Με δυο από τους άνδρες που τον κατήγγειλαν για βιασμό να βρίσκονται στη δικαστική αίθουσα και να παρακολουθούν δακρυσμένοι την αγόρευση, ο εισαγγελέας της έδρας του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου, ζήτησε την ενοχή του κατηγορούμενου σκηνοθέτη Δημήτρη Λιγνάδη για τρεις από τις τέσσερις πράξεις βιασμού κατά συρροή ανηλίκων ανδρών.
Ο εισαγγελικός λειτουργός, πρότεινε, ωστόσο, την αθώωση του σκηνοθέτη για την τέταρτη πράξη βιασμού, καθώς όπως είπε, ο συγκεκριμένος μηνυτής είναι αναξιόπιστος, δεδομένου ότι μεταξύ άλλων δεν εμφανίστηκε ποτέ στο ακροατήριο για να υποστηρίξει την καταγγελία του.
Η αγόρευση του εισαγγελέα στη δίκη Λιγνάδη
«Τα θύματα του βιασμού δεν έχουν φύλου, καταγωγή και στάτους κοινωνικό. Ότι ο κατηγορούμενος ήταν αναγνωρίσιμος δεν αναιρεί την διάπραξη των εγκλημάτων. Τα συγκεκριμένα θύματα λόγω και της ανηλικότητας τους, της καταγωγής και της οικογενειακής τους κατάστασης ήταν ο εύκολος στόχο του κατηγορούμενου, καθώς διασφάλιζε τη σιγουριά ότι δεν θα αποκάλυπταν τι συνέβη. Η αναγνωρισιμότητα και η λάμψη του κατηγορούμενου δεν αναιρούν την ανάγκη για ικανοποίηση της σεξουαλικής του ορμής», ανέφερε στην αγόρευσή του ο εισαγγελέας.
Ο ίδιος τόνισε στο δικαστήριο πως ο κατηγορούμενος είχε δόλο και σκοπό για να ικανοποιεί τις σεξουαλικές του ορμές. «Καλλιεργούσε σχέσεις εμπιστοσύνης και τους υπόσχονταν ότι θα βοηθούσε τα θύματα επαγγελματικά λόγω των γνωριμιών του», ανέφερε ο εισαγγελικός λειτουργός και μιλώντας για τους ισχυρισμούς του Δημήτρη Λιγνάδη, ανάφερε ότι δεν υπήρξε καμία σκευωρία ή πλεκτάνη σε βάρος του.
«Δεν προκύπτει τέτοια κόντρα με το ΣΕΗ που να οδηγήσει στις κατηγορία» ενώ «δεν προέκυψε οργανωμένο σχέδιο για να στραφούν κατά της υπουργού πολιτισμού η οποία ουδέποτε έκανε αναφορά σε σκευωρία», είπε ο εισαγγελέας.
Ακόμη, ο εισαγγελικός λειτουργός απέρριψε το σύνολο των ισχυρισμών του Δημήτρη Λιγνάδη για σκευωρία που στήθηκε σε βάρος με σκοπό όπως είχε πει να πληγεί η υπουργός Πολιτισμού Λ. Μενδώνη.
«Τελέστηκαν ακραίες πράξεις σεξουαλικής βίας, έχτιζε πρώτα σχέση εμπιστοσύνης με τα θύματά του και τους δημιουργούσε την πεποίθηση ότι θα τα βοηθούσε να αναδειχθούν επαγγελματικά σε όποιο χώρο επιθυμούσαν.
Η μεθοδολογία που ανέπτυξε επιβεβαιώθηκε από μαρτυρική κατάθεση που μιλούσε για προσπάθεια του Δημήτρη Λιγνάδη επιβολής της εξουσίας του» είπε ο εισαγγελέας και συνέχισε: «Καμία λογική εξήγηση δεν έδωσε ο κατηγορούμενος για τη σχέση του με τους δυο από τους καταγγέλλοντες …Οι καταγγέλλοντες δεν απόλαυσαν κανέναν οικονομικό όφελος, αντίθετα χρειάστηκε να ανακαλέσουν τραυματικές μνήμες. Καμία σκευωρία σε βάρος του κατηγορουμένου δεν αποδείχθηκε. Τα θύματα μίλησαν και μάλιστα μίλησαν δυνατά, αντιθέτως ο κατηγορούμενος στην απολογία του δεν παρείχε λογικές απαντήσεις για τα κίνητρα των παθόντων» είπε ο εισαγγελέας και συνέχισε: «Οι συγκεκριμένες κατηγορίες δεν προέρχονται από ανθρώπους του θεάτρου αλλά από πρόσωπα του περιβάλλοντος του που ο ίδιος είχε επιλέξει να συναναστρέφεται. Έχει τελεστεί η πράξη του βιασμού κατά συρροή σε βάρος των τριών παθόντων. Ο κατηγορούμενος γνώριζε ότι τη συγκεκριμένη στιγμή δεν συναινούσαν τα θύματα».
