Στην Αργεντινή στην πόλη Ρεζιστένσια, στα τέλη τα δεκαετίας του ’50, αρχές του ’60, αν κάποιος βρισκόταν σε ένα μπαρ θα αντίκριζε ένα παράξενο θέαμα. Σε περίοπτη θέση θα έβλεπε δίπλα στην ορχήστρα να κάθεται ένας μικρός άσπρος, μαλλιαρός σκύλος.
Όχι απ’ αυτούς τους περιποιημένους του «σαλονιού», αλλά ένας αδέσποτος σκύλος που δεν ανήκε σε κανέναν, αλλά παρόλα αυτά τον γνώριζαν όλοι. Αυτός ήταν ο Φερνάντο. Την τιμητική θέση του δίπλα στις ορχήστρες όλης της πόλης την κέρδισε με το σπαθί του. Η ικανότητα του να μπορεί να εκτιμά την ποιότητα της μουσικής και των μουσικών της ορχήστρας, απέκτησε θρυλικές διαστάσεις.
Ο Φερνάντο ξέρει τι κάνει. Ή παίζεις καλά ή φεύγεις εσύ
Γρήγορα, η μουσική κοινότητα της πόλης αντιλήφθηκε αυτή την εκπληκτική μουσική «ιδιοφυΐα» του Φερνάντο και έτσι ο αδέσποτος σκύλος είχε πάντα μια θέση δίπλα στην ορχήστρα. Για να γίνει κατανοητή η σχέση των ντόπιων με τον Φερνάντο και η εμπιστοσύνη τους στον σκύλο, αρκεί να αναφερθεί το εξής περιστατικό:
Στη διάρκεια της συναυλίας ενός διάσημου Πολωνού βιολιστή που περιόδευε στην βορειοανατολική Αργεντινή, ο σκύλος Φερνάντο άκουγε με προσοχή, από τη θέση του στην πρώτη σειρά, με τα μάτια κλειστά και τ’ αυτιά τεντωμένα, ώσπου ένα φάλτσο του μουσικού τον έκανε να βγάλει ένα σπαραχτικό ουρλιαχτό. Ο βιολιστής διέκοψε το παίξιμό του και απαίτησε να βγάλουν το σκύλο έξω από την αίθουσα.
Η απάντηση των ντόπιων ήταν κατηγορηματική: «Ο Φερνάντο ξέρει τι κάνει. Ή παίζεις καλά ή φεύγεις εσύ».
Ο Φερνάντο σύμβολο της Ρεζιστένσια
Ο επισκέπτης που πρωτοαντικρίζει την είσοδο της πόλη Ρεζιστένσια, έρχεται αντιμέτωπος με μια πινακίδα που γράφει: «Καλώς ήρθατε στην Ρεζιστένσια, την πόλη του Φερνάντο»! Στην ίδια πόλη, υπάρχουν επίσης τρία αγάλματα του Φερνάντο, που πέθανε στις 27 Μαΐου του 1963.
Κριτικός με εκλεπτυσμένο αυτί, κουνούσε την ουρά όταν του άρεσε ό,τι άκουγε, διαφορετικά γρύλιζε!
Ο Ουρουγουανός δημοσιογράφος, συγγραφέας, Εδουάρδο Γκαλεάνο, μία από τις εξέχουσες προσωπικότητες της λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας, έγραψε για τον Φερνάντο ότι «ανήκε στην τάξη των ελεύθερων. Ανήκε σε όλους και δεν ήταν κανενός. Όταν μπούχτιζε να κυνηγάει γάτες στις πλατείες τριγύρναγε στους δρόμους με τους φίλους του που τραγουδούσαν και έπαιζαν κιθάρα, και μαζί τους, από γιορτή σε γιορτή τρύπωναν στα άδυτα της μουσικής. Από τις συναυλίες δεν έλειπε ποτέ. Κριτικός με εκλεπτυσμένο αυτί, κουνούσε την ουρά όταν του άρεσε ό,τι άκουγε, διαφορετικά γρύλιζε!».
