διαφορετική οπτική στο θέμα, καθώς σε ερώτηση για το εάν υπάρχει σύνδεση της κοινωνικής κατάστασης, της ψυχοσύνθεσης μιας γενιάς και της μουσικής σημειώνει:
«Στη δική μου γενιά, ακούγαμε το “Dance with the Devil”, δεν γνωρίζω ούτε έναν σατανιστή από το σχολείο μου. Η οικογένεια δημιουργεί συνειδήσεις, οτιδήποτε κοινωνικό μπορεί μόνο όταν αυτές είναι σαθρές, να τις εκφυλίσει, σίγουρα όχι να τις δημιουργήσει» σημειώνει ο κ. Καραδάκης.
«Η φύση του γονέα, η οποία βέβαια πρέπει να κατευνάζεται, είναι να φοβάται» σημειώνει με νόημα, σκιαγραφώντας τον ρόλο που έχει ο γονέας από καταβολής κόσμου.
Εμείς ακούγαμε το «Dance with the Devil», δεν γνωρίζω ούτε έναν σατανιστή από το σχολείο μου
Γιώργος Καραδάκης, Ψυχολόγος
«Είναι τρομερά απαιτητικό, να είναι κάποιος γονέας. Οι αυθόρμητες επιλογές, όπως τα ακούσματα που απολαμβάνουν οι έφηβοι, οι νέοι αλλά και εμείς οι ενήλικες, είναι προϊόντα μάθησης από τις προσλαμβάνουσες που λάβαμε» εξηγεί στη συνέχεια, ο ψυχολόγος.
Ουσιαστικά περιγράφει πως τα ερεθίσματα και οι προσλαμβάνουσες από το σπίτι, την οικογένεια, είναι το Α και τω Ω στο ζήτημα που συζητάμε. «Αν ένα παιδί έχει μεγαλώσει σε ένα σπίτι με πολλά και μεγάλα παράθυρα, δεν θα ανεχτεί ακόμη και αν οι καταστάσεις το υποβάλλουν ως ενήλικα, να ζήσει σε ένα σκοτεινό υπόγειο» σημειώνει αλληγορικά.
Η ραπ κακό στην κοινωνία δεν έκανε
Την ίδια ώρα, ο Αναστάσης Καλογερίδης, γνωστός ως Staas K, νέο πρόσωπο στην ελληνική μουσική που παίζει κυρίως σε κλαμπ της επαρχίας και συγκεκριμένα της Εύβοιας, υποστηρίζει πως η ραπ υπήρξε πάντοτε στο περιθώριο.
Οι ράπερς έγραφαν κομμάτια για να κράξουν κυβερνήσεις και καταστάσεις
Staas K
«Ανέκαθεν οι ράπερς θεωρούνταν κάτι σαν outcasts της κοινωνίας. Φταίνε τα ναρκωτικά που ενίοτε έκαναν χρήση; Φταιει το λεξιλόγιο που χρησιμοποιούσαν; Φταιει το στυλ που είχανε; Κακό στην κοινωνία σίγουρα δεν έκαναν πάντως. Όχι όπως συμβαίνει σήμερα με τους τράπερς», σημειώνει.
«Τα βιώματα που λένε ότι έχουν, με τα ναρκωτικά τα όπλα και τις π@@ σίγουρα δεν κάνουν καλό στα νέα παιδιά και στην κοινωνία», υποστηρίζει από την πλευρά του.
«Από την άλλη θα μου πεις αφού και οι ράπερς τα ίδια λέγανε» διερωτάται ο Staas K. «Όχι!» σπεύδει να απαντήσει στο ερώτημά του.
«Όταν σε κάθε κομμάτι τους οι τράπερς αναπαράγουν τα ίδια πράγματα σε κάθε κομμάτι τους (όπλα κλπ.) σε αντίθεση με τους ράπερς που έγραφαν κομμάτια για να κράξουν καταστάσεις, κυβερνήσεις… έγραφαν χιουμοριστικά κομμάτια κλπ» λέει και εκτιμά πως οι τράπερς «μόνο καλό δεν κάνουν στην κοινωνία».