Οι υποθέσεις
Αναλύοντας μια προς μια τις καταγγελίες σε βάρος του Δημήτρη Λιγνάδη σε σχέση με τα στοιχεία που προέκυψαν κατά την μακρά αποδεικτική διαδικασία, ο εισαγγελέας αναφέρθηκε αρχικά στον πρώτο καταγγέλλοντα λέγοντας πως είναι απολύτως λογικό να μη προσδιορίστηκε ορθά ο χρόνος του βιασμού από εκείνον, καθώς πρόκειται για μια εξαιρετικά επώδυνη πράξη. «Δεν είναι τυχαίος ο χρόνος παραγραφής που προβλέπει ο ΠΚ δίνοντας τη δυνατότητα στους εγκαλούντες να απευθύνουν στις αρχές 15 χρόνια μετά, ενώ πλέον για τους ανήλικους ο χρόνος παραγραφής ξεκινά 1-3 έτη μετά την ενηλικίωση του θύματος. Ο νόμος αναγνωρίζει τη δυσκολία ενός ενηλίκου να προβεί σε καταγγελία ενός τόσο βάναυσου αδικήματος σε βάρος του», ανέφερε ο εισαγγελέας.
Αναφερόμενος στο δεύτερο μηνυτή του Δημήτρη Λιγνάδη ο οποίος τον κατήγγειλε για βιασμό στην Επίδαυρο, ο εισαγγελικός λειτουργός τόνισε πως «ήταν ανήλικος και ένιωθε πως ο κατηγορούμενος ήταν το μόνο πρόσωπο που τον αποδεχόταν». Σχετικά με τις αλλαγές των ημερομηνιών του ταξιδιού, ο εισαγγελέας ανέφερε πως «δεν είναι αδικαιολόγητος ο λάθος προσδιορισμός του διαστήματος». Κατά τον εισαγγελέα, η εκδρομή στην Επίδαυρο πράγματι έλαβε χώρα και αποδεικνύεται από τις καταθέσεις του φίλου του θύματος, του ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου και δυο ακόμη ανθρώπων που τον είδαν εκεί.
Σε ό,τι αφορά στον τρίτο καταγγέλλοντα ο οποίος έμεινε στο σπίτι του σκηνοθέτη, εξαιτίας του κακοποιητικού περιβάλλοντος της οικογένειάς του και των οικονομικών προβλημάτων, ο εισαγγελέας περιέγραψε ότι «δεδομένων των περιστατικών βίας που έζησε στο περιβάλλον του, το θύμα πίστευε ότι ο κατηγορούμενος θα μπορούσε να γίνει πιο βίαιος αν αντιδρούσε». Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε «το γεγονός ότι δεν υπήρξε λεκτική αντίδραση δεν αναιρεί την άσκηση βίας σε βάρος του. Κατέθεσε ότι είχε παγώσει. Η σκέψη του ήταν ότι πρέπει να παραδοθεί γιατί δεν ξέρει τι θα συμβεί μετά». Σύμφωνα με τον εισαγγελέα, ο καταγγέλλων παρέμενε στο διαμέρισμα του σκηνοθέτη καθώς αδυνατούσε να φύγει, αφού δεν είχε που να πάει. «Το θύμα προερχόταν από κακοποιητικό περιβάλλον, στερούνταν τα στοιχειώδη μέσα διαβίωσης, ήταν ανήλικος και απόλυτα εξαρτημένος από τον κατηγορούμενο που του εξασφάλιζε τη διαβίωση», είπε στην αγόρευσή του ο εισαγγελέας.
Η δίκη θα συνεχιστεί με αγορεύσεις συνηγόρων.