Η ιστορία από την αρχή
Ο σκύλος Φερνάντο, εμφανίστηκε ξαφνικά την παραμονή των Χριστουγέννων του 1951 σε ένα μπαρ της Ρεζιστένσια μετά από μια σφοδρή καταιγίδα αναζητώντας καταφύγιο. Το μικρό λευκό μαλλιαρό σκυλάκι κρύφτηκε τρομαγμένο στα πόδια του Φερνάντο Ορτίθ, ενός διάσημου τραγουδιστή του μπολερό, που βρισκόταν σε περιοδεία εκείνες τις μέρες και που, κατά σύμπτωση, αποφάσισε να εγκατασταθεί μόνιμα στην πόλη.
Έτσι, έγινε το κατοικίδιο του Ορτίθ, που του έδωσε το όνομά του και ο μικρός σκύλος τον ακολουθούσε στις συναυλίες του. Ο συμπαθητικός σκύλος άρχισε να παρακολουθεί όχι μόνο τις συναυλίες του αφεντικού του, αλλά και ό,τι μουσικό γεγονός γινόταν στη Ρεζιστένσια.
Σιγά-σιγά ο Φερνάντο έπαψε να ανήκει αποκλειστικά στον Ορτίθ και άρχισε μια μποέμικη ζωή επισκεπτόμενος κάθε βράδυ τα μπαρ της πόλης όπου σύχναζαν ντόπιοι μουσικοί, καλλιτέχνες και πολιτικοί. Με τον καιρό, σε κάθε κοινωνική ή καλλιτεχνική εκδήλωση η παρουσία του Φερνάντο, που σιωπηλά έπαιρνε θέση δίπλα στην ορχήστρα, ήταν επιβεβλημένη!
Ο σκύλος υιοθετήθηκε απ’ ολόκληρη την πόλη
Μετά το θάνατο του Ορτίθ, ο σκύλος υιοθετήθηκε απ’ ολόκληρη την πόλη. Συνόδευε τη μοναξιά των παππούδων και των γιαγιάδων, γλύκαινε την πίκρα της εγκατάλειψης των παιδιών που, όπως κι εκείνος, είχαν το δρόμο ως σπίτι τους.
Κάποιες νύχτες ο Φερνάντο επέλεγε ένα πάρτι και έμπαινε με όλες τις τιμές, επειδή οι ιδιοκτήτες του σπιτιού θεωρούσαν την παρουσία του μικρού σκύλου καλό οιωνό. Άλλες φορές πήγαινε σε συναυλίες, καθόταν κοντά στο πιάνο και άκουγε με προσοχή.
Έχεις δίκιο, έκανα δύο φορές λάθος
Όλοι ήθελαν να τον καλωσορίσουν στα σπίτια τους ή να περάσουν χρόνο μαζί του στα μπαρ και τα εστιατόρια όπου σύχναζε. Ο σκύλος εξελίχθηκε σε εξαιρετικό μουσικοκριτικό! Αφού άκουγε τον καλλιτέχνη που έπαιζε, ο σκύλος, σαν Ρωμαίος Αυτοκράτορας, ενέκρινε κουνώντας την ουρά του αν του άρεσε ό,τι άκουγε ή, όταν δεν του άρεσε, χαμήλωνε τα αυτιά του, γρύλιζε ή και ούρλιαζε…
Ένα βράδυ, ένας Ευρωπαίος πιανίστας έδωσε μια συναυλία στην πόλη και, όπως ήταν αναμενόμενο, ο Φερνάντο βρισκόταν «πρώτη θέση». Έπειτα από ένα μουσικό λάθος, ο σκύλος κατέβασε τα αυτιά του και γρύλισε στον καλλιτέχνη όχι μία, αλλά δύο φορές. Παρατηρώντας τη δυσαρέσκειά του, ο πιανίστας σταμάτησε να παίζει και, μετά τη σιωπή των θεατών, απευθύνθηκε στον Φερνάντο λέγοντας: «Έχεις δίκιο, έκανα δύο φορές λάθος».