«Νομίζω ότι ένας λόγος που η κοινωνία μας και ειδικά τα πιτσιρίκια που τους έχουν πρότυπα πλέον (δες ντύσιμο, δες λεξιλόγιο, δες ακούσματα κλπ) είναι σε αυτό το χάλι, κατά κάποιο τρόπο ένα μέρος της ευθύνης την έχει η τραπ» συνεχίζει. «Ωστόσο δεν πρέπει να τους βάλουμε όλους στο ίδιο τσουβάλι, καθώς υπάρχουν trapper, όπως ο Saske, που κάνουν καλό στην μουσική», προσθέτει.
Μπορεί να μεταφέρει ένα ωραίο μήνυμα η trap;
Στην ερώτηση κατά πόσο η trap μπορεί να μεταφέρει ένα ωραίο μήνυμα, ο DJ TEEZ είναι ξεκάθαρος. «Στην trap πλέον υπάρχουν κομμάτια ερωτικά, δες Stan με iLLeoO, Light, το τραγούδι του Αργυρού με τον Rack» και προσθέτει: «Υπάρχουν και κομμάτια που σου λένε μακριά από τα ναρκωτικά, που σου λένε πρόσεχε ποιους έχεις δίπλα σου, ότι μπορεί μια μέρα ακόμα και η οικογένεια σου να σε πουλήσει, να είσαι δυνατός, να στέκεσαι στα πόδια σου».
«Εννοείται υπάρχει και η άλλη πλευρά που προφανώς “πουλαει”, αλλά το θέμα είναι να μπορέσεις να διαχωρίσεις στο κεφάλι σου τι πρέπει να κρατήσεις και τι όχι» υποστηρίζει.
Tο θέμα είναι να μπορέσεις να διαχωρίσεις στο κεφάλι σου τι πρέπει να κρατήσεις και τι όχι
DJ TEEZ
«Αν εσύ σαν γονιός μπορείς να διδάξεις το παιδί σου τι είναι σωστό και τι όχι, τότε οποιοδήποτε είδος μουσική και να ακούσει θα ξέρει τι να “φιλτράρει” στο μυαλό του. Όλα!», προσθέτει ο DJ TEEZ.
Ο Staas K από την πλευρά του αναφέρει ότι «άνθρωποι της τραπ μουσικής όπως οι Saske, Sidarta (έχω άποψη μόνο για αυτούς γιατί ακούω κομμάτια τους, μπορεί όμως να είναι και άλλοι) ειδικά στο τελευταίο κομμάτι τους με τίτλο Mediterranean, κάνουν σίγουρα καλό στη μουσική».
«Δες ήχο, έχει μέσα ελληνικό όργανο. Ο στίχος; Δεν θα ακούσεις για ναρκωτικά και όπλα. Θες τον σεβασμό προς της γυναίκες; Σίγουρα καμία σχέση με αυτό που έχουμε συνηθίσει» συμπληρώνει.
«Οπότε ναι πιστεύω ότι υπάρχει η δυνατότητα κάποια στιγμή όλοι οι τραπερς να κάνουνε κάτι παρόμοιο και να αλλάξει προς το καλύτερο όλο αυτό. Το μόνο που μένει είναι να δούμε αν θα πουλάει το ίδιο» καταλήγει.
«Γιατί ως γνωστόν όλοι έχουν ως πρώτο στόχο να έχουν γεμάτη την τσέπη τους» προσθέτει με νόημα.
Τι είναι αυτό που κάνει την trap να έχει τέτοια απήχηση
Ο DJ TEEZ που εδώ και χρόνια είναι από τα κορυφαία ονόματα στη νύχτα, μιλώντας στο «The Standard» αποκαλύπτει τους λόγους που η trap μουσική έχει τόση επιτυχία.
«Έχει τέτοια απήχηση για εμένα εννοείται για τον ρυθμό της αλλά και επειδή πολλά τραγούδια είναι βγαλμένα από την ζωή από την μέρα από την νύχτα από γενικώς τα πράγματα που συμβαίνουν γύρω μας και επίσης είναι ένα μουσικό είδος το οποίο έφαγε πολλά χρόνια “bullying” από τους λαϊκούς» λέει.
