Μία διαδικασία που διεξάγεται από κατασκευαστές αυτοκινήτων με σκοπό την αξιολόγηση της ανθεκτικότητας και της συμπεριφοράς ενός οχήματος κατά τη διάρκεια μιας σύγκρουσης, αλλά και της συνολικής ικανότητάς του να παρέχει προστασία στους επιβάτες είναι το crash test που γίνεται από ιδρύματα όπως το EuroNCAP.
Τέτοιες δοκιμές διεξάγονται από τη δεκαετία του 1950 και διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στη βελτίωση της ασφάλειας που παρέχει ένα αυτοκίνητο. Τα αποτελέσματα παρέχουν πολύτιμες πληροφορίες για την ασφάλεια ενός οχήματος πριν αυτό βγει στους δρόμους.
Η διεξαγωγή ενός crash test αποτελεί πλέον υποχρέωση όλων των κατασκευαστών αυτοκινήτων
Η διεξαγωγή ενός crash test αποτελεί πλέον υποχρέωση όλων των κατασκευαστών αυτοκινήτων. Αυτό ρυθμίζεται από νομοθεσία που εισήχθη στη δεκαετία του 1970 και απαιτεί από τα οχήματα να πληρούν ορισμένα πρότυπα σύγκρουσης. Εάν ένα μοντέλο δεν πληροί τις απαιτήσεις, ενδέχεται να μην του επιτραπεί η κυκλοφορία του σύμφωνα με τους κανονισμούς που ισχύουν για κάποιες χώρες.
Οι δοκιμές διενεργούνται συχνά από ανεξάρτητα ιδρύματα, όπως από το EuroNCAP
Εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι δοκιμές διενεργούνται συχνά από ανεξάρτητα ιδρύματα, όπως από το Euro NCAP European New Car Assessment Programme), που είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός που ασχολείται με την αξιολόγηση της ασφάλειας των οχημάτων.
Στην περίπτωση των δοκιμών του Euro NCAP, αυτές περιλαμβάνουν τη μετωπική πρόσκρουση που αποτελείται από δύο δοκιμές.
Οι δοκιμές που γίνονται
Η πρώτη δοκιμασία είναι μια πλήρης μετωπική πρόσκρουση σε ακίνητο τοίχο με ταχύτητα 50 χλμ/ώρα, ενώ η δεύτερη δοκιμή γίνεται με το όχημα να συγκρούεται με ένα κινητό εμπόδιο βάρους 1.400 κιλών, το οποίο έχει σχεδιαστεί για να προσομοιώνει ένα μέσο αυτοκίνητο στο δρόμο. Τόσο το αυτοκίνητο δοκιμής όσο και το εμπόδιο κινούνται με 50 χλμ/ώρα. Η περιοχή πρόσκρουσης περιλαμβάνει το 50% της μετωπικής περιοχής του οχήματος.
Η πλάγια σύγκρουση περιλαμβάνει πρόσκρουση 900 κιλών στην πλευρά ενός ακινητοποιημένου οχήματος με ταχύτητα 50 χλμ/ώρα στο επίπεδο της κεντρικής κολόνας του αμαξώματος.
Οι έλεγχοι συνεχίζονται με τη δοκιμή στύλου, όπου το αυτοκίνητο κινείται πλάγια με ταχύτητα 29 χλμ/ώρα και προσκρούει σε κάθετο εμπόδιο, επίσης στο επίπεδο της κεντρικής κολόνας του αμαξώματος. Μια ακόμη δοκιμασία είναι η πρόσκρουσης πεζού, που προσομοιώνει έναν πεζό που χτυπιέται από το μπροστινό μέρος ενός οχήματος που κινείται με 40 χλμ/ώρα. Για το σκοπό αυτό χρησιμοποιούνται ανδρείκελα.
Ορισμένες δοκιμές πρόσκρουσης ενσωματώνουν και άλλες δοκιμασίες, όπως για παράδειγμα πρόσκρουση αυτοκινήτου στο πίσω μέρος άλλου οχήματος, ανατροπή, σύγκρουση με μοτοσικλέτα και πρόσκρουση σε δέντρο.
Με βάση τα αποτελέσματα των δοκιμών πρόσκρουσης, οι κριτικές συντάσσονται και χωρίζονται σε διάφορες κατηγορίες, όπως προστασία ενηλίκων επιβατών, προστασία παιδιών επιβατών, ευάλωτη προστασία των χρηστών του δρόμου και υποβοήθηση ασφαλείας.
Καθεμία από αυτές τις κατηγορίες βαθμολογείται και δίνεται μια συνολική βαθμολογία σε μια κλίμακα πέντε αστεριών. Η υψηλότερη βαθμολογία παρέχει πάρα πολύ καλή προστασία πρόσκρουσης.
Είναι ενδιαφέρον ότι η κλίμακα αρχικά περιελάμβανε μόνο 4 αστέρια (αν και όταν προστέθηκε ένα πέμπτο το 1999, οι ειδικοί θεώρησαν ότι θα ήταν αδύνατο να επιτευχθεί η μέγιστη βαθμολογία), αλλά μόλις δύο χρόνια αργότερα το Renault Laguna δεύτερης γενιάς κατάφερε την ανώτερη βαθμολογία. Χρόνο με το χρόνο, ο αριθμός των αξιολογήσεων με 5 αστέρια αυξάνεται λόγω της χρήσης ολοένα και ασφαλέστερων υλικών και σχεδίων στην κατασκευή αυτοκινήτων.