Διθυραμβικά αφιερώματα από BBC και NΥT
Ήταν τέτοια η φήμη και ο σεβασμός που είχε κερδίσει ο σκύλος, που ακόμα και οι κριτικές των εφημερίδων επηρεάζονταν από τις αντιδράσεις που είχε το ζώο κατά τη διάρκεια μια συναυλίας. Το BBC και οι «New York Times» είχαν αφιερώσει διθυράμβους στο συμπαθές τετράποδο. Ήταν ένας δημοφιλής σταρ όσο λίγοι.
Κανένας ταξιδιώτης δεν πέρασε ποτέ από τη Ρεζιστένσια χωρίς να αναζητήσει τον Φερνάντο, να τον χαϊδέψει και να φωτογραφηθεί μαζί του. Λέγονται εκπληκτικές ιστορίες για τον καταπληκτικό αυτό σκύλο, όπως την περίεργη συνήθεια του να εμφανίζεται απροσδόκητα σε εκθέσεις, συναυλίες, συνέδρια, γενέθλια ή γάμους.
Πλάι σε δύο προέδρους της Αργεντινής
Μια μέρα στάθηκε πλάι, όλος καμάρι, στον τότε πρόεδρο της Αργεντινής Χουάν Ντομίνγκο Περόν στο μπαλκόνι του υπουργείου Δημόσιας Υγείας! Υπήρχε πάντα μια θέση για τον Φερνάντο στο Social Club, όπου μάλιστα κάποιο βράδυ συντρόφευσε σε ένα πάρτι έναν άλλο Πρόεδρο της Αργεντινής, τον Αντιστράτηγο Aramburu.
Ένα άδοξο τέλος, μια ένδοξη κηδεία
Το πρωινό της 28ης Μαΐου του 1963 ήταν μια πολύ θλιβερή μέρα για την Ρεζιστένσια. Ο Φερνάρντο βρέθηκε θανάσιμα τραυματισμένος στην πόρτα του κυβερνητικού μεγάρου. Τον είχε χτυπήσει αυτοκίνητο.
Η είδηση μεταδόθηκε αστραπιαία σε ολόκληρη τη χώρα. Ακόμη και οι εφημερίδες του Μπουένος Άιρες έβγαλαν έκτακτο παράρτημα! Ο μικρόσωμος Φερνάντο δεν άντεξε και κατέληξε στα τραύματά του…
Τοπικοί παράγοντες, φοιτητές, δημοτικοί και πολιτιστικοί εκπρόσωποι μετέφεραν τα λείψανα του Φερνάντο στον τελευταίο χώρο ανάπαυσής του, κοντά στον πολιτιστικό χώρο Fogon de los Arrieros. Ήταν μια μέρα βαθιάς και ειλικρινούς θλίψης για την πόλη και πολλά εμπορικά καταστήματα παρέμειναν κλειστά σε ένδειξη πένθους, ενώ χιλιάδες άνθρωποι έκαναν ουρά προς την πόρτα του πολιτιστικού κέντρου που ήταν θαμμένος.
Στο σημείο εκείνο υπάρχει η επιγραφή: «Στον Φερνάντο, ένα μικρό λευκό σκυλί που, περιπλανώμενο στους δρόμους της πόλης, ξύπνησε ένα όμορφο συναίσθημα σε αμέτρητες καρδιές». Λέγεται ότι στην κηδεία του Φερνάντο παραβρέθηκε ολόκληρη η πόλη!
Τραγούδι αφιερωμένο στον Φερνάντο
Το τραγούδι Callejero, το έχει γράψει ο διάσημος τραγουδοποιός Αλμπέρτο Κορτέζ και το έχει αφιερώσει στον μικρούλη Φερνάντο.
Μετά τον θάνατό του έγιναν πολλά αφιερώματα από μουσικούς και καλλιτέχνες και εκθέσεις φωτογραφίας για τον «Φερνάντο έναν μοναδικό σκύλο».