«Οι άρτιστ της trap, τουλάχιστον το 90%, έχουν κάνει πολλή προσπάθεια, έχουν ξοδέψει ατελείωτες ώρες και έχουν φτύσει αίμα για να βγει αυτό το αποτέλεσμα και η μουσική μας προς τα έξω και να φτάσει εδώ που έχει φτάσει σήμερα, μια και δεν ήταν αποδεκτό από κανένα ραδιόφωνο, τηλεόραση, μουσική, περιοδικά κτλ.» συμπληρώνει.
View this post on Instagram
«Αρχικά η μουσική γενικά δεν σταματάει να εξελίσσεται. Όπως εγώ και εσύ μεγαλώσαμε με Χατζηγιάννη, 50 Cent, Goin Through και Ημισκούμπρια ή ZN γιατί τότε αυτά ήταν mainstream, έτσι τώρα καλώς η κακώς mainstream φάση στην Ελλάδα είναι η ελληνική τραπ. Λογικό λοιπόν όλη η νεολαία να ακούει τέτοια μουσική», λέει από την πλευρά του ο Staas K αναφορικά με την trap.
«Είναι το ότι είναι mainstream; Είναι το ότι είναι το lifestyle που προμοτάρουν; Είναι το ότι όντως είναι ανεβαστική μουσική άσχετα για το τι λένε οι στίχοι. Ότι και αν είναι από αυτά δυστυχώς ή ευτυχώς έχει την απήχηση που έχει», υποστηρίζει, ενώ εκφράζει την άποψή του ότι πρέπει να παίζει τέτοια μουσική στα κλαμπ.
«Γενικά είμαι υπέρ του να παίζουν αυτά τα τραγούδια στα κλαμπ γιατί έχουν ρυθμό, άσχετα για το τι μιλάνε, γιατί πλέον ελληνική χορευτική μουσική δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Είναι ο μόνος τρόπος να χορέψεις κάτι ελληνικό σε κλαμπ και δεν μιλάω για τσιφτετέλια, μιλάω όπως έβγαζαν παλιά τραγούδια οι Going Through» εξηγεί.
View this post on Instagram
Τι είναι όμως εκείνο που ορίζει την τάση της μόδας; Γιατί οι νέοι και όχι μόνο, στρέφονται στη μουσική που είναι «στη μόδα», τη λεγόμενη mainstream, όπως σήμερα η trap.
«Ηλικιακά, από τις τελευταίες τάξεις του Δημοτικού έως και τις αντίστοιχες ηλιακές τάξεις όπου κάποιος είναι φοιτητής πια, ξεκινάει μια σκληρή κοινωνική μάχη για το άτομο να ανήκει» εκτιμά ο ψυχολόγος.
«Μετά τις πρώτες απόπειρες του παιδιού να γνωρίσει την κοινωνική του υπόσταση, από το νήπιο, αρχίζει η ύστερα να αναζητά ομάδες ένταξης του, όπου μέσω του μιμητισμού, αναπτύσσει εν καιρό τις κοινωνικές του αξίες και πρότυπα» προσθέτει.
Ο έφηβος «κρύβεται» μέσα στην μάζα
«Οι επιλογές που θα κάνει, καθορίζονται από οικογενειακούς, κοινωνικούς και βιοτικούς παράγοντες. Ο ευκολότερος και ασφαλέστερος δρόμος για ένα έφηβο, που οι παραπάνω παράγοντες δεν στάθηκαν ευνοϊκοί στο να δομήσει ακόμη μια ισχυρή προσωπικότητα, είναι να “κρυφτεί” σε αυτά που είναι mainstream» σημειώνει.
«Εκεί θεωρεί ότι εξασφαλίζει μια “ασφαλή” κοινωνική ταυτότητα και “κρύβεται” μέσα στην μάζα», εξηγεί ο ψυχολόγος Γιώργος Καραδάκης.
Τελικά οι δημιουργοί δημιουργούν την τάση;
Αν όμως μια γενιά έχει ανάγκη να στραφεί στην mainstream μουσική της εποχής, ποιος είναι αυτός που «φτιάχνει» τις τάσεις;
«Οι mainstream δημιουργοί πάντα δημιουργούν την τάση του κλονισμού. Κάτι αναπάντεχο στο άκουσμα που θα σε κάνει να ασχοληθείς μαζί του, στιχουργικά ή μελωδικά. Η σύνδεση αυτού του κλονισμού με κάθε γενιά είναι η εφηβεία, η οποία ως κατάσταση βιώνεται ως κλονισμός» εξηγεί ο κ. Καραδάκης.
