Η Billie Eilish μίλησε για τη νευρολογικήδιαταραχή με την οποία έχει διαγνωστεί από τα 11 χρόνια της, το σύνδρομο Τουρέτ (Tourette), με αφορμή ένα τικ που είχε σε μια νέα τηλεοπτική εμφάνισή της, σε τοκ σόου του Netflix.
«Μου αρέσει να απαντάω σε ερωτήσεις γι’ αυτό γιατί είναι πολύ ενδιαφέρον κι εγώ έχω μπερδευτεί απίστευτα. Μονίμως έχω κάποιο τικ. Τα πιο συνηθισμένα, που έχω σε όλη τη διάρκεια της ημέρας, είναι να παίζω με το πτερύγιο του αυτιού μου, κουνώντας το μπρος-πίσω, να ανασηκώνω το φρύδι μου και να σφίγγω το σαγόνι μου… και να λυγίζω το χέρι μου. Μπορεί εσείς να μην τα προσέξετε ποτέ, στη διάρκεια μιας συζήτησής μας, αλλά για μένα είναι εξαντλητικά».
Η διάγνωση, όπως εξήγησε, έγινε όταν άρχισε να έχει, ως παιδί, κάποια μικρά τικ τα οποία επιδεινώθηκαν ενώ μεγάλωνε. Ωστόσο, πρόσθεσε ότι όταν είναι αφοσιωμένη σε κάποια δραστηριότητα, για παράδειγμα τραγουδάει ή κάνει ιππασία, μειώνεται η έντασή τους.
«Είναι παράξενο, δεν έχω μιλήσει πολύ γι’ αυτό. Η πιο συνηθισμένη αντίδραση των άλλων είναι να γελούν, γιατί νομίζουν ότι προσπαθώ να γίνω αστεία. Αλλά εμένα με ενοχλεί πάρα πολύ αυτό. Και όταν αναρωτιούνται τι συμβαίνει, τότε τους εξηγώ ότι έχω το Tourette».
Η ίδια πρόσθεσε ότι «το έχουν πολύ περισσότεροι από ό,τι μπορείτε να φανταστείτε».
Η ίδια έχει αναφερθεί και σε παλαιότερη συνέντευξη για τον σύνδρομο Tourette:
Τι είναι το σύνδρομο Τουρέτ
Το σύνδρομο Τουρέτ (γνωστό και ως διαταραχή Τουρέτ, σύνδρομο Ζιλ ντε λα Τουρέτ, GTS ή πιο συνηθισμένα απλά Τουρέτ ή ΤS) είναι μια κληρονομική νευρολογική διαταραχή που ξεκινά πριν από την ενηλικίωση και χαρακτηρίζεται από πολλαπλά κινητικά και τουλάχιστον ένα φωνητικό τικ.
Οι εκδηλώσεις αυτές χαρακτηρίζονται από περιόδους έντασης και ύφεσης, μπορούν να κατασταλούν εκούσια από το άτομο για προσωρινό χρονικό διάστημα, ενώ της εμφάνισής τους προηγείται ένα προειδοποιητικό υποκειμενικό αίσθημα παρορμητικού χαρακτήρα. Το Τουρέτ ορίζεται ως μέρος ενός φάσματος διαταραχών τικ που περιλαμβάνει παροδικά και χρόνια τικ.
Το Τουρέτ κάποτε θεωρούνταν ένα σπάνιο και εξωτικό σύνδρομο, συσχετισμένο ως επί το πλείστον με την αναφώνηση αισχρών λέξεων ή κοινωνικά ακατάλληλων και υποτιμητικών παρατηρήσεων (κοπρολαλία), αλλά αυτό το σύμπτωμα εμφανίζεται μόνο σε ένα μικρό αριθμό των πασχόντων.
Δε θεωρείται πλέον σπάνια πάθηση, αλλά σε μεγάλο ποσοστό συνεχίζει να είναι μη αναγνωρίσιμη σε διαγνωστικό επίπεδο, καθώς οι περισσότερες περιπτώσεις είναι ήπιες και η σοβαρότητα των τικ μειώνεται για τα περισσότερα παιδιά με το πέρασμα στην εφηβεία. Μεταξύ 0.4% και 3.8% των παιδιών ηλικίας από 5 έως 18 ετών μπορεί να έχουν Τουρέτ.
Η επικράτηση των παροδικών και χρόνιων τικ σε παιδιά σχολικής ηλικίας είναι υψηλότερη με τα πιο συνηθισμένα τικ να είναι το ανοιγοκλείσιμο του ματιού, ο βήχας, ο καθαρισμός του φάρυγγα, το ρούφηγμα της μύτης και κινήσεις του προσώπου. Ακραίες περιπτώσεις Τουρέτ στην ενήλικη ζωή είναι σπάνιες και το σύνδρομο δεν επηρεάζει αρνητικά τη νοημοσύνη ή το προσδόκιμο ζωής.
Γενετικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες παίζουν ρόλο στην αιτιοπαθογένεση του Τουρέτ αλλά οι ακριβείς αιτίες είναι άγνωστες. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η χορήγηση φαρμάκων δεν είναι απαραίτητη. Δεν υπάρχει αποτελεσματική θεραπεία για κάθε τικ, αλλά ορισμένα φάρμακα και θεραπείες μπορούν να βοηθήσουν όταν η χρήση τους είναι σωστή. Η εκπαίδευση είναι ένα σημαντικό κομμάτι κάθε σχεδίου θεραπείας, ενώ μόνο η πληροφόρηση και η παροχή υποστήριξης αποτελούν συχνά επαρκή θεραπεία.
Συννοσηρότητα (συντρέχουσες διαγνώσεις εκτός από Τουρέτ), όπως το σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας (ADHD) και η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή (ΟCD), είναι παρούσα σε πολλούς ασθενείς στις τριτοβάθμιες κλινικές ειδικότητας. Αυτές οι παθήσεις συνήθως προκαλούν βλάβες μεγαλύτερης λειτουργικής σημασίας στο άτομο από τα τικ, τα οποία είναι το σήμα κατατεθέν του συνδρόμου. Ως εκ τούτου είναι σημαντικό να προσδιοριστούν σωστά οι συνυπάρχουσες παθήσεις και να τύχουν θεραπευτικής αντιμετώπισης.[4]
Η επωνυμία παραχωρήθηκε από τον Ζαν-Μαρτέν Σαρκό (1825-1893) προς τιμή του οικοδιδασκάλου του, Ζωρζ Αλμπέρ Εντουάρ Μπρούτους Ζιλ ντε λα Τουρέτ (1859–1904) ενός Γάλλου γιατρού και νευρολόγου που δημοσίευσε μια έκθεση για εννέα ασθενείς με σύνδρομο Τουρέτ το 1885.