«Σε κάθε εποχή με τον ένα ή άλλο τρόπο, ευτυχώς ο έφηβος, ασχέτως αποτελέσματος και τρόπου, αμφισβητούσε και θα αμφισβητεί την κοινωνία του», υποστηρίζει ο Κοινωνικός Ψυχολόγος και Ψυχοθεραπευτής Γιώργος Καραδάκης.
Είτε ως μόδα, είτε ως μουσική επιλογή, το ερώτημα που γεννάται είναι αν η ψυχοσύνθεση του ανθρώπου μπορεί να σκιαγραφηθεί από τα μουσικά ακούσματα.
«Στο γραφείο μου σχεδόν όλοι αν όχι όλοι οι έφηβοι, ακούν τραπ ή death metal. Κάποιοι είναι ρομαντικοί, κάποιοι μελαγχολικοί, κάποιοι με τρομερό χιούμορ, κάποιοι ντροπαλοί, κάποιοι κοινωνικοί και κάποιοι όλα τα παραπάνω» λέει ο κ. Καραδάκης.
«Ο χαρακτήρας του ανθρώπου έχει πάρα πολλές εναλλαγές και εκφάνσεις, όπως και τα ακουστικά ή οπτικά του ερεθίσματα. Στις περιπτώσεις του να ακούει κάποιος φανατικά τραπ, κρατάμε την έννοια του φανατισμού» εξηγεί.
«Οτιδήποτε, ακόμη και το να “γίνει παγκόσμια ειρήνη”, όταν γίνεται φανατικά, είναι απόλυτη ένδειξη ανωριμότητας. Από παιδιά και εφήβους η ανωριμότητα είναι κάτι εξελικτικά αποδεκτό. Ας επιδείξουμε λοιπόν και ας αποτελέσουμε εμείς οι ενήλικες παραδείγματα ωριμότητας, με το να μην αφορίζουμε φανατικά τίποτα» λέει με νόημα.
Ας επιδείξουμε λοιπόν και ας αποτελέσουμε εμείς οι ενήλικες παραδείγματα ωριμότητας, με το να μην αφορίζουμε φανατικά τίποτα
Γιώργος Καραδάκης, Ψυχολόγος
Η τοποθέτηση αυτή βρίσκει σύμφωνους και τους καλλιτέχνες που μίλησαν με το «S», οι οποίοι τονίζουν ότι «καλώς ή κακώς η trap έχει κάτι να δώσει στην ελληνική μουσική σκηνή, έχει έναν ρυθμό που σου επιτρέπει να χορέψεις και να κάνει κέφι και αρέσει παγκοσμίως στους νέους!».
«Αν είναι μόδα και θα περάσει; Θα το δείξει ο χρόνος, άλλωστε πολλά είδη μουσικής πέρασαν από την Ελλάδα και μετά από λίγα χρόνια ξεχάστηκαν» προσθέτει.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι η trap έχει καταφέρει να κερδίσει τις καρδιές των νέων και για πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια η mainstream μουσική στην Ελλάδα δεν είναι τα λαϊκά και όπως πήγε να πει ο Νίκος Βουρλιώτης λίγη ώρα πριν πέσουν οι μπουνιές στα MAD Awards, «σήμερα το hip hop είναι η πιο δημοφιλής μουσική στην Ελλάδα».
Θα είναι λάθος να αντιμετωπίσουμε το συγκεκριμένο είδος μουσικής με αφορισμούς και κατάρες, στο χέρι της κοινωνίας είναι να αλλάξει και τραγούδια που μιλούν για όπλα και ναρκωτικά να μην «ακουμπούν» πλέον το κοινό, ωστόσο όσο οι σφαίρες «σφυρίζουν» στις γειτονιές των μεγαλουπόλεων, όλο και περισσότερα παιδιά θα γαλουχηθούν με αυτό τον τρόπο.
